ภูท้าวภูนาง
ภูท้าวภูนาง
นายอานนท์ ภาคมาลี (หมอแดง)
นิทานอาเซียน ประเทศลาว ภูท้าวภูนาง กาลครั้งหนึ่ง มีนางยักษ์ตนหนึ่งชื่อว่ากินนา อาศัยอยู่บ้านหลังใหญ่ใกล้ภูเขา นางกินนายังเป็นสาวไม่มีผัวอยู่ตัวคนเดี่ยวโดดๆ ทุกเช้านางกินนาจะเดินไปตามป่าจะกลับบ้านต่อเมื่อถึงเวลาอาหาร นางจะเฝ้าดูน้ำที่ไหลไปตามซอกหินและต้นหญ้า บ่อยครั้งที่นางจะนั่งอยู่ใต้ต้นไทรที่แผ่กิ่งก้านสาขาออกไป กว้างทำให้ร่มเย็นแสนสบาย
การที่นางกินนา ใช้ชีวิตส่วนมากอยู่ในป่าเช่นนั้น ทำให้นางคุ้นเคยกับสัตว์ป่านานาชนิด บางครั้งจะเห็นนางนั่งเล่นอยู่กับนกจำนวนมาก นกเหล่านั้นจะร้องเพลงให้นางฟัง และบางครั้งนางก็จะขั้นไปนั่งเล่นบนคอช้างป่า
เช้าวันหนึ่ง นางกินนาได้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในป่า ชายหนุ่มคนนั้นมีรูปร่างงดงามราวกับพระอินทร์ (สาวชอบเปรียบเทียบคนรูปงดงามราวกับพระอินทร์ ในต้นฉบับอธิบายไว้ว่า อินทาเป็นเทพเจ้าแห่งความงาม) หนุ่มผู้นั้นถือปืนไว้ในมือ นางกินนาใฝ่ฝันอยู่นานแล้วที่จะมีสามีสักคนหนึ่ง นางกินนาจึงรู้สึกปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อแลเห็นหนุ่มรูปงามคนนี้ ขณะที่นางกินารำพึงฝันหวานอยู่นั้น นางก็นึกขึ้นได้ว่านางเป็นยักษ์รูปร่างหน้าตาหน้าเกลียด เมื่อชายหนุ่มเห็นเข้าคงไม่หลงรักตนอย่างแน่นอน อย่างกระนั้นเลย ปลอมแปลงร่างกายให้งดงามเสียก่อนจะดีกว่า นางจึงร่ายเวทมนต์กลายร่างจากยักษ์ เป็นหญิงสาวรูปงามมีเสน่ห์ ยากที่หญิงใดจะเทียบเคียงได้ เมื่อแปลงกายแล้ว นางกินนาก็ออกเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม แล้วถามว่า พี่เข้ามาในป่าจะไปไหนหรือ ฉันมาล่าสัตว์ ชายหนุ่มตอบ แล้วถามต่อไปว่า เธออยู่ที่นี่คนเดียวหรือ จ๊ะ ฉันอยู่คนเดียวอยู่กับนก ต้นไม้
เสน่ห์ของนางกินนา ทำให้ชายหนุ่มเริ่มจะหลงรัก เขาเดินเข้ามาอยู่ใกล้ๆ แล้วชวนพูดคุยถึงเรื่องต่างๆ เมื่อเห็นหญิงสาวไม่รังเกียจ ก็ชวนไปนั่งคุยที่ลานหญ้าใกล้ลำธาร ชายหนุ่มได้บอกชื่อของเขา ให้นางกินนาทราบว่า เขาชื่อพุทเสน แล้วเล่าเรื่อราวให้นางกินนาฟัง นางกินนาได้ขอร้องให้ชายหนุ่มพักอยู่นานๆ พุทเสนก็ยอม ตกลงด้วยความยินดี พุทเสนอยู่กับนางกินนาด้วยความสุขสำราญ จนทำให้เขาลืมมารดา ที่อยู่อย่างยากจนทางบ้าน
วันหนึ่งนางกินนา ได้บอกความลับของนางให้พุทเสนฟัง ด้วยความไว้วางใจ พี่ ฉันลืมบอกพี่ไปว่าในหีบใบนี้มีมะนาวที่ไม่รู้จักสุกไม่รู้จักเหี่ยวอยู่หลายผล เป็นมะนาววิเศษที่ตกทอดมาตั้งแต่ครั้งย่าครั้งยายของฉันที่เดียว มะนาวเหล่านี้มีอำนาจวิเศษมาก พี่เคยไปเที่ยวสวนของฉันบ้างไหม ไม่เคยเลย ชายหนุ่มตอบ อยู่ที่ไหนล่ะ อ๋อ นางกินนา ตอบ อยู่ห่างจากที่นี่แปดสิบเส้นเห็นจะได้ แต่ฉันขอร้องอย่าได้คิดไปเลยมันมีอันตรายมาก พุทเสนไม่ตอบแต่เขาก็ยังคิดถึงเรื่องสวนแห่งนี้
วันหนึ่งเมื่อนางกินนาไม่อยู่ พุทเสนก็ถือโอกาสตอนที่นางกินนาไม่อยู่นั้น ไปที่สวนที่นางกินนาห้าม ในสวนแห่งนั้นพุทเสนได้พบกระดูกมนุษย์ทับถมอยู่ในคูเกือบเต็ม พุทเสนนึกเดาเรื่องได้ตลอด นางกินนาไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาอย่างแน่นอน เขาเกิดความกลัวขึ้นมาจึงวิ่งกลับมาบ้าน แล้วเข้าไปในห้องเปิดหีบ หยิบมะนาววิเศษออกมาเขาไม่รีรอให้เสียเวลารีบวิ่งออกจากบ้านทั้งที
หลังจากที่พุทเสนหนีไปได้ไม่นานเท่าไหร่นัก นางได้เข้าไปดูที่เก็บมะนาวไว้ พอรู้ว่ามะนาวหายไปก็นึกรู้ได้ทันที่ว่า พุทเสนรู้ความลับและหนีไปแล้ว นางจึงกลับกายเป็นยักษ์ตามเดิม แล้วไล่ตามพุทเสนไปด้วยกำลังยักษ์ นางกินนาวิ่งเพียงพักเดียวก็ดลเห็นหลังพุทเสนไวไว นางกินาร้องเรียกให้พุทเสนหยุดพูดกันก่อน แต่พุทเสนไม่ยอมฟังเสียง เมื่อเห็นนางกินนาใกล้เข้ามา พุทเสนก็ล้วงเอามะนาวในย่ามออกมาผลหนึ่งแล้วขว้างไปตรงหน้านางกินนา ทันใดนั้นก็เกิดกองไฟมหึมาลุกลามกั้นนางกินนาไว้ ได้ยินแต่เสียงนางกินนาร้องเรียกแต่มองไม่เห็นตัว เพราะเปลวไฟลุกโพลง พุทเสนไม่รอช้า ขณะที่ไฟกำลังลุกโชติช่วงอยู่นั้น เขาก็วิ่งหนึต่อไป แต่หนีไปได้ไม่ไกลเท่าไร ก็ได้ยินนางกินนาร้องเรียกใกล้เข้ามา นางกินนาใช้เวทมนต์ดับไฟ สามารถไล่ตามพุทเสนได้อีก พุทเสนเห็นจวนตัวจึงหยิบมะนาวอีกผลหนึ่งออกมาจากย่ามแล้วขว้างไป คราวนี้เป็นทะเลสาบกว้างใหญ่แทบไม่เห็นฝั่ง
นางกินนาถึงจะเหนื่อยอ่อนแต่ก็ยัง ไม่ละความพยายามกระโจนลงว่ายน้ำ ว่ายข้ามทะเลสาบมาอย่างกล้าหาญ เมื่อนางกินนามาถึงฝั่งตรงข้าม นางก็เหนื่อยอ่อนเต็มที นอนหลับอยู่ริมตลิ่งนั่งเอง นางไม่สามารจะขยับเขยื้อนกายต่อไปได้อีก นางได้อ้อนวอนต่อสวรรค์ ขอให้ลงโทษต่อสามีที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อนางเมื่อนางอ้อนวอนสิ้นสุดลงดวงตาของนางก็ปิดสนิท นางกินนาขาดใจตายเสียแล้ว
เมื่อพุทเสนแลเห็นนางกินนานอนนิ่ง ไม่ขยับเขยื้อนกาย เช่นนั้นก็นึกว่านางคงจะเหนื่อย อ่อนกำลังไม่สามารถจะทำอะไรเขาได้แล้ว นึกๆไป พุทเสนเกิดความสงสารนางกินนาขึ้นมา เพราะเวลาที่อยู่ด้วยกัน นางกินนาได้เอาอกเอาใจเป็นอย่างดี นางกินนารักพุทเสนด้วยใจจริง เมื่อคิดถึงความหลังขึ้นมาอีก พุทเสนก็ใจอ่อนเดินกลับไปหานางกินนาที่นอนอยู่และพอรู้ว่านางขาดใจตายไปแล้ว พุทเสนก็ทรุดตัวลงข้างๆร่างของนางกินนาง พยายามพยาบาลจะให้นางฟื้นขึ้นมาอีกแต่ไม่สำเร็จ พุทเสนเสียใจมาก เขาล้มฟุบลงบนร่างของนางกินนา และขาดใจตายตามไปอีกคนหนึ่ง ร่างของนางกินนาและพุทเสน คงอยู่ริมแม่น้ำแห่งนั้น และเมื่อหลายร้อยปีผ่านไป ร่างทั้งสองก็กลายเป็นภูเขาสองลูก ซึ่งเรียกกันว่า ภูท้าว และภูนาง ยังคงมีอยู่ใกล้ๆหลวงพระบางในเวลานี้
ความเห็น (3)
ที่เมืองสามอ่าว ก็มีตำนานภูเขาอยู่หลายลูกนะ เป็นตำนานเรื่องตาม่องล่าย จ้ะ กลายเป็นตำนานพื้นบ้านประจำจังหวัดไปแล้วจ้ะ
ต้องเล่าให้เด็กและเยาวชนรุ่นหลังได้ฟังนะคะ
เนื้อเรื่องคล้ายกับพระอภัยมณีและนางผีเสื้อสมุทรบ้านเราเลยนะค่ะ แต่ต่างกันที่ตอนจบ