|
ดูท่านเพลิดเพลินเกินที่จะเอ่ยอ้างอะไรเทียบ ท่านกำลังย่างกรายบนเส้นทางพิลาสพิไลดังที่จิตใจท่านคิด มันเหมือนดังถูกมนต์สะกดจิต จนคิดคลั่งไคล้ แลไหลหลง ท่านก้าวไป แลก้าวไป หนทางที่ไกล ดำเนินไปแต่ละย่างก้าวนั้นไซร้ ราวประหนึ่งปูด้วยทานธรรมอันล้ำเลิศ ประเสริฐสุดกว่าใดใดในจักรวาล โอ้ท่าน.....ผู้ทรงซึ่งพุทธะตรัสว่า.. หนทางที่ท่านดำเนินนั้นล้วนซึ่งมารยา เบื้องหน้าคือขวากหนามพิษภัยมหันต์นัก
ท่านวิจารณญาณด้วยโสตสัมผัสที่ควรสัมผัสแล้วฤๅ มันคือหนทางที่กันดาร ไม่ใช่พิมาน ที่ท่านผู้หยั่งรู้กระนั้นหรือ ถ้าท่านวิจารณญาณถ่องแท้แล้ว ซึ้งทราบว่าทางสายนั้นใช่ปูด้วยด้วยแก้วล้ำค้า หมายถึงเพชรนิลจินดานั้นหามิได้เลย มันเปลืองเปล่าแห่งเพลา มันเปลืองเปล่าคุณค่าแห่งชีวิต
ท่านเอ่ยปล่อยจิตให้ว่างเปล่า ปล่อยว่างซึ่งอารมณ์ มาซิก้าวทับให้ตรงรอยของพรหม นั่นพระองค์ท่านอยู่ไม่ไกลจากข้านักหรอก ด้วยข้าเองกำลังก้าวย่างตามรอยของพระองค์ ณ ปัจจุสมัย ข้าเองเหมือนหยั่งรู้ด้วยญาณอันกอปรด้วยรัตนตรัย ว่ามันเป็นการตัดจากโลกียสมัยแห่งวัตถุธรรมนั้นแล ขอเชื้อเชิญท่านด้วยมิตรไมตรีที่บริสุทธิ์หาที่สุดมิได้แล้วแห่งจักรภพ ความบริสุทธิ์ดุจผ้าขาวค้นหาให้จบทั่วจักรภพมีมี บังเกิดแห่งเดียวที่นี่..เท่านั้น ท่านเดินตามรอย..ที่ข้าบอกเล่า แล้วแหงนหน้าให้สุด..แหงนให้สุด ความบริสุทธิ์อยู่ตรงหน้าท่านนั้นแล นี้เองจักรวาลแห่งสันติสุข นี้เองคือทางสายใหม่
| 