น้ำไหลหลากฝากรอยช้ำย้ำความเศร้า
แผ่นดินเรายามนี้มีปัญหา
พิรุณรินหลั่งมากล้นจนปัญญา
น้ำตานองอาบสองตาน่าเศร้าใจ
หมื่นไร่นาพันธุ์พืชสวนล้วนเป็นทุกข์
ฝนตกชุกหมดสนุกหาสุขไม่
นอนหลับคืนตื่นมาพบประสบภัย
แสนครัวเรื่อนต้องจนใจในชะตา
หรือเพราะฟ้าเกิดพิโรธโกรธใดเล่า
หรือเพราะเราไม่เคยดูมิรู้ค่า
มนุษย์ใช้...หมายเป็นนาย...ใช่พึ่งพา
ธรรมชาติจึงด้อยค่าน่าเศร้าใจ
จึงบันดาลก่อกำเนิดเกิดพายุ
มุทะลุและดุดันเกินฝันใฝ่
ธรรมชาติเหนืออำนาจคาดเดาใด
จึงจนใจจะป้องกันได้ทันที
ได้แต่หวังขอพลังแห่งศรัทธา
เกิดความรักและพึ่งพาในทุกที่
ให้คนไทยรู้รักสามัคคี
ประคองกันในวันนี้ที่ทุกข์ใจ
ให้ผันผ่านเป็นวันวานอันแสนเศร้า
ให้ไทยเราก้าวข้ามพ้นจนสดใส
น้ำใจนี้ให้คงอยู่คู่ถิ่นไทย
น้ำไหลหลากหากแรงใจไม่เสื่อมคลาย...