ชีวิตฉันที่พ่อปั้น
วันนี้ตื่นมาอากาศดีมาก ๆ สดชื่น หลังฝนตก ดอกโมก ดอกแก้ว ออกดอกขาวบริสุทธิ์ ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ฉันจัดสวนไปมองต้นโมก ที่กำลังออกดอก และมีบางดอกที่ร่วงโรยแล้ว ทำให้นึกถึงพ่อและแม่ ชีวิตที่ผ่าน พ่อบอกว่าปลูกทำไมดอกไม้ ให้ปลูกต้นไม้ที่มีผลกินได้ ฉันยืนยันขอพ่อปลูกดอกไม้บ้าง เมื่อพ่อไม่ค่อยสบายมีอาการหายใจเหนื่อย อากาศร้อน พ่อจะมานอนเล่นที่ใต้ร่มไม้ที่หน้าบ้าน ดอกโมกออกดอก พ่อบอกว่าชอบกลิ่นดอกโมกมาก หอมเย็น ๆ สดชื่น ก่อนพ่อจากฉันไป พ่อขอให้ฉันซื้อต้นโมกไปปลูกที่บ้านพ่อสักกระถาง ฉันยังไม่ได้ไปซื้อให้พ่อ พ่อก็จากฉันไปก่อน ฉันยังจำเรื่องราวของพ่อ คำสอนของพ่อ ได้ทุกเรื่อง เพราะว่าแต่ละเรื่องพ่อจะสอนและคุยกันฉันและตีฉันไปด้วยในบางเรื่องที่ฉันไม่ฟังพ่อ ฉันจะเขียนบันทึกและเล่าเรื่องราวของพ่อไว้เพื่อให้ลูกหลานของพ่อได้อ่าน เมื่อนึกถึงจากชีวิตและคำสอนของพ่อ แล้วฉันมีความสุขและนำแบบอย่างการดำเนินชีวิตของพ่อ ที่เป็นผู้ที่สู้ชีวิต เสียสละ แบ่งปันความรัก เงิน สิ่งของ อาหาร ให้คนอื่นเสมอ ถึงแม้ว่าพ่อจะมีไม่พ่อก็จะให้ พ่อบอกว้า การให้เป็นเหตุให้มีความสุขมากกว่าการรับ
พอฉันได้ดูภาพข่าวโรงเรียนขนาดเล็กจะถูกยุบ ภาพนักเรียนเดินทางไปเรียนด้วยความลำบาก ทำให้ฉันคิดถึงชีวิตฉันตอนเด็ก ที่ฉันเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่พ่อรับมาเลี้ยงดูจาก แม่ที่แท้จริงที่แยกทางกับพ่อที่ให้กำเนิดฉันมา ซึ่งฉันยังไม่เคยเห็นหน้า พ่อบอกฉันว่าพ่อที่ให้กำเนิดฉันมาชื่ออะไร บ้านอยู่ไหน ฉันไม่ได้จดจำไว้ เพราะว่าพ่อคนนี้ดีที่สุดสำหรับฉันแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องไปตามหาพ่ออีกคน ที่เขาไม่เคยมาดูแลหรือถามหาลูกของเขาเลย พ่อกับแม่ดูแลเลี้ยงดูฉันมาอย่างมีความสุข ถึงแม้เราจะมีฐานะที่ยากจน แต่เราก็มีความรักมากมาย ให้กันและกัน เผื่อแผ่ให้เพื่อนบ้าน ลูกหลานคนอื่น ๆด้วย
ชีวิตที่ฉันเป็น มีเรื่องเล่ามากมาย ที่ผ่านเข้ามาทั้งเรื่องดี ๆ เรื่องร้ายที่ทำให้เจ็บ เรื่องที่ประทับใจ ทำให้มีความสุข เรื่องราวที่ฉันต้องทดแทน ตอบบุญคุณ ผู้มีพระคุณที่ไม่รู้จบ ฉันนึกที่อยากจะเขียนเรื่องราวของฉันออกมาเป็นหนังสือทำมือสักเล่ม
ฉันอยากขอบคุณที่สมัยยังเด็กมีโรงเรียนใกล้บ้าน จากองค์กรทางศาสนาคริสต์ มาสร้างโรงเรียน ให้ได้เรียน เรียนฟรี อาหาร นม มีให้กินฟรึทุกวันพุธ ฉันเรียนเก่งมากได้ที่ 2และ 3 ฉันไม่เคยสอบได้ที่ 1 สักที เพราะเพื่อนฉันเก่งกว่า เธอไม่ยอมให้ฉันได้ที่ 1 เราแข่งกันจนคะแนนสอบจนจะเต็มทุกวิชา ขอบคุณครูที่สอนฉันตอนชั้นประถม ครูสอนทั้งวิชาการ สอนจริยธรรมสอนการฝีมือ สอนทุกอย่างที่อยากให้ฉันเป็น เพื่อนสมัยประถมฉันจะอยู่ในหมู่บ้าน หลายคนยากจน ฉันไปเรียนที่โรงเรียน ใกล้บ้านมาก ๆ เดินไป ฉันไม่มีรองเท้านักเรียนใส่ ใส่รองเท้าฟองน้ำ ซิสเตอร์ดูแลฉันขณะเรียน พ่อกับแม่รักฉันมาก ขอบคุณพ่อกับแม่ที่เลี้ยงดูฉันมาอย่างดี ถึงแม้พ่อกับแม่จะไล่ตีฉันในบางครั้ง ที่ฉันไม่เชื่อฟัง หรือไม่ทำตาม ฉันเข้าใจแล้วว่าพ่อตะฉันเพราะรักฉัน
บ้านฉันยากจน ที่บ้านขายของชำเล็ก ๆ น้อย แม่เย็บผ้า ดัดผม เลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ พ่อมีอาชีพ นายหน้า ค้าขายที่ดิน ติดตามทนายความท่านหนึ่งที่พ่อรักและครอบครัวฉันรักมาก ท่านจะมีงานให้พ่อทำ ติดต่อค้าขายที่ดิน แบ่งส่วนแบ่งให้ แต่กว่าจะได้เงินแต่ละครั้งจะนานมาก บางทีก็ถูกโกง แต่ไม่นานท่านก็เสียชีวิต จากครอบครัวเราไป พ่อก็ต้องเปลี่ยนอาชีพ พ่อทำงานหลายอย่างทั้งองค์กรการกุศลพ่อขายถ่าน เลี้ยงเป้ด เลี้ยงหมู กว่าจะได้เงินมาให้ฉันเรียน พ่อได้รับการติดต่อให้ดำเนินการประสานงานเรื่องเงินทุนจากองค์การกุศล มุลนิธิศุภนิมิตร แห่งประเทศไทย ฉันจึงได้ทุนเรียนจากมุลนิธิศุภนิมิตร มีพ่อแม่บุญธรรมจากต่างประเทศ ในช่วงที่ยังไม่ได้รับทุน ฉันสวมรองเท้าแตะไปโรงเรียน กินข้าวกับไข่ต้มวันละฟอง บางวันครึ่งฟอง ฉันมีได้มีรองเท้าใส่ ช่วงที่เป็นนักเรียนประถมจากเงินทุนที่ได้รับ ขอบคุณมุลนิธิศุภนิมิตรแห่งประเทศไทย มาก ๆ
ความทรงจำที่ดีมีมากมาย เพื่อนรักของฉัน ในห้องเรียน 30 คน ทั้งครู และเรารักกันมาก มีความผูกพันกัน ครูทุกคนดีมาก ฉันเรียนจบชั้นประถม 7 ด้วยคะแนนที่ดีมาก ฉันไปสอบเรียนต่อมัธยม ม.ศ.1-3 ได้ที่แก่นนครวิทยาลัย จำได้ว่าสอบได้ที่ 9 ห้องนักเรียนเรียนดี แต่พ่อไม่เห็นด้วย ไม่อยากให้ฉันเรียนที่โรงเรียนแก่นนคร พ่อย้ำเสมอให้ฉันเรียนที่โรงเรียนกัลยาณวัตร ฉันไม่เชื่อพ่อ แอบไปสอบจนได้ ครูที่โรงเรียน ประถม และครูที่โรงเรียนแก่นนครวิทยาลัย เสียดายมากที่ฉันไม่ไปเรียนที่โรงเรียนแก่นนคร ฉันจะไปเรียนได้อย่างไร ด่อไม่ไปมอบตัวให้ฉัน พ่อตีฉันด้วยซ้ำ ฉันวิ่งหนีพ่อ พ่อหนีฉันไปต่างจังหวัด พ่อไม่ให้ฉันเรียนที่โรงเรียนนี้ด้วยเหตุผล เป็นโรงเรียนที่มีผู้ชาย ฉันทำอะไรไม่ได้ ชี้แจงและสัญญาแล้วว่าจะตั้งใจเรียน ไม่มีเรื่องผู้ชายเข้ามาเด็ดขาด พ่อไม่ยอม พ่อตีฉันด้วยไม้แขวนเสื้อ ฉันวิ่งหนีไปแอบอยู่ป่าข้างบ้าน พ่อหนีฉันไปต่างจังหวัด เพื่อติดต่อค้าขาย เพื่อให้หายโมโห พ่อว่าถ้าพ่อยังอยู่บ้าน พ่อก็จะตีลูกอีกที่ไม่เชื่อพ่อ ครูที่โรงเรียนแก่นนครวิทยาลัย ตามหาฉัน ให้ไปมอบตัวโดยให้เวลาอีก 1 หนึ่งสัปดาห์ ฉันไปมอบตัวไม่ได้ พ่อไม่ยอม แม่ร้องไห้ ฉันรักแม่และพ่อมาก เพื่อความสุขและสบายใจ ฉันจึงไปเรียนโรงเรียนเอกชนหญิง ที่เป็นเครือเดียวกันกับโรงเรียนประถม คือโรงเรียนมหาไถ่ศึกษาขอนแก่น ผลการเรียนฉันก็อยู่ในขั้นที่ดี
ฉันตั้งใจเรียนและตั้งใจว่าฉันจะสอบเรียนมัธยมมปลายที่ รร.ขอนแก่นวิทยายน ให้ได้ พ่อไม่ให้เรียน ฉันก็จะไม่ยอม ฉันแอบเก็บเงินไว้สำหรับการมอบตัวไว้ ถ้าพ่อไม่ยอม ฉันก็จะไปมอบตัวเรียนเองได้
ฉันเรียน มัธยมปลาย มศ.5 ปี 2519-2521 และเรียนผู้ช่วยพยาบาลอีก 1 ปี จบปี2522 หลังจากนั้นทำงานเป็นผู้ช่วยพยาบาล รับราชการด้วยเงินเดือนเริ่มต้น ฉันจำได้ 1135 บาท แล้วมาปรับเป็น 1365 บาท และได้เงินเวร เงินเฝ้าไข้ เงินโอที ฉันให้เงินแม่เดือนละ 1000 บาท ทุกเดือน ฉันใช้เงินในส่วนที่เหลือจากพันบาท และเงินที่ฉันทำงานพิเศษเป็นค่าเรียนเทอมเรียน มสธ. ก่อนที่จะสอบเข้าเรียนคณะพยาบาลศาสตร์
ฉันทำงานได้ 2 ปี กว่า ฉันก็แต่งงานกับคุณสามี คนข้างกาย ข้างใจฉันมาตลอด เป็นเวลา 32 ปี ผู้ชายคนนี้พ่อและครอบครัวช่วยฉันในการตัดสินใจ พ่อและครอบครัวเห็นพ้องต้องกัน ช่วยเลือกให้ฉัน พ่อบอกว่าคนนี้ละดีแล้ว เขาจะดูแลลูกและครอบครัวเราได้ พื้นฐานชีวิตที่เติบโตมาคล้าย ๆ กัน พ่อและแม่บอกในวันเดียกัน มีผู้ใหญ่มาทาบทามสู่ขอลูกสาวพ่อให้ลูกชายและหลานชายของเขา 2 บ้าน บ้านแรกลูกชายทำงานเเป็นครู เป็นรุ่นพี่ เราก็รู้จักแต่คุยกันน้อยมาก พ่อให้เหตุผลว่าเขาไม่กล้ามาคุยกับลูกสาวพ่อก่อน ให้ผู้ใหญ่มาเลย บ้านนี้ญาติพี่น้องหลายคน พ่อกลัวลูกสาวจะลำบากในการดูแลและเข้ากับญาติพี่น้องเขาไม่ได้ บ้านที่ 2 เป็นรุ่นพี่ เราคุ้นและสนิทกัน ทำงานอยู่กับพ่อ พ่อบอกว่าคนนี้อายุมากกว่าลูกมาก ไม่ได้รับราชการ พ่อไม่แน่ใจว่าอนาคตจะดูแลลูกสาวพ่อได้ พ่อปฏิเสธแทนลูกสาวไปแล้ว พ่อไม่ถามลูกสักคำว่าลูกจะเลือกใคร ยังมีอีก จริง ๆแล้วลูกสาวพ่อยังไม่อยากแต่งงาน เพราะว่ามีเพื่อน ๆ ที่กำลังเรียนเกษตรศาสตร์ เรียนวิศวะ เรียนหมอ เรียนครู ที่คิดว่ากำลังจะจีบกัน ลูกสาวพ่อต้องรอก่อนกว่าเพื่อนจะเรียนจบ ป.ตรี ป.โท
พ่อบอกว่าแต่งกับคนนี้แหละ เพราะว่ามีคนเห็นลูกสาวพ่อในตลาดเดินจูงมือกัน 555 มีคนมาฟ้องพ่อ พ่อเลยเรียกมาคุณและถาม พ่อหัวโบราณมาก มองการณ์ไกล แต่งก็แต่ง ทั้งที่ว่าที่ลูกเขยพ่อ เงินสินสอดไม่พอ พ่อให้ผ่อนเป็นรายเดือน และให้มาอยู่กับพ่อที่บ้านอีกหลังที่ให้คนเช่า ให้มาทำงานบ้าน เข็นน้ำนำมาอบรม และดูความประพฤติอยู่่ 6 เดือน จึงจัดพิธีแต่งงานให้ เราช่วยกันสร้างครอบครัว ช่วยกันเก็บเงิน โดยที่ฉันยังต้องดูแลครอบครัวของฉันเหมือนเดิม คุณสามีก็ต้องยอมเพราะเป็นข้อตกลงกันมาก่อนแต่งงานแล้ว ตอนนี้เรามีลูกสาว 1 คน กว่าฉันจะตั้งครรภืได้ ก็หลังจากแต่งงาน 10 ปี
แม่ทองย้อยที่ให้กำเนิด คุณสามี คนข้างกาย ข้างใจที่พ่อเลือกให้
น้องแตมหลานสาวของพ่อ ที่พ่อบอกว่ารักมาก
ฉันเรียนพยาบาล ด้วยเงินเดือนที่มีไม่ถึงพันบาท เพราะอีกพันบาทให้พ่อกับแม่ ฉันสอบเรียนต่อที่ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ในขณะที่ฉันเรียน แม่ฉันก็ป่วยเป็นมะเร็งเต้านม ฉันต้องดุแลแม่และเรียนไปด้วย แม่จากฉันไปก่อนที่ฉันจะเรียนจบมนปีสุดท้าย 20 เมษายน 2532 แม่เลยไม่มีโอกาสได้เห็นลูกรับปริญญา ซึ่งเป็นความฝันอันสูงสุดของแม่ที่อยากเห็นลูกรับปริญญาจากในหลวง
ฉันขอบคุณผู้บริหารของโรงพยาบาล และงานบริการพยาบาลที่อนุมัติให้เรียนต่อจนจบพยาบาล รุ่นสุดท้ายของหลักสูตร วทบ.พยาบาล ขอบคุณอาจารย์คณะพยาบาลสาตร์ มข. ที่รักลูกศิษย์และสอน ถ่ายทอดประสบการณ์พยาบาล จนทำงานมาถึงทุกวันนี้
ตอนนี้ฉันทำงานในตำหน่งที่ทำให้พ่อภาคภูมิใจ มีความสุข พ่อบอกว่าลูกของพ่อเป็นเด็กดี สู้และตั้งใจเรียนมาตลอด และแสวงหาความรู้ ความก้าวหน้า จนลูกพ่อได้ตำแหน่ง พยาบาลชำนาญการพิเศษ แล้วพ่อก็จากฉันไปเมื่อพ่อได้รับรู้ว่าฉันทำงานแล้วมีตำแหน่งที่ที่ดี มีบ้านของตัวเอง ถึงจะยังผ่อนกับธนาคารอยู่ก็ตาม มีเงินเดือนพอที่จะดูแลครอบครัวอย่างมีความสุข ดูแลครอบครัวใหม่ ภรรยายของพ่อ ดูแลน้อง พ่อขอสัญญาไม่ให้ทิ้งน้อง 3 คน หลานสาวพ่ออีกคน ที่พ่อได้เลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็ก ลูกของพ่อไม่ทิ้งลูกหลาน ญาติพี่น้องของพ่อ ในวันที่ 19 มกราคม พ.ศ 2554 พ่อจากฉันไปเมื่ออายุพ่อได้ 89 ปี หลังจากที่พ่อป่วยด้วยก้อนเนื้อที่ปอด พ่อหายใจลำบาก หอบเหนื่อย ไอเป็นเลือด ขอเล่าเรื่องราวของพ่อต่ออีกตอนที่พ่อป่วย พ่อได้สอนและปั้นลูกอีกหลายเรื่องราว พ่อสอนให้รู้จัก อดทน ฝึกจิตใจ การดูแลคนป่วยด้วยหัวใจจความเป็นมนุษย์ ดูแลด้วยใจ พ่อบอกว่า ให้ลูกดูแลคนไข้ของลูกให้เหมือนกับดูแลพ่อ ดูแลแม่ พ่อสอนวิธีพูดอย่างไรที่เป็นกำลังใจ พ่อสอนให้อ่านพระคัมภีร์ อธิบาย เล่าเรื่องราวของพระเจ้า ความเชื่อ และการได้่รับพระพรมากมายในชีวิตของพ่อและแม่
ในช่วงที่พ่อป่วย ลูกมีทั้งความสุข ที่ได้ดูแลพ่อ มีความทุกข์ที่พ่อป่วยและเห็นพ่อทรมานเมื่อไอ หอบ หายใจลำบากทุกครั้งที่อากาศหนาวเย็น เป็นโอกาสอันดีที่ลูกได้แสดงความรัก ความกัญญู ตอบแทนพ่อผู้มีพระคุณ จนถึงวาระสุดท้าย ถ้าพ่อไม่ป่วย ลูกสาวก็คงจะไม่ได้กอดพ่อ ไม่ได้มีเวลาที่จะคุยกันนานๆ กับ พ่อ พ่อก็คงจะไม่ได้เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ลูกฟัง เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่เกิดจากภายในจริง ๆ
พ่อเริ่มไอ และหอบ หายใจไม่อิ่มเป็นระยะ ๆ ไม่เชื่อว่าพ่อจะเป็นหอบหืดหรือถุงลมโป่งพอง ไม่เคยเห็นพ่อสูบบุหรี่ พาพ่อไปหาหมอ ตอนแรกตรวจสมรรถภาพปอด ถ่ายภาพรังสีปอด ได้ยาขยายหลอดลมชนิดสูดดมมา พ่อทำได้บ้างไม่ได้บ้าง สอนพ่อพ่นยาอยู่หลายครั้ง ดูแลพ่อเช้าเย็น พร้อม ๆกับพาไปพบอาจารย์หมอเป็นระยะ ช่วยกันพิจารณาหาสาเหตุ พ่อชอบก่อเตาไฟ ที่ห้องครัวที่อากาศไม่ค่อยระบาย พ่อจะสูดดมกลิ่นควันทุกเช้าเย็น อาจารย์หมอบอกว่าน่าจะเป็นสาเหตุการป่วย และเมื่อสมัยหนุ่ม ๆพ่อสูบบุหรี่วันละเป็นซอง
อีกไม่ถึงสัปดาห์ พ่อไอมาก จนมีเลือดปนออกมาก พ่อป่วยเพิ่มอีกโรคแน่นอน พาไปหาหมอ ทำ CT Lung หาสาเหตุ ส่งเสมหะตรวจหาเชื้อวัณโรค ผลตรวจไม่พบเชื้อวัณโรค ผลCT Lung พบว่า หลอดลมอักเสบ ปอดอักเสบ แต่ที่น่าห่วงกว่าหลอดลมอักเสบคือพบก้อนเนื้อที่ปอดตำแหน่งแกนกลางของหลอดลม ช่วงที่อากาศจะผ่านหลอดลมเข้าปอด อาจารย์เจ้าของไข้ให้คำปรึกษา จะรักษา และตรวจหาต่อไปไหม โอกาสเสี่ยงมีมาก ตำแหน่งที่พบเนื้องอกเป็นตำแหน่งที่อันตราย พ่ออายุมากแล้ว ปีนี้ 88 ย่าง 89 พ่อไม่แข็งแรง ลูกสาวคุยกับพ่อว่าบอกว่าอาจารย์หมอจะให้นอนโรงพยาบาล และตรวจCT ใหม่ พ่อโบกมือไม่เอา ตนอบครัวเราคุยกันแล้ว ขอหยุดการตรวจวินิจฉัย ให้พ่ออยู่อย่างสบาย ๆ ดูแลระยะสุดท้าย ให้ยารักษาตามอาการ ไม่ทำอะไร แต่จะไม่บอกว่าพ่อ พบเนื้องอกที่ปอด พ่อจะกังวล ตอนนี้ได้แต่บอกว่าหลอดลมอักเสบ และหลอดลมตีบ การรักษาไม่หาย แต่อาการจะทุเลา ให้พ่อพักผ่อนและถ้าหายใจไม่อิ่มให้พ่นยาเพิ่มได้จนกว่าจะรู้สึกสบาย ไม่อยากโกหกพ่อแต่ก็ไม่อยากให้พ่อเครียด พ่อคงจะรู้ว่าอาการพ่อเป็นอย่างไร
ครอบครัวเราดูแลรักษาพ่อที่บ้านตลอดระยะเวลา 6 เดือน พ่อเลือกที่จะรักษาอยู่ที่บ้าน มากกว่าจะนอน โรงพยาบาล พ่อนอนโรงพยาบาล ครั้งละ เป็นเดือน มาหลายครั้ง เท่าที่จำได้ 4-5 ครั้ง เมื่อหลายปีมาแล้ว และครั้งล่าสุดปลายปี 2552 ต่้นปี 2553 ด้วยอาการปัสสาวะเป็นเลือด มีก้อนนิ่วที่ไต ผ่าตัด พ่อได้นอนห้องพิเศษอย่างดี ลูกสาวนอนเฝ้า จำได้ว่าฉลองปีใหม่ที่โรงพยาบาล พ่อป่วยครั้งสุดท้าย จึงไม่ยอมนอนโรงพยาบาล ครอบครัวเราดูแลพ่ออย่างดี จัดห้องพ่อเหมือนโรงพยาบาล มีเครื่องมือ มีถังออกซิเจน จัดอาหาร ยาให้พ่อ พ่อมีความสุขมาก ลูกหลานแวะมาเยี่ยมพ่อได้ตลอดเวลา ชาวบ้านแวะมาถามข่าว ผู้นำชุมชน นักการเมือง แวะมาเยี่ยมมาพ่อ พ่อเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้ลูกหลานฟัง พร้อมกับสอนไปด้วย ขอบคุณพ่อมากที่สอนและเลี้ยงดูลูกมาอย่างดี
ภาพสุดท้ายที่ครอบครัวเรา ครอบครัวน้องสาว น้องชายพ่อ ได้ไปส่งพ่อพร้อมกับเพื่อนบ้านที่พ่อรัก
รูปพ่อที่ตั้งอยู่บนตู้โชว์ห้องรับแขก เปิดประตูบ้านเข้ามาจะพบพ่อยิ้มให้ทุกวัน
ฉันขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาในชีวิตของฉัน ชีวิตฉันที่พ่อปั้นมาอย่างดี
ความเห็น (18)
ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี ครับพี่ ;)...
อ่านแล้วประทับใจมากค่ะคุณประกาย ดอกแก้ว ดอกโมกชอบมากค่ะ สีขาว ที่บ้านมีดอกลั่นทมขาวค่ะ
ชีวิตของพี่ไก่เป็นตำนานให้ลูกหลานได้นำเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตค่ะ ชื่นชมสุดๆ ค่ะ
อีก 1 แบบอย่างคะพี่ไก่
ลูกก้าวหน้า เป็นความภาคภูมิใจของพ่อ-แม่
พี่แก้วเป็นหนึ่งในตัวอย่างที่เราๆควรเอาตามอย่างค่ะ
ขอบคุณมากครูตูนที่ชอบอ่านและชอบดอกโมกเหมือนกัน ดอกลั่นทมสีขาวก็สวยคะ กลิ่นหอมด้วย ที่บ้านยังไม่ได้หามาปลูกเลยคะ
ขอบคุณคะ อ.ศิลา เคยได้ฟังพี่เล่าที่อยุธยาแล้วคะ ตอนนั้นยังเล่าแค่ที่ไปที่มา เล่าเรื่องราวยังไม่จบ ร้องไห้ก่อน พี่ยังรู้สึกรู้สึกผิดอยู่เลยคะวง happy ba แต่พี่ร้องไห้
| Sila Phu-Chaya |
น้องกระติกก็แบบอย่างที่ดีเช่นกันคะ
พี่แก้ว ชื่อจริงว่า อุบล จ๋วงพานิช คะ พี่แ้ก้วก็เป็นแบบอย่างในการทำงานและความก้าวหน้าของพี่เช่นกันคะ
พี่ไก่ จ้า
คะ เป็นสิ่งที่ทำให้พ่อแม่ภูมิใจ มากที่สุด พ่อบอกว่าพ่อไม่ผิดหวังที่เลี้ยงลูกสาวคนนี้
เก็บดอกไม้มาฝากผู้ที่กตัญญูต่อพ่อแม่ค่ะ
ขอบคุณมากคะครูนก noktalay
ดอกไม้สวยมากคะ
สุดยอดหญิงนักสู้...ชีวิตแกร่ง
ขอบคุณนะคะพี่ไก่ที่แบ่งปันให้พวกเราได้เรียนรู้
"....เดินจูงมือกันในตลาด...." พ่อเรียกมาคุย
โห...น่ากลับมารณรงค์ให้ได้แบบนี้นะคะ แค่วัยรุ่นตอนต้นทุกวันนี้ เฮ้อ !!!!!
วันนี้คิดถึงพ่อคะ เมื่อใดที่ลูกเหนื่อย ลูกท้อ พ่อจะคอยเป็นกำลังใจให้ลูกเสมอ
+ สวัสดีค่ะพี่ไก่...
+ อ่านไป..ซึ้งไปค่ะ...เล่นเอาขอบตาร้อนผ่าว
+ ประโยคจบสุดยอดค่ะ..."ชีวิตฉันที่พ่อปั้นมาอย่างดี"...
+ ในฐานะที่มีลูก...ก็อยากให้ลูกรู้สึกแบบนี้ต่อพ่อของเขา...ในอนาคตค่ะ
+ ความกตัญญูเป็นสัญลักษณ์ของคนดีค่ะ...พี่เป็นแบอย่างที่ดีค่ะ...ชื่นชมมากค่ะ