"บ้าก็บ้าซิว่ะ ถึงจะบ้าแต่ว่าไม่โง่" เพลงจากพี่แอ๊ด ที่ฟังทีไรก็อดยิ้มในใจไม่ได้ที่เอาเรื่อง "บ้ากับโง่" มาเขียนเป็นเพลงได้ ตอนที่แล้วผมเขียนถึงเรื่อง "โกรธกับโง่" ไปแล้ว ตอนนี้มาต่อด้วยเรื่อง "โมโหคือบ้า" คำ "โมโห" ยังคงเป็นเรื่องของอารมณ์โกรธ แต่มักแสดงออกมากกว่า เพราะมักมี "กิริยา" เข้ามาเกี่ยวข้อง โกรธอาจแค่บ่นหรือคิดอยู่ในใจ แต่โมโหมักมีมากกว่านั้น เช่น ด่าทอ ชี้หน้า ไปจนถึงลงไม้ลงมือ เหตุเพราะควบคุมตัวเองไม่ได้ ขาดสติ ซึ่งก็คือคำนิยามของ "บ้า" คนบ้าไม่เคยคิดว่าตัวเองบ้า คนที่โมโหขณะโมโหก็มักไม่รู้ตัวเอง เราจึงเห็นคนที่โมโหทำอะไรได้หลายอย่าง (ที่ไม่ค่อยมีผลออกมาดีเท่าไหร่) ไม่อยาก "โง่" ก็ต้องรู้ว่าตัวเองโง่ (โกรธ) ไม่อยาก "บ้า" (โมโห) ต้องมีสติ และหากรู้จัก "ปล่อยวาง" ก็จะฉลาดและมีสติขึ้น เอาเรื่องนี้มาเขียนเพราะ เห็นเจ้าตัวเล็กกับเจ้าตัวโตชอบทะเลาะกันประสาเด็ก เป็นที่ถูกใจเพราะเด็กก็ไม่ชอบให้ใครมาว่า "โง่หรือบ้า" วันก่อนทำการบ้านไปเล่นไปไม่เสร็จง่าย แกล้งบอกว่าเดี๋ยวโดนแม่ดุน่ะ เจ้าตัวเล็กย้อนทันที "ป๊าก็ไปบอกแม่ว่า โกรธคือโง่โมโหคือบ้า" ซิ นั่นโดนซะเองผม....
ไม่มีความเห็น