ขอจงเชื่อมั่นในการทำความดี เพราะความดีมีอยู่จริง ...
อยากจะพูดแบบไม่มีเหตุผลหรือหลักการใดมารองรับว่า
การใช้ชีวิตทุกวันนี้มันเป็น "โชคชะตาฟ้าลิขิต" จริง ๆ
การที่เรามีโอกาสเติบโตอย่างแข็งแกร่งกว่าคนอื่น ๆ ในรุ่นเดียวกัน
เพราะเราได้ใช้ความคิดอย่างอิสระเสรีที่เราจะเลือกทางเดินของตัวเอง
เรารู้ตัวเองดีกว่า เราเป็นคนเรียนหนังสือไม่เก่ง
เมื่อเราเรียนไม่เก่ง เราจึงมีความเพียรพยายามในการใฝ่รู้มากกว่าคนอื่น
เรารู้จักการอ่านหนังสือและขลุกตัวอยู่ในห้องสมุดตั้งแต่ชั้นประถมศึกษา
ทำให้ติดมาจนถึงมาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยในปัจจุบัน
หนังสือสักเล่มอาจจะไม่ได้สอนอะไรมากไปกว่า "การใช้ชีวิต"
เวลาที่เราเลือกเรียนหนังสือ เราก็ทำเพื่อพ่อแม่ของเราก่อน
เราเรียนไม่เก่ง แต่เราก็มีความฝัน
เราอยากเป็น "อาจารย์มหาวิทยาลัย" นั่นแหละ
เราดูเหมือนจะฝันสูง
ใครเขาจะเอาคนเรียนไม่เก่งไปเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย
เราใช้ชีวิตไต่มาเรื่อย ๆ แบบรอคอยโอกาส
ป.ตรี แบบกระท่อนกระแท่น
ป.โท แบบยาวนาน
สถานที่ทำงานก็เลือกสอบภายในมหาวิทยาลัย
พวกนักวิชาการต่าง ๆ แต่ทำงานในด้านที่ตัวเองถนัด
และสามารถสร้างสรรค์์งานต่าง ๆ ให้หน่วยงานได้
เราเปลี่ยนงานตามความมั่นคง
หรือไม่ก็รู้สึกว่า อยู่ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์
ควรจะออกไปหาโลกใหม่ ๆ
ก็ลาออกซะแบบนั้น
เมื่อโอกาสมาถึง
ความฝันนั้นก็เดินทางมาพร้อมกัน
เราได้เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย
การทำงานในแต่ละที่สอนให้เราเห็น "คน"
หลากหลายรูปแบบ
น่ารัก ดี เลว ติดการพนัน ติดเหล้า
ขี้เกียจ โลภมาก ขี้ประจบสอพลอ
ทำงานเอาหน้า แทงข้างหน้า
แทงข้างหลัง ฯลฯ
มหาวิทยาลัย
องค์กรแห่งปัญญาชนก็ไม่ต่างกัน
ประสบการณ์อันแข็งแกร่ง
สอนให้เราสามารถตั้งรับกับโต้กลับปัญหาต่าง ๆ ได้
แต่นั่นก็ยังไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เราอยู่ได้ถึงปัจจุบัน
แต่มันคือ "ความสุข"
ความสุขที่ได้เป็นครู
ครูผู้สอนว่าที่คุณครูให้เป็นลูกที่ดี คนที่ดี และครูีที่ดี
ความสุขที่ได้ทำตามอุดมการณ์ที่ตัวเองมี
ใครก็ไม่สามารถมากระชาก "ความสุข" ของเราไปได้เลย
ใครเป็นครูเลว เราก็รู้
ใครเป็นผู้บริหารเลว เราก็รู้
ใครพยายามมากลั่นแกล้งเรา เราก็รู้
เราไม่ได้คิดจะสร้างสมดุลของ "ความดี" กับ "ความชั่ว"
เพียงแต่เราเชื่อมั่นในความดีที่เราได้ทำ
และสิ่งที่เราได้ทำนั้น มันมีผลตอบเรากลับมาหลายครั้งแล้วว่า
ความดีมีอยู่จริง
ความดีคอยคุ้มครองเราจากคนไม่ดี
หลายครั้งจนเราเกิดความเชื่อมั่นว่า ...
ปัจจัยหรือเหตุของกรรมนั้น มาจากการกระทำของตัวเราเองทั้งสิ้น
การเราเลือกทำกรรมใด เราจงยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นเถิด
เราจะสามารถอยู่กับมันได้อย่างสิ้นข้อสงสัย
หากมีคำถามว่า เราเคยท้อใจกับการทำความดีแล้วไม่ได้ดี
อืมม ไม่เคยนะ ...
เพราะเราเชื่อว่า ความดียังไม่ได้แสดงผล แต่กำลังสะสมเพื่อรอเวลาแสดงผลออกมา
แต่ถ้าถามว่า เหนื่อยไหม
ก็ตอบว่า ในบางครั้งก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่ไม่เคยท้อที่จะทำสิ่งดี ๆ ให้กับโลก
ในฐานะที่เราสามารถทำอะไรได้มากกว่าคนอื่น เราจะทำ และเลือกทำ
ท้อได้แต่อย่าถอย
เหนื่อยนักก็พักได้
หากโลกนี้ไม่มีใครคิดจะทำความดีแล้ว
แต่เราจะทำ ...
แต่ทำดีนั้น ไม่ควร "ติดดี"
หาก "ติดดี" ก็ไม่ต่างจากทำีดีเพื่อหวังผล
หากไม่ได้ผล ก็ทุกข์อีก
ความทุกข์มันอยู่คู่กับความสุขอยู่แล้ว
หากเลือกได้ ก็ไม่อยากทุกข์เช่นกัน
ชีวิตนี้สั้นนัก
ไยไม่คิดจะทำความดีเพื่อความสุขแท้บ้าง
ทำเท่าที่จะทำได้
ไม่จำเป็นต้องทุ่มจนตนเองเดือดร้อน
ไม่จำเป็นต้องทำดีเพียงแค่คำชมจากหัวหน้า
ทำความดีกันครับ
คนเราทำสิ่งใด ย่อมได้สิ่งนั้น ไม่ช้าก็เร็ว
จะกลัว หรือ อิจฉาเขาไปไย หากเขายังไม่ได้รับมัน
"กฎของธรรมชาิติ" ใครจะหลีกพ้น
แม้พระุพุทธองค์ท่านยังต้องดับขันธ์ปรินิพพาน
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...
ความเห็น (12)
ความดีมีอยู่จริงๆนะ ความสุขก็สุขจริงๆด้วย
แต่บางครั้งก็ท้อเหมือนกัน พักเอาแรงก่อน
และก็ทำต่อไปค่ะ
ขอบคุณ "คำยืนยัน" จากผู้มีประสบการณ์มากกว่าอย่างพี่นก Hong Hern นะครับ
เด็กรุ่นหลัง ๆ เขาไม่ค่อยจะเชื่อกันครับ
ขอบคุณมากครับพี่ ;)...
เชื่อค่ะ เพราะทุกครั้งที่ทำ.. มักเกิดปิติมากมาย
น่ารัก ดี เลว ติดการพนัน ติดเหล้า
ขี้เกียจ โลภมาก ขี้ประจบสอพลอ
ทำงานเอาหน้า แทงข้างหน้า
แทงข้างหลัง ฯลฯ
บางทีก็รับไม่ได้
เพราะการพูดตรงใจคนเกินไป...คนไม่ชอบ
แต่ความสุขคือการได้ออกไปทำกิจกรรมดีๆกับกลุ่มผู้สูงอายุ
ที่ลืมหนังสือ.....แต่ไม่ลืมความรัก
ขอบคุณมากครับ คุณ kunrapee ;)...
ขอบคุณมากครับ คุณ Bonnie ;)...
เห็นด้วยค่ะอาจารย์
ขอบคุณมากครับ คุณ tuknarak ;)...
เห็นด้วยค่ะ
ขอบคุณมากครับ คุณ ทะเลงาม ;)...
ขอบคุณสำหรับสิ่งดี ๆ ค่ะ และเชื่อมั่นว่า ความดี มีอยู่จริง ๆ ค่ะ
ขอบคุณมากครับ คุณ Mrs. Cheerawan Rodto ;)...