เรื่องอยากเล่า...
เมื่อ วัน ศุกร์ที่ 12 กรกฎาคม พุทธศักราช 2556
.... วันแห่งความภาคภูมิใจ วันแห่งความปลาบปลื้ม ยินดี ของครอบครัว... กลับมาอีกคราหนึ่ง.....
...ฉันใช้เวลานึกย้อนอดีต ที่ผันผ่านไปไม่นาน ... ป้า สูงวัยคนหนึ่ง ดำเนินชีวิต อยู่กับโรค เบาหวาน ความดัน หัวใจ (ครบสูตร)..........
ชีวิตปกติในแต่ละวันของเธอ จะง่วนงุ่น อยู่แต่ในครัว เพื่อจัดเตรียม อาหารเช้า ให้กับลูก-หลาน ที่ต่าง มีภารกิจนอกบ้าน...เมื่อวัน สำคัญ หนึ่งมาถึง...เธอ ตั้งใจตื่นแต่มืดแต่ดึก (น่าจะประมาณ ตี 4 ) เพื่อจัดเตรียม ข้าว ปลา อาหาร ใส่กล่อง 4-5 กล่อง พร้อมน้ำดื่ม กระดาษทิชชู่ และยาประจำตัว ...ทั้งหมด จัดเตรียมใส่ลงตะกร้าใบโต ราคาถูก แต่แข็งแรง คงทน มีอายุใช้งานมายาวนานนับปีไม่ได้ ......
เธออาบน้ำแต่งตัว ...ตั้งแต่ตี 5 .... สวมเสื้อเชิ๊ตหลวม ๆ เก่าๆ ที่เธอสวมแล้วสบายที่สุด เหมือนอาซิ้ม.... สวมกางเกงยางยืด ขาสี่ส่วน ที่ทำให้เธอ เดินทะมัดทะแมงที่สุด ...สวมรองเท้า คู่เก่า และคู่เก่ง ที่ออกงานทุกงาน......เป็นคู่เดียว ที่สบายที่สุด ..... เดินฉับๆ กระโดก กระเดก .... ( เหตุที่เดินกระโดก กระเดก เพราะเธอเคยผ่าตัด สวมข้อเข่าเทียม ขาสองข้าง โก่ง โค้งงอ ไม่เท่ากัน ).....
..... เธอ มาร่วมแสดงความยินดี กับ "ลูกสาวคนเล็ก" .. ถึง ....จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในโอกาส เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร "ครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต" ....
....ความวุ่นวาน ของวิถีชีวิต คนเมือง ... ทั้งการแต่งกายของคนในเมืองหลวง ที่ศิวิไลซ์ ซึ่งเธอไม่ค่อย คุ้นตานัก ร้านกาแฟ หรูดูดี ราคา แก้วละ 70.-บาท
(...เธอบ่นไป ทั้งวัน ว่า ทำไม มันถึงแพงขนาดนี้.... โอเลี้ยง ที่บ้าน 5.- บาท อร่อย กว่า ได้มากกว่า ตั้งเยอะ....เฮ้อ.ๆ ๆ..... กาแฟ 70.- บาท ดูด 2 ปืด ก็หมดแล้ว.......)
...อีกหลายสิ่งหลายอย่าง ในความศิวิไลซ์ ที่เธอ ไม่ค่อยคุ้นชินนัก....... ดูเธอ ทรมาน กับอากาศ ที่ร้อนอบอ้าว ผู้คนมากหน้าหลายตา เสียงดังอึกทึกครึกโครม .....
ซึ่งต่างจาก ความสงบ ร่มรื่น ที่บ้าน ริมคลอง ของเธอ...เสียจิงเชียว.......
.... เธอปลาบปลื้มใจ ที่เห็นลูกประสบความสำเร็จ ...เธอมาเพื่อให้กำลังใจลูก ในวันสำคัญ.... เธอเตรียมข้าวปลาอาหาร มาให้ลูก เพื่อให้ความสดวกสบายอิ่มท้อง ไม่ต้องไปเดินหาซื้อ ให้เหนื่อย.....
นี่กระมัง....คือ "ความสุข" ที่เธอเพียร กระทำ ต่อครอบครัว มาตลอดทั้งชีวิต ......
...ก่อนที่ฉันจะเข้าแถวรายงานตัว เข้าพิธีรับพระราชทานปริญญาบัตร...... ฉันได้รับประทานอาหารกล่อง ที่แม่เตรียมมาให้ อย่างอร่อย และ สดวกสบาย ครบครัน.....
ฉันรู้สึก ถึงความ อุ่นไอของความ อบอุ่น พอดี พอเหมาะ ที่ฉันได้รับ มาตลอดทั้งชีวิต ........
ขอบพระคุณแม่ ... ที่ให้ชีวิต ให้จิตใจ ด้วยเลือดเนื้อ ของแม่บังเกิดเกล้าโดยแท้......
ความเห็น (6)
ประทับใจของคำว่า แม่ ครับ
เมื่อวานผมก็ไป รพ. จุฬาฯ มาครับ ปีกว่ากับความคุ้นเคย เหมือนทำงานที่นั่นบ้างแล้ว
เป็นคนดีของสังคมนะครับ ;)...
ขอแสดงความยินดีด้วยครับอาจารย์จอยเย้ๆๆ
ขอแสดงความยินดีด้วยครับ ดอกเตอร์
อ่านแล้วซาบซึ้งมากค่ะ...ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะDr. Joy ...
ขอแสดงความยินดีด้วยอีกคนค่ะ
;)