เมื่อเราเป็นเพียงหน่วยเล็ก ๆ

ตอนสายของเช้าวันที่แผ่นดินดูจะทรุดลงไป

เพราะระดับน้ำที่สูงขึ้นทุกที ๆ

ความเป็นจริงที่ทุกอย่างรอบตัวซึ่งมนุษย์สร้างขึ้น

มีการเพิ่มขึ้นและลดลงเป็นปกติภายใต้การควบคุม

แต่สิ่งที่เปลี่ยนคือระดับน้ำที่ทวีคูณตามสายฝน

อันเป็นผลพวงของธรรมชาติที่ไม่อาจควบคุมได้

เพียงแต่ชะลอความเสียหายที่จะเกิดจากผลกระทบเท่านั้น 

โลกยังคงหมุน

แสงแดดยังคงส่องลงมาในยามเช้า

ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนไปไม่มีสิ้นสุด

เพียงเพราะมันเป็นเช่นนั้นเอง

เป็นมาแต่ก่อนการมีตัวตนของ "คน" เสียอีก

แต่คนซึ่งเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของสิ่งที่เราเรียกว่า "ธรรมชาติ"

กับความพยายามจะควบคุม

นี่คือความรักในการพัฒนา

หรือเพราะความทะเยอทะยานที่มากจนเกินไป

ความสามารถของธรรมชาติเรารู้กันมานานแล้ว

แต่ความสามารถของมนุษย์ก็มีเพิ่มขึ้นทุกวัน

เหนื่อยและล้ามนุษย์ก็ยังมีวันหยุดพัก

แต่ธรรมชาติไม่เคยมีวันหยุด

ยังต้องทำหน้าที่ต่อไป

แล้วคนซึ่งเป็นเพียงกลไกหนึ่งซึ่งธรรมชาติได้สรรค์สร้างขึ้น

เป็นหน่วยหนึ่งของสิ่งแวดล้อม

เราได้รู้หน้าที่ของตนอย่างดีแล้วหรือไม่

หน้าที่ของการอยู่ร่วมกันกับธรรมชาติอย่างเป็นมิตร

และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข   

ชะลอจังหวะชีวิตเพื่อกลับมามองตัวตนที่แท้จริงของตัวเองบ้าง

จะรู้ว่า...

เราช่างมีกำลังอันน้อยนิดเหลือเกิน

และเรี่ยวแรงอันใดคงไม่เกินกว่าธรรมชาติไปได้

อย่าได้พยายามฝืนหรือต่อสู่อีกเลย

......................................................

ความเป็นจริงทุกสิ่งบนโลกนี้

ล้วนต่างมีที่มาน่าสงสัย

ก่อกำเนิดเกิดเป็นจริงได้อย่างไร

ต่างไม่รู้ไม่เข้าใจในตัวตน....

 

" แม้เราจะไม่รู้ที่มา....แต่เราสามารถเลือกหนทางที่จะก้าวต่อไปได้.."

 

 

ภาพน่ารัก ๆ จาก http://www.bluemountain.com/category.pd?path=35359&

 

[ปารินุช]

อันความรักทำให้เรามีความสุข

[ฉัตรชัย สร้อยสุวรรณ]

        รู้สึกจะเป็นนักปรัชญาเข้าไปทุกวันนะครับ

 

                   ธรรมชาติไม่อาจควบคุมได้

                   แต่สามารถช่วยกันรักษาได้