บันทึกไว้ในความทรงจำที่….แสนงาม
ผู้เขียนได้รับเกียรติบัตร จารึกชื่อไว้ว่าครั้งหนึ่งในชีวิตของคนธรรมดาคนหนึ่ง ที่ได้ขีดเขียนเรื่องราวของครอบครัวเสียเป็นส่วนใหญ่
ครอบครัวถือว่าเป็นเรื่องไม่ไกลตัว และตัวเองก็ได้ซึมซับบริบทต่าง ๆ ของชีวิตที่ตัวเองได้ผ่านพบมา
จากครอบครัว นั่นเอง
การได้ถือกำเนิดและเติบโตมากับครอบครัวชาวบ้านธรรมดาครอบครัวหนึ่ง และได้ถ่ายทอดบทเรียนของชีวิตต่าง ๆ เหล่านี้ออกมา….ผ่านตัวอักษรสู่สังคมแห่งการเรียนรู้… ด้วยการเรียงร้อยถ้อยคำแสนง่าย ๆ ในแบบฉบับที่ตัวเองเป็น…. มอบไว้ ณ ที่....แห่งนี้
ขอขอบพระคุณสมาชิกในชุมชนแห่งนี้ทุก ๆ ท่าน ที่กรุณาสละเวลา มอบความรัก ความเมตตาให้กับผู้เขียน ด้วยการเข้ามาอ่านและมอบดอกไม้กำลังใจ ตอบแทนคุณค่าของบันทึกแต่ละบันทึกที่ผู้เขียนได้เขียนถ่ายทอดทิ้งไว้
ผู้เขียน ได้มีโอกาสรับรางวัลของชีวิตที่ทรงคุณค่า และสามารถจับต้องได้ วันนี้
สิ่งแรกที่ผู้เขียนกระทำหลังจากได้รับใบประกาศเกียรติคุณใบนี้คือ…การนำกระดาษแผ่นนี้แนบไว้ที่อก
และร้องบอกกับตัวเองว่า….
ขอบคุณพ่อกับแม่มากเหลือเกิน ที่สร้างชีวิตลูกขึ้นมา ให้ลูกมีชีวิตยืนยาวมาได้ถึงทุกวันนี้
ได้มีโอกาสยินดี ยินร้าย.... มีโอกาสได้รับบทเรียนต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต.... มากมาย
ข้าวของเงินทอง สิ่งของมีค่าอื่นใด บางครั้งเราภูมิใจอยู่กับมันไม่นาน ประเดี๋ยวประเด๋า… มันก็ลบเลือนจางหายไป
คุณค่า.. ความสำเร็จในชีวิตกับบางสิ่งบางอย่างต่างหาก แม้มีค่าเพียงน้อยนิดเมื่อเทียบกับราคาแก้วแหวนเงินทอง แต่ทว่า…..มันกลับให้ความรู้สึกที่ยั่งยืน ไม่สามารถประเมินค่าเป็นตัวเงินได้
นั่นเป็นพราะ?
...
สิ่งที่มีค่าต่อความรู้สึก สิ่งที่มีค่าต่อจิตใจคนเรานั้น ….หากว่ายั่งยืนแล้ว ต้องยั่งยืนจากใจคน หาใช่....สิ่งอื่นใดไม่
มาตรวัดความสุขอื่นใด .... ก็มิอาจเทียบเท่าความรู้สึกจากหัวใจที่แท้จริง
ผู้เขียนระลึกอยู่เสมอว่า…ครอบครัว คือ….สังคมที่อบอุ่นมากกว่าสิ่งอื่นใดในชีวิตของคนเรา
เพราะฉะนั้น….การวัดค่าความสุขในครอบครัว….อย่ามองหามาตรวัดอื่นใดเลย
เพราะสิ่งยั่งยืนจริงแท้…อยู่ในหัวใจของเรา
หัวใจ…ที่เราซึบซับมาตั้งแต่เราได้ถือกำเนิด ลืมตาดูโลกใบนี้ ด้วยความรักของผู้ให้กำเนิด ที่ส่งผ่านเข้ามาในชีวิตของเราต่างหาก
มันพร้อมที่จะสืบทอดความรักที่เราได้รับมา จากรุ่นสู่รุ่น..... อย่างไม่น่าเชื่อ…ข้าพเจ้ารู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ
ท้ายที่สุด...
คุณงามความดีของบันทึกนี้….
ขอเป็นหนึ่งแรงบันดาลใจ ให้กับสมาชิกที่ทรงเกียรติของชุมชนแห่งนี้ ได้มีโอกาสถ่ายทอดเรื่องราวของชีวิต ที่หลากหลาย
เพราะผู้เขียนเชื่อมั่นมั่นว่า …ทุก ๆ ท่านมีค่าของความสุขจากครอบครัว ที่ประเมินค่าเป็นตัวเงินไม่ได้ อย่างแท้จริง
..
..
ผู้เขียนขอเป็นหนึ่งแรงบันดาลใจในการถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตที่แสนงามของทุก ๆท่าน.... นะครับ
ต้องขอกราบขอบพระคุณ…
ดร.ศักดิ์ เสกขุนทด ผู้อำนวยการสำนักงานรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์(องค์กรมหาชน)
รศ. ดร.ชูศักดิ์ ลิ่มสกุล อธิการบดี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
ผศ . จงพิศ ศิริรัตน์ คณบดี คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์ ผู้จัดการโครงการ GotoKnow.org
ที่กรุณาเป็นสักขีพยานมอบลายเซ็น ไว้ในใบเกียรติบัตร “รางวัลสุดคะนึง” ให้แก่ข้าพเจ้า ไว้ ณ ที่นี้ด้วย ครับ
<p></p>
ความเห็น (20)
ความทรงจำ ความภูมิใจ ที่แสนงาม ฯลฯ ตลอดไปนะคะ ขอแสดงความยินดีด้วยอย่างมากอีกครั้งค่ะ
ยินดีด้วยอีกครั้งเช่นกันครับ :-)
ความทรงจำที่ดี ๆ ในชีวิตของคนเรา อาจมีหลายครั้ง บางคนอาจมีน้อยครั้ง ก็ควรจารึกไว้ในใจตลอดกาล ยินดีด้วยอีกครั้งจ้ะ
ขอแสดงความยินดีกับความภาคภูมิใจนี้ค่ะ...
ยินดีและชื่นชมของหัวใจที่ให้กับครอบครัวครับ...
ชอบวรรคนี้ขออนุญาตนำไปเป็นวรรคทองนะครับ...
"...หัวใจ…ที่เราซึบซับมาตั้งแต่เราได้ถือกำเนิด ลืมตาดูโลกใบนี้ ด้วยความรักของผู้ให้กำเนิด ที่ส่งผ่านเข้ามาในชีวิตของเราต่างหาก
มันพร้อมที่จะสืบทอดความรักที่เราได้รับมา จากรุ่นสู่รุ่น..... อย่างไม่น่าเชื่อ…ข้าพเจ้ารู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ..."
ขอแสดงความยินดีค่ะ คุณแสง :)
ขอขอบคุณในความเห็นและดอกไม้ที่มอบให้ นะครับ
ยินดีด้วยมากๆค่ะ
ขอร่วมแสดงความยินดีกับคุณแสงแห่งความดีด้วยนะครับ
ร่วมแสดงความยินดีกับคุณแสงแห่งความดีด้วยนะค่ะ
ยินดีด้วยค่ะ
ยินดีด้วยครับ
ขอบคุณพลังดีๆที่ได้อ่านจากบันทึกนี้นะคะ
ขอแสดงความยินดีด้วยครับ
บันทึกพี่แสงมีพลังอยู่เสมอครับ
ร่วมชื่นชมยินดีค่ะ
โอ้ยยยยยยยยยยย ปลื้มใจคะ ปานประหนึ่งว่าตัวเองได้เอง อิ อิ
ยินดีด้วยค่ะ
ขอบพระคุณทุกความเห็นและดอกไม้ที่มอบให้ผมนะครับ
เย้ เย้ ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
ขอยืมภาพใบประกาศเกียรติคุณรางวัลสุดคะนึงไปใช้หน่อยนะคะ