อันชีวิต ของคนเรา ก็เท่านี้
ในชีวี นี้จะสุข ทุกสมัย
อยากมีที่ รื่นเริง บันเทิงใจ
หาแหล่งใด จะได้พบ พักกายา
ทั้งที่บ้าน ที่ทำงาน ร้านตลาด
เราเคยวาด หวังใจสุข ทุกข์จางหนา
แต่ยิ่งไป ก็ยิ่งพบ ประสบมา
อนิจจา ที่ใดเล่า วานบอกที
มีที่หนึ่ง ในตัวตน คนเรานั้น
มองให้มัน ไม่ยึดติด จิตสุขขี
ช่างมันเถอะ ว่างอย่างยิ่ง ในชีวี
ขอโชคดี ตลอดปี ตลอดไป
..........................
แด่...เธอผู้กำลังท้อต่อชีวิต
รีบมารับบทกลอนโดยไวค่ะ อาจารย์
ฝั่งทะเลสาบเป็นไงบ้างค่ะ ภูเก็ตร้อน และก้อร้อนค่ะ
อ่านแล้วมีกำลังใจเต็มเปี่ยมเลยครับอาจารย์ อิอิ
สวัสดีครับ คุณ อร
คำพระกล่าวว่า...
ร้อนอากาศ อาจแก้หาย ได้ไม่ยาก
ร้อนหัวใจต่างหาก ยากแก้หาย...นะครับ อิ อิ
สวัสดีครับ คุณหลวงเวชการ
ไม่ค่อยได้เจอกันบนบันทึกนะครับ
ยังสบายดีอยู่นะครับ
ชอบค่ะที่เห็น 126
แด่เธอผู้ำกำลังท้อชีวิต....
ขอบคุณมากๆค่ะ
ยังสบายดีครับอาจารย์พอดีไม่มีเวลาเลยหายไปทำดุษฎีนิพนธ์เพราะขีดสุดท้ายแล้ว จบได้ซะทีเกือบไม่จบ 555+
สวัสดีครับ คุณ
คุณหลวงเวชการ |
ยินดีด้วยนะครับที่เสร็จการศึกษา ระดับได้รับปริญญาเอกแล้ว