ชีวิตชาวนา

 ชีวิตชาวนา

            ชาวเอย  ชาวนา  หน้ารันทด                  อยากกำหนด ราคา ค่าข้าวสาร 

แต่สังคม  คนกรุง มิสำราญ                                เพราะข้าวสาร  อาหารหลัก ผองชนเอย

            ชาวนาเป็นกระดูกสันหลังของชาติ  เป็นผู้ผลิตอาหารแก่ชนเผ่า  เป็นผู้มีความพอเพียง  เป็นผู้มีกระแสเสียงที่แผ่วเบา  เป็นผู้มีธรรมะที่เรียกว่า  สันตุฏฐี  เป็นคนดีของชาติปฏิบัติตามกฏหมายอย่างซื่อสัตย์  เป็นผู้มีความยุติธรรมในชนเผ่า  เป็นคนเก่าของสังคมไทย 

             แต่เขาเหล่านี้  เคยยากจนอย่างไร  ก็ยังจนอย่างนั้น  เคยโง่อย่างไรก็ยังโง่อย่างนั้น (เพราะความซื่อสัตย์ เป็นอุปสรรค์กระมัง ) เคยมีคำพูดว่า ไม่เป็นไร ก็ยังเป็นย่างนั้น  .......นี้คืออะไร

             ประเทศชาติพัฒนาไปมากตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน  จากคนต่างชาติ.........มาอาศัย.......เขาไม่มีอะไร.....แต่เขาก็อยู่ดีกินดีกว่า คนไทย.......เขาขยันกว่าใช่หรือ  เขามีวินัยการดำเนินชีวิตใช่หรือไม่ .............เขามีอาชีพที่ดีกว่าใช่หรือไม่ ...........แต่ถ้าชาวนาไม่ทำนา....จะมีอาหารหรือไม่...........

             สรุป น้อยเอยน้อยใจ  เพราะกรรมใช่ไหม  เพราะชีวิตเลือกไม่ได้ใช่ไหม  ในทางพระพุทธศาสนา กล่าวว่า "กมฺมุนา  วตติ  โลโก.  สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม " สาธุ

 

["พี่หนาน"]

พระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ   การที่ชาวนาไทยคงยังยากจนโดยความคิดเห็นของผมแล้วคงไม่ใช่เรื่องกรรมแบบอตีเตกาเลหรอก  สาเหตุที่ชาวนาโดยส่วนใหญ่ยากจน น่าจะมาจาก

1. มีความรู้น้อย และขยันน้อย  การทำนาของชาวนาไทยไม่อิงฐานความรู้  ไม่มีข้อมูลของการเพาะปลูก เมล็ดพันธุ์ก็ไม่เก็บกันแล้วเดี๋ยวนี้
   
2. ไม่พยายามใช้ความรู้หรือแสวงหาความรู้ในวิชาชีพของตน  ทำนาอย่างไร มีกี่ขั้นตอน แต่ละขั้นตอนควรใส่ความรู้อะไรเข้าไปบ้าง เพาะเมล็ดพันธุ์เองได้ไหม  ทำปุ๋ยใช้เองได้ไหม ทำยาฆ่าวัชพืชและฆ่าแมลงเองได้ไหม  ใช้ควายแทนเครื่องจักรได้ไหม เท่าที่สังเกตดูไม่เคยมีใครใส่ใจในเรื่องเหล่านี้เลย  เอาสบายและเร็วไวเข้าว่ากันหมด  นาดำก็ไม่ทำกันแล้ว หว่านอย่างเดียว
3. มีความเป็นอยู่ไม่สันโดษ  พอใจกับการกู้หนี้ยืมสิน หนี้สหกรณ์ หนี้ธนาคาร หนี้นอกระบบ ซื้อรถไถ ซื้อเครื่องเกี่ยวนวด ซื้อหวย เล่นการพนัน  กินเหล้าเมายากันทุกวันหลังเลิกงาน 
4. รัฐบาลไม่มีความจริงใจต่อชาวนา  หวังเพียงการหาคะแนนเสียง การรับประกันราคาข้าวไม่ได้ดั่งที่พูดไว้  บอกว่าให้ หมื่นห้า  พอขายจริงกับได้แค่ หมื่นพันหรือหมื่นสองเท่านั้นเอง แล้วส่วนที่เหลือไปไหนหมด  มีข้ออ้างต่างๆ นานา 

หากเป็นไปได้พระเดชพระคุณหลวงพ่อช่วยแนะนำประเด็นต่างๆ เหล่านี้แก่เกษตรกรด้วยนะครับ ให้สติเขา  ชาวบ้านธรรมดาอย่างผมไปพูดเขาก็ไม่ฟังหรอก  แต่ถ้าพระพูดประเด็นด้านน้ำหนักจะมีมากกว่า

กราบนมัสการด้วยความเคารพครับผม.