รื่นรมย์..เมื่อเติมสีสันให้ห้องเรียน
มีโอกาสพาห้องเรียนออกมาตากแดด ตากลม ตากฝน บ้างก็ดีนะ
ทำงานไปนานๆ ก็เบื่อ หรือว่าเป็นคนนิสัยขี้เบื่อ(กันนะ) ปีนี้มีโอกาสสาดสีใส่งานให้หน้าที่บ้างก็ทำให้รื่นรมย์ขึ้น (ก็ว่ากันไป)
ในองค์กรเล็กๆ การต้องร่วมมือกันทำงานใหญ่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่เสมอ ในองค์กรของตนเอง มีกิจกรรมต่างๆ มากมาย ทุกครั้งที่จัดงานก็ย่อมให้ถึงความเป็นไป ไม่ว่าจะสำเร็จมากน้อยอย่างไร เราทุกคนย่อมร่วมอยู่ในนั้นเสมอ
บางครั้งการดำเนินกิจกรรมให้ถูกจริต..ก็เรียกความสามัคคีได้เหมือนกัน โดยที่ไม่ต้องบังคับด้วยคำสั่ง (นะเออ)
นอกจากครูจะร่วมแรงใจกันแล้วสิ่งสำคัญในการนำการเรียนการสอนออกมานอกห้องก็คือ เด็กยังสนุกสนาน..จนบอกว่าเล่นจนเหนื่อยเลยนะครู..(ก็ไอ้ที่เล่นกันนั่นแหล่ะที่มันอยู่ในตำรา)
ไอ้ที่เขาเรียกกันว่าบูรณาการก็เกิดขึ้นจนได้..การตีความตัวชี้วัด หรือตำราเรียนอย่างเข้าถึงเชิงสร้างสรรค์ก็สามารถสร้างกิจกรรมการเรียนการสอนน่าสนุกได้เหมือนกัน (อันนี้ก็เน้นสนุกอ่ะนะ)การลงมือปฏิบัติจริงทำให้เด็กๆ จดจำได้ หรือแม้กระทั่งครูเองก็ลืมเหน็ดเหนื่อยเพราะมัววุ่นวาย
และตื่นเต้น
พอเราจัดงานเช่นนี้ชาวบ้านก็มาร่วมสังสรรค์ผู้ปกครองนักเรียนก็ิหิ้วกล้วย หิ้วมะละกอมาร่วมวงกับเรา ที่สำคัญ ผู้บริหารก็ยังสนุกยุยงให้ทั้งครูทั้งเด็ก เรียนร่วมอย่างลงตัว สีสันต่างๆ ก็แต้มอยู่ตรงโน้นตรงนี้
พอตอนจบครูก็มานั่งยิ้มฟังเด็กโม้ว่าพวกเขาได้อะไรบ้างในงานนี้ จะบอกว่าไม่ได้โม้แค่วันนี้เท่านั้นพวกเขาจะโม้เรื่องนี้ไปอีกนานจนกว่าเราจะมีเรื่องใหม่ๆ มาเติมสีใหม่ทดแทนเรื่องนี้
มันก็สนุกดีนะ..
ความเห็น (1)
เด็กๆ น่ารักจังเลยนะคะ ....