พระกาก the monk KAK
จากเรื่องราวต่างๆในช่วงที่ผ่านมานั้นมันทำให้ได้คิดพิจารณาทั้งในด้านจิตใจคนอื่นและตนเองหากว่าการ "บวช" ของเราเป็นการบวชเหมือนพวกบวชตามประเพณีค่านิยม 3วัน 5วัน 7วัน 9วัน ก็คงไม่คิดอะไรหรอก แต่ไอ้เราก็ 7-8 ปีเข้าไปแล้ว เออถ้าบวชมาแล้วไม่ฝึกหัดอะไรกินแล้วนอนขี้เกียจก็ไปบวชเลยก็ว่าไปอีกอย่าง นี้เราเองทั้งรูปธรรม นามธรรมก็ทำให้เห็นกันอยู่อย่างประจักษ์แจ้งแก่สายตาคน แต่คนกับคิดว่าเราไม่เป็นอะไรเลยคิดอะไรไม่ถูกไม่ดี กลายเป็นพระกาก กากเป็นภาษาในพวกวัยรุ่น ที่มันน่าจะแปลว่าไร้ประโยชน์ ไร้ค่า ไร้ความสามารถ
อย่างเช่นในบันทึกก่อนหน้านี้นั้น การที่เราขอความช่วยเหลือในการบอกสอนคนแต่กลับไม่เชื่อและไม่ช่วยกันเลย ให้กล่าวเตือนสอนเตือนที่เห็นว่ามีความสนิทกันก็บอกว่าไม่รู้ไม่ชี้ ไม่เคารพกัน ทั้งๆที่เด็กคนนั้นเรียก "แม่" ขอความอนุเคราะห์อีกคนให้ช่วยถอยห่างจากปัญหาก็ไม่ยอมออก แบบไม่ฟังกันไม่เคารพกัน สุดท้ายชี้ให้เห็นในความผิดปกตินิสัยให้ช่วยกันบอกสอนเด็กคนหนึ่งแต่กับนิ่งเฉยเห็นใจเด็กคนนั้น ทั้งๆที่ผิดมากมาย
อย่างน้อยก็น่าจะคิดกันสักนิดยิ่งคนแรกเป็นมิตรรู้จักอุปนิสัยเราด้วยว่า ไม่แน่ชัดไม่ลงมือ ไม่ต้องคิดไปอะไรไกลศีลที่อาตมารักษานะ ๒๒๗ ข้อก็อาจไม่ครบกันละแต่ไอ้เราแค่ห้าข้อยังไม่ครบกันเลย ยิ่งยายอ้วนคนที่สอง ยืนค้ำหัวเลยแบบว่าอะไรวะมาจากกรุงเทพนั่งเครื่องมาเราก็เคยอนุเคราะห์ขอรถวัดกับคนขับไปรับให้ทั้งๆที่ไม่ใช่ใครจะขอได้ไปรับส่งให้ มายืนค้ำกันอีก
แล้วภารกิจนั้นก็ไม่ใช่เรื่องของเราเลย "หลวงปู่ที่พวกเธอเคารพศรัทธากันมอบหมายมา" แต่เธอกับไม่เคารพการขอความช่วยเหลือของเรามันก็เท่ากับไม่เคาระหลวงปู่ หากการตัดสินใจไม่ดีในการแก้ปัญหาขั้นสุดท้ายหลวงปู่คงไม่เห็นด้วย ยิ่งคนแรกรู้ทั้งรู้ว่าเรื่องโดยมากที่เรากระทำคื่อหลวงปู่ดำริและมอบหมาย
ไม่ให้ความร่วมมือไม่ว่าแต่เมื่อแก้ปัญหาขั้นสุดท้ายแล้วยังมาเสริมกิเลสและนิสัยความไม่ดีของเด็กเนรคุณอีกหากบอกสอนกันก็ให้ดีก็ไม่คิดอะไรต่อหรอกเพราะถือว่าแก้ปัญหาจบแล้ว ขนาดว่ามีการอบรมที่วัดเป็นวันศุกร์แต่ไอ้เด็กนี้อยากมาเสนอหน้ากับกิจกรรมเพื่อเขาให้ความสำคัญยังไม่บอกเตือนกันทั้งๆที่โรงเรียนก็ต้องมีชั่วโมงเรียนและกิจกรรมอยู่แล้ว
ไม่คิดเคารพอะไรเราเลยทำผิดชี้ให้เห็นก็ยังเฉยเมยไม่เอ่ยไม่อะไรเลยไม่กล้าคิดถึงขั้นมาขอขมาละแค่จะกันทางใครทางมันไม่มาสร้างความไม่ดีให้กันอีก
เราเองก็งงกับตนเองอยู่เหมือนกันละตอนนี้ การบวชเป็นพระไม่ได้ช่วยอะไรได้เลยหรือ ฝึกหัดอยู่อย่างลำบากไม่ช่วยเลย ไม่มีความคิดความสามารถให้คนเชือถือเลยหรือ ไม่เคารพยำเกรงกันเลยหรือ คิดไปก็รันทดใจว่า "ศีล ๒๒๗ ข้อมันไม่อาจเทียบเด็กเนรคุณชอบโกหกหนึ่ง" หรือ " การทำงานสงเคราะห์ประโยชน์คนอื่นมันไม่อาจสร้างความศรัทธากับพวกชอบได้หน้าไม่ได้"
นี่หละ พระกาก the monk KAK
จำไว้นะ ทินนาโภ point to memory thinnabho
พ.ทินนาโภ
๒๒ มิถุนายน ๒๕๕๖
กาก แต่ยัง เกรียน นะจำกันไว้ด้วย
ความเห็น (1)
นมัสการ
อ่านแล้ว รู้สึกฟุ้งซ่าน อยากเรียนรู้ การจัดการชีวิตพระ คงต้องบวชเรียน บางทีจะเข้าใจ