"เปิ้ล" ศิรินันท์

"ชีวิตคนเราย่อมมีช่วงเวลาหนึ่งที่อาจหลงผิดกันไปบ้าง บางคนอาจกลับตัวได้แต่บางคนอาจถลำลึกมากกว่าเดิม"

      ศิรินันท์หรือเปิ้ล  อายุ 28 ปี จบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จากโรงเรียนสตรีวิทย์และสามารถสอบเข้าเรียนคณะมนุษย์ศาสตร์เอกการโรงแรม มหาวิทยาลัยกรุงเทพได้ แต่ไปเรียนได้แค่เพียง 1 ปี ก็ต้องลาออกและสอบเข้าเรียนอีกครั้งที่สถาบันราชภัฎสวนดุสิต คณะนิเทศศาสตร์ แต่เรียนได้ปีกว่า ๆ ก็ต้องลาออกอีก สาเหตุที่ต้องลาออกจากสถานศึกษาก็เพราะเปิ้ลเกเรและได้เข้าไปข้องเกี่ยวกับยาเสพติด  พ่อของเปิ้ลประกอบอาชีพรับราชการตำรวจ แต่ปัจจุบันได้เสียชีวิตไปแล้ว พ่อของเปิ้ลเสียชีวิตไปตั้งแต่เปิ้ลยังเด็ก ส่วนแม่ของเปิ้ลประกอบอาชีพเปิดร้านเสริมสวย พื้นเพของเปิ้ลเป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิด ปัจจุบันได้อาศัยอยู่แถวห้วยขวาง สาเหตุที่ตัวเปิ้ลเข้าไปข้องเกี่ยวกับยาเสพติดก็คือ เปิ้ลเป็นคนติดเพื่อนมากและชอบเที่ยวกลางคืน ติดเหล้ากับบุหรี่ เปิ้ลดื่มเหล้าและสูบบุหรี่อยู่ประมาณ 1 ปี และก็ยังคงเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนเหมือนเดิม เปิ้ลได้เจอเพื่อนหลายคนหลายกลุ่มมากขึ้นและได้เห็นเพื่อน ๆ เสพยาบ้ากัน เปิ้ลนึกสนุกอยากลองเสพยาบ้าแบบเพื่อนดูบ้าง ก็เลยขอเพื่อนลองเสพดูเพื่อนก็ให้ลอง  และตั้งแต่เปิ้ลได้ลองเสพยาบ้าครั้งแรกก็ติดและเสพยามาเรื่อย ๆ เปิ้ลเสพยาบ้าอยู่ประมาณ 7 ปี โดยใช้วิธีเสพด้วยการสูดดมควันบางคนจะฉีดเข้าเส้นแต่เธอไม่ได้ฉีด ถ้าเป็นยาเสพติดชนิดอื่นเปิ้ลก็จะลองเสพบ้างเป็นครั้งคราว เปิ้ลเคยสูบกัญชาประมาณ 1 - 2 ครั้ง เพื่อให้ลองเสพดูและเคยให้เพื่อนฉีดเฮโรอีนให้ 1 ครั้ง โดยการฉีดเข้าเส้น ด้วยความอยากรู้อยากลองว่าเสพติดชนิดอื่นเมื่อเสพเข้าไปแล้วจะมีความรู้สึกเป็นเช่นไร และความรู้สึกตอนที่เสพเฮโรอีนเข้าไปนั้น เปิ้ลก็มีความสู้สึกเหมือนว่าตัวเธอเองกำลังจะตาย อาเจียนตลอดเวลา เปิ้ลคิดว่าเฮโรอีนนั้นไม่เหมาะกับเธอเอาเสียเลย ก็เลิยเลิกเสพไปและยาบ้าก็เป็นยาเสพติดชนิดเดียวที่เปิ้ลเคยลองเสพแล้วติด

     เปิ้ลบอกกับเราว่าเธอเคยเสพยาบ้าถึงวันละ 10 เม็ด ถ้าช่วงไหนมีเงินเยอะ แต่ถ้าไม่ค่อยมีเงินก็เสพวันละ 1 - 2 เม็ด ช่วงระยะเวลาในการเสพจะไม่ตายตัว เพราะถ้าเกิดอยากเสพขึ้นมาตอนไหนก็จะเสพตอนนั้น เงินที่ใช้ซื้อยาบ้ามาเสพก็จะได้มาจากการโกหกแม่ของเธอว่าจะเอาไปซื้ออุปกรณ์การเรียน จะเอาไปใช้ทำกิจกรรมต่าง ๆ ของสถานศึกษา แต่แท้ที่จริงแล้วเปิ้ลเอาเงินที่โกหกแม่มาได้นั้นไปใช้หนี้ที่ติดคนโน้นคนนี้ และเอาไว้ใช้ในการซื้อยาบ้ามาเสพ หรือไม่ก็จะเป็นพวกมือเร็วหยิบเงินแม่มาโดยไม่ได้ขออนุญาต แต่เปิ้ลจะไม่เอาของคนอื่นที่ไม่ใช้ครอบครัวของตนเอง ช่วงที่เปิ้ลติดยาอยู่นั้นเปิ้ลก็ตกลงานไม่มีงานทำ แต่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เปิ้ลได้ไปทำงานกับอาที่บริษัทที่อาของเธอทำงานอยู่ อาของเปิ้ลเป็นคนฝากงานให้ในระยะเวลา 7 ปี เปิ้ลได้เปลี่ยนงานมาทั้งหมด 2 แห่ง และแต่ละแห่งที่เปิ้ลได้เข้าทำงานเปิ้ลก็จะเสพยาบ้าไปด้วยตลอด  โดยการนำยาบ้าไปเสพที่ทำงาน ขณะที่เปิ้ลทำงานประจำอยู่นั้นเปิ้ลก็จะส่งยาบ้าขายบ้างเป็นครั้งคราว การที่โดนจับในครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกของเธอ เปิ้ลถูกส่งตัวเข้ารับการบำบัดฟื้นฟูฯ ที่ศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพยาเสพติด เมื่อเปิ้ลรู้ว่าเธอจะต้องถูกส่งตัวเข้ารับการบำบัดฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด เปิ้ลรู้สึกไมชอบที่จะต้องถูกเข้ารับการบำบัดฟื้นฟูฯ รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองต้องถูกกักขังอยู่ในที่แคบ ๆ ไม่อยากมาอยู่ที่ศูนย์ฟื้นฟูฯ แห่งนี้เลย เปิ้ลเกิดความกลัวและกังวนใจมากคิดว่าศูนย์ฟื้นฟูฯ แห่งนี้จะมีสภาพเหมือนห้องขังในเรือนจำ แต่พอได้เข้ามาอยู่ที่นี่มันไม่เหมือนอย่างที่เธอคิดไว้เลย ที่แห่งนี้จะคอยสอนตั้งแต่ก้าวแรกที่ได้เข้ามาอยู่ จะมีพี่เลี้ยงคอยดูแลคอยบอกคอยแนะนำว่าควรจะทำตัวอย่างไร และจะต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตนเองอย่างไรบ้าง ระยะเวลาที่เข้ามาอยู่ที่ศูนย์ฟื้นฟูฯ 5 เดือน เปิ้ลได้ประโยชน์และได้รับความรู้สึกดี ๆ จากที่ศูนย์ฟื้นฟูฯ แห่งนี้เยอะมาก ทำให้เปิ้ลได้คิดว่าเธอจะทำให้ชีวิตและครอบครัวของเธอมีความสุขได้อย่างไรต่อไปในอนาคตข้างหน้า และสุดท้ายเปิ้ลได้ฝากข้อคิดถึงผู้ติดยาเสพติดทุกคนว่า อย่าได้เข้าไปข้องเกี่ยวกับยาเสพติดเลย เพราะมันไม่ได้ทำให้อะไรในชีวิตเราดีขึ้นมา  มีแต่จะทำให้แย่ลง และยังทำร้ายคนรอบข้างของเราให้เจ็บปวดไปด้วย โดยเฉพาะพ่อแม่ ขอให้ดูดิฉันเป็นตัวอย่างและดิฉันก็จะไม่ย้อนกลับไปเกี่ยวข้องกับยาเสพติดทุกลชนิดอีกต่อไป