การพัฒนาตนเองของน้องเต๋า
เมื่อครั้งที่ผมศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนได้มีการจัดกิจกรรมประจำที่จัดขี้นทุกปีนั้นก็คือกิจกรรมกีฬาสี และผู้รับผิดชอบการจัดกิจกรรมทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเชียร์กีฬาหรือการเดินขบวนพาเหรดก็คือนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ซึ่งในตอนนั้นเองผมคิดว่ากิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมที่ไร้ซึ่งสาระมากเป็นกิจกรรมที่ทำให้เสียเวลาเรียนเสียเวลาทำการบ้าน แล้วทำไมเราต้องมาอดหลับอดนอนทำกิจกรรมหนักๆแบบนี้ เมื่อกิจกรรมกีฬาสีได้มาถึงเพื่อนทุกคนในสายชั้นได้แบ่งสีในการแข่งขันกีฬา ผมได้อยู่สีเขียว ซึ่งในตอนนั้นเพื่อนๆก็ได้แบ่งหน้าที่กันรับผิดชอบในการเชียร์กีฬา มีทั้งการทำอุปกรณ์การเชียร์กีฬา การเป็นผู้นำเชียร์ การหาเพลงร้องประกอบการเชียร์ เพื่อนๆทุกคนตั้งใจทำกันอย่างเต็มที่ ซึ่งผมเองก็ได้อาสาที่จะเป็นผู้นำเชียร์ ทุกๆเช้าเราต้องมาสอนนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ร้องเพลงประกอบในการเชียร์ เมื่อถึงเวลาโรงเรียนเลิกเราก็พาน้อง ม.1 ขึ้นอัฒจันทร์เพื่อซ้อมท่าทางประกอบการเชียร์กีฬาซึ่งเราต้องช่วยกันคุมน้อง สอนน้องร้องเพลงในการแสดงเชียร์ สอนน้องใช้อุปกรณ์ประกอบการแสดง ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่หนักมากทุกคนเหน็ดเหนื่อยจากการทำกิจกรรมนี้ พวกเราทำกิจกรรมนี้เป็นช่วงเวลาร่วมเดือน ผมได้เห็นอะไรหลายๆอย่างจากการทำกิจกรรมนี้ ผมได้ร่วมมือในการทำงานกับเพื่อน ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเพื่อนรับฟังความคิดเห็นจากเพื่อน จากบางคนที่ไม่ค่อยจะได้พูดกันก็ได้รู้จักทำความคุ้นเคยพูดคุยให้คำปรึกษากันมากขึ้น และที่สำคัญการที่ผมได้เป็นผู้นำเชียร์นั้นทำให้ผมได้พัฒนาศักยภาพในตัวผมในหลายๆด้าน ผมมีความอดทนอดกลั้นต่อสิ่งต่างๆได้มากขึ้น มีน้ำใจช่วยเหลือเพื่อนเมื่อมีปัญหาในการทำงาน มีจิตสาธารณะมากขึ้น ไม่มีความเห็นแก่ตัว และทำให้ผมรู้ว่าการแข่งกีฬาสีที่โรงเรียนได้จัดกิจกรรมนี้ขึ้นทุกปีนั้นสิ่งสำคัญคือไม่ได้ให้เราแข่งขันกันจริงจัง แต่กีฬาสีทำให้เรารู้จักความสามัคคี การร่วมมือกันในการทำงาน การรับฟังความคิดเห็น และการเป็นผู้นำที่ดี
พงศกร จำวงศ์ คณะแพทย์ศาสตร์ 563070050-5
สุดยอดมากครับ ภาพน่ากลัวนิดๆ
เป็นกีฬาสี ที่น่าตื่นเต้น มากก ค้าบบบ
เป็นการเต้นที่ใส่อารมณ์ได้ดีครับ
จำได้ว่าการแสดงจริงน่าตื่นตาตื่นใจมากเลยค่ะ