ครูอ้อยป่วย แต่ไม่ได้หมายความว่า ทุกคนในบ้านของครูอ้อยป่วยไปด้วย เขาทุกคนพร้อมที่จะทำธุรกรรมทุกอย่างให้ครูอ้อยได้
มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น และเป็นอุทาหรณ์สอนใจว่า อย่าได้ปิดโอกาสของคนเลย เมื่อเขามีโอกาส ควรเปิดโอกาสให้เขาได้บรรลุได้ในสิ่งที่เขาพึงได้
เครื่องราชย์ชั้นสายสะพาย ที่ครูอ้อยจะได้รับ เกือบจะต้องเลื่อนเป็นปีหน้า ด้วยเจ้าหน้าที่ฝ่ายนี้ คิดแทนครูอ้อยว่า สละสิทธิ์
ครูอ้อยไม่ได้รับโทรศัพท์จากฝ่ายธุรการเรื่องเครื่องราชย์ แต่ได้รับโทรศัพท์เรื่อง การออกข้อสอบ
ครูอ้อยไม่ได้ขาดการติดต่อในระหว่างการพักฟื้น
เมื่อกลับมาปฏิบัติราชการ ได้รับคำจากพี่ที่ได้รับเครื่องราชย์ว่า ครูอ้อยได้สละสิทธิ์
มีคนคิดแทนครูอ้อยว่า สละสิทธิ์
แต่ด้วยความดีความงามที่ได้ปฏิบัติมาตลอด ได้เปิดโอกาสให้ครูอ้อยได้ส่งขอพระราชทานอีกครั้ง
จะให้คิดอย่างไร แต่ได้บอกกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายนี้ไปแล้วว่า....อย่าได้ปิดโอกาสของคนมันเป็นเรื่องน่าละอาย
จากนั้นมา ครูอ้อยก็ต้อง หยุดนิ่งและพิจารณาตนเองเสมอว่า รอบข้างกาย อันตรายมีมาบ้างแล้ว
ไม่ควรปิดโอกาสของผู้อื่น และถ้าเป็นไปได้ควรต้องสนับสนุนอย่างยิ่งอย่างยิ่ง