บันทึกที่หลายคนลืมเขียน....บันทึกก่อนลมหายใจสุดท้าย สะพานแห่งความรู้สึก - ความผูกพัน และคราบน้ำตา

คุณค่าของการเขียนบันทึกส่วนตัว ถึงคนใกล้ตัวที่หลายคนมองข้ามไป

ใครเลยจะรู้ว่า คุณค่าของการเขียนบันทึก เรื่องราว เหตุการณ์ต่างๆ ความรู้สึกนึกคิด สิ่งที่ประสบพบเห็นในชีวิตประจำวันทั่วๆไป

บันทึกที่อ่านแล้ว สามารถที่จะทำให้ย้อนระลึกถึงวันแห่งความสุข ทุกข์ เศร้า เหงา เหตุการณ์สำคัญต่างๆ กับเรื่องราวที่แสนจะธรรมดา ไม่มีคุณค่ากับสังคมส่วนร่วมมากนัก เพราะเป็นเพียงบันทึกส่วนตัว ที่คนทั่วไปไม่มีส่วนร่วมในความรู้สึกนั้นด้วย

แต่บันทึกธรรมดานี้เอง ที่มีความสำคัญอย่างยิ่งกับคนใกล้ตัวของคนเขียนบันทึก

นั้น

คุณลุงท่านหนึ่งที่กาฬสินธุ์ ท่านมักจะเขียนบันทึกอยู่บ่อยๆลงในสมุดบันทึกส่วนตัว จะเรียกว่า ไดอารี่ก็ไม่ตรงนัก เพราะวันหนึ่งๆ ท่านจะเขียนหลายรอบ ตามความขยัน หรือตามที่ท่านนึกคิดได้ รูปแบบคล้ายๆกับบล็อกใน gotoknow มากกว่า โดยท่านจะหยิบบันทึกมาเขียนข้อความสั้นๆ ลงเวลา วันที่ เก็บไว้

ผ่านไปอีกพักใหญ่ๆ ท่านก็จะหยิบบันทึกขึ้นมาเขียนอีก เขียนสั้นบ้าง ยาวบ้าง

ช่วงที่เกิดเรื่องสำคัญ เรื่องที่เป็นปัญหาความขัดแย้งในครอบครัว ลูกสาวท้องก่อนแต่ง ลูกชายเป็นหนี้การพนัน ท่านจะใช้เวลาส่วนตัวในการนั่งเขียนบันทึกเงียบๆคนเดียว ไม่เอะอะโวยวาย ด่าทอ แต่ใช้สายตาที่สะท้อนความรู้สึกหลายอย่าง มองคนในครอบครัวอยู่นาน ทำให้คนในครอบครัวต้องกลับไปคิดถึงความรู้สึกของผู้เป็นพ่ออยู่บ่อยครั้ง ว่าผู้เป็นหัวหน้าครอบครัว รู้สึกนึกคิดอย่างไรถึงได้แสดงสายตาออกมาเช่นนั้น

คุณลุงท่านนั้น ก้มหน้าก้มตาเขียนบันทึกของท่านไปเรื่อยๆ ในสถานการณ์ที่กดดัน เครียด ดูเหมือนว่าท่านจะใช้เวลาในการเขียนสิ่งต่างๆลงในสมุดบันทึกของท่านอยู่นานทีเดียว จนคนในครอบครัวรู้สึกน้อยใจ ที่หัวหน้าครอบครัวดูจะให้ความสนใจกับสมุดบันทึกมากกว่า บุคคลในครอบครัวเสียอีก

เมื่อถึงวันที่ผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวถึงแก่กรรม มีการจัดพิธีศพตามธรรมเนียม ภรรยาของคุณลุงจึงเข้าไปพบบรรดาสมุดบันทึกที่คุณลุงได้เขียนเก็บไว้ หลายเล่ม

เป็นบันทึกที่เขียนระบายความรู้สึกต่างๆของคุณลุง ท่านได้เขียนถึงสิ่งต่างๆที่ท่านได้รับรู้ บอกเล่าถึงความสมหวัง ผิดหวัง ความเจ็บปวด ความท้อใจ และในช่วงต่อๆมาท่านก็เขียนเสนอแนะทางออก สิ่งที่อยากจะทำ อยากจะพูด แต่สุดท้าย ก็ได้แต่เขียนสิ่งเหล่านั้น เก็บไว้ในบันทึกส่วนตัวเท่านั้น

ภรรยาของคุณลุง ลูกชาย ลูกสาว เพื่อนบ้านเอาบันทึกมานั่งอ่าน น้ำตาไหล... เพราะท่านเขียนบันทึกไว้อย่างละเอียดมากๆ แทบจะบันทึกไว้ทุกเรื่องที่ได้สัมผัส

นอกจากเรื่องราวของชีวิตในครอบครัวแล้ว แม้แต่เรื่องของอาหารการกิน ท่านก็เขียนบันทึกไว้ เขียนถึงแม่ค้าเจ้าประจำที่ไปซื้อส้มตำมาทานอยู่บ่อยๆ และเขียนวิจารณ์ถึงรสชาติอาหาร เขียนถึงร้านค้าที่เปิดใหม่ข้างบ้าน การให้บริการลูกค้า น้ำใจไมตรีของเพื่อนบ้าน ใครซื้อของฝากอะไรมาให้ ท่านก็เขียนบันทึกไว้ ว่าได้รับอะไร ราคาเท่าไหร่ ได้รับแล้ว ชอบไม่ชอบ อันไหนได้รับแล้ว ท่านเห็นว่าคนอื่นน่าจะเอาของสิ่งนี้ไปใช้ ท่านก็บันทึกไว้อีก พร้อมทั้งเขียนความรู้สึกต่างๆลงไป

คุณลุงท่านนี้ เมื่อมีชีวิตอยู่ ส่วนใหญ่ท่านจะใช้เวลาอยู่คนเดียวที่บ้านพัก ภรรยาออกไปขายของที่ตลาด ลูกชาย ลูกสาว ออกไปทำงานนอกบ้าน ไปเรียนหนังสือ คุณลุงจึงใช้เวลาส่วนใหญ่เฝ้าบ้านอยู่คนเดียว นั่งเขียนบันทึกไปเรื่อยๆ......

ดูเหมือนว่า ท่านจะไม่สนใจใครเลย แต่ความจริงแล้ว ท่านกลับสนใจคนรอบข้างมากกว่าที่หลายคนคิด

ถ้าคุณลุงมาเขียนบันทึกใน gotoknow ในแบบที่ท่านเขียน แน่นอนว่า ย่อมจะไม่ให้สาระความรู้ ประเทืองปัญญากับชาว gotoknow มากนัก เพราะเป็นเรื่องงราวรอบตัวที่แสนจะธรรมดาสามัญมากๆ ไม่มีอะไรแปลกใหม่ และยังเป็นเรื่องส่วนตัวที่หลายคน อ่านไม่รู้เรื่อง...

แต่บันทึกธรรมดาแบบนี้ เป็นบันทึกของคนที่ไม่มีโอกาสพูด ไม่มีโอกาสบอกให้กับคนที่เกี่ยวข้องได้รับฟังเลย เพราะต่างคนต่างออกไปทำหน้าที่ที่ตนเองรับผิดชอบ

กว่าบุคคลที่เกี่ยวข้องจะได้อ่านบันทึกเหล่านี้ คุณลุงคนเขียนบันทึกก็ได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับแล้ว ไม่มีโอกาสที่จะได้พูดคุย ทำความเข้าใจกับท่านได้อีก

มีเพียงบันทึกที่เป็นตัวแทนความรู้สึกออกมาจากใจ ให้คนที่ยังอยู่ได้อ่านเท่านั้น ตราบนานเท่านาน

บันทึกที่เขียนในวันนี้ อาจจะมีคุณค่าที่ประมาณค่ามิได้ สำหรับบุคคลใกล้ตัว บุคคลรอบตัวของท่าน แต่หลายคนมักที่จะบันทึกเรื่องที่อยู่ไกลๆตัว เรื่องที่แสดงความรู้ เรื่องที่เป็นประโยชน์ต่อคนอ่านส่วนใหญ่

ยังไงก็อย่าลืมเขียนบันทึกส่วนตัว ที่สะท้อนถึงความรู้สึกต่อคนรอบตัว คนใกล้ตัวของท่านบ้างนะครับ ถึงแม้ว่า การเขียนบันทึกส่วนตัวหลายเรื่อง ไม่เหมาะสมที่จะนำมาเขียนเผยแพร่ใน gotoknow

บันทึกส่วนตัว ที่เป็นส่วนตัวจริงๆ คือ บันทึกที่เขียนอย่างที่คุณลุงเขียนนั่นแหละครับ เขียนในสมุดบันทึกของท่าน เขียนถ่ายทอดความรู้สึก ภูมิปัญญา ความรอบรู้ ความห่วงใย ความปรารถนาดี ความสุข ความทุกข์ ซึ่งจะเป็นตัวแทนความรู้สึกที่มีคุณค่าต่อไปในอนาคต!!!!