แค่สองสามเมตร...ที่พระวิหาร..อย่าคิดว่าไม่สำคัญ

ต้องขอปรบมือให้ทีมงานไทยที่ไปค้นคลิปหนังเก่าที่สมเด็จสีหนุเสด็จเยือนปราสาทฯ ทรงพอพระทัยและกล่าวว่า  “ส่วนรั้วที่ล้ำเกินมา แค่สองสามเมตร  ไม่เป็นไร” 

นี่เป็นหนึ่งในหมัดเด็ดของคณะทนายไทยที่ได้คะแนนไปเต็มๆ  (อยากรู้ว่าใครคือผู้หามุกนี้มา น่าชื่นชม)  แล้วเอาไปเปรียบกับ  “การปิดปาก” ของสมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยาดำรงราชานุภาพ คราวเสด็จเยือนเขาพระวิหารในอดีต (แล้วไม่ทรงตรัสแย้ง) 

อาการของสมเด็จสีหนุนี้...น่าเรียกว่า “กฎหมายเปิดปาก”  (ฮา) ซึ่งมันยืนยันยิ่งกว่าการ ”ปิดปาก” เสียอีก

ยิ่งไปกว่านั้น ฯกรมฯดำรงฯ มิได้เป็น head of state การปิดปากของท่านไม่น่าถือเป็นการยอมรับ “ของประเทศสยาม” ได้  (แต่ศาลโลกเอาไปขยายผลเฉยเลย)   แต่การเปิดปากของฯสีหนุนั้น ท่านเป็น hos ก็ต้องรับภาระไปเต็มๆ  (เพิ่งสวรรคตไม่นาน พระวิญญาณจะสะดุ้งไหมเนี่ย)

อย่างไรก็ดี ผมใคร่ขอวิจารณ์ทีมงานทนายไทยสักหน่อยว่า  เมื่ออ้างเรื่อง “สองสามเมตร” นี้แล้ว ก็ควรขยายความหน่อยว่า  ลึกๆแล้ว ฯสีหนุ ยอมรับเส้นรั้ว ๑๐๐ ปซ.  แต่พอขุนนางบางคนประจบสอพลอ  ตั้งข้อสังเกตว่ารั้ว “อาจ” ล้ำเข้ามานะ  ท่านก็ตัดบทเพื่อแก้ความรำคาญว่า “เพียงแค่สองสามเมตร” ไม่เป็นไรหรอก  ทั้งที่ในใจนั้นท่านยอมรับเขตรั้วเต็มร้อย  ...เน้น เต็มร้อย 

ที่ ฯสีหนุยอมรับเขตรั้วก็เพราะมันมีความเหมาะสมนั่นเอง กำลังดีใจที่ได้ปราสาทคืน  อีกทั้งมีบริเวณ (vicinity)  ที่พอเพียง  (เรื่อง vicinity นี้เป็นคำกุญแจที่สำคัญในงานนี้ ก็ว่าได้) 

ผมเกรงแต่ว่าศาลโลกจะเอาคำว่า “สองสามเมตร”  นี้ไปตีความแล้วตัดสินว่า ให้เลื่อนรั้วไทยเราออกไปอีก ๒.๕ เมตร

...ถ้าเป็นแบบนี้จะว่าไง  ยอมใช่ไหม  ..ก็เราไปบอกเขาเองว่า ฯสีหนุพูดเช่นนั้น เท่ากับเรายอมว่าเรารุกล้ำเข้าไปจริงๆ สองสามเมตร ใช่ไหม

ถ้าเป็นแบบนี้ เขมรได้กำไร แม้เล็กน้อย แต่ก็เป็นชัยชนะเชิงสัญลักษณ์ที่สำคัญ ทำให้ฮุนเซ็นเอาไปเป็นจุดขายทางการเมืองได้อีกนาน และดำรงอยู่เพื่อรังควาญไทยเราได้อีกโข

ส่วนดินแดน ๔.๕๙ (ลดลงจาก ๔.๖) ตร.กม.  ที่พิพาทกัน ก็พิพาทกันต่อไป  หาข้อสรุปมิได้

งานนี้ไทยเรา “เจ๊งกะเจ๊า” เท่านั้น ไม่มีได้อะไร  ส่วนฮวยเซ็งมีแต่ได้กับได้ โปรดทำใจไว้ล่วงหน้า 

...คนถางทาง (๒๐ เมษายน ๒๕๕๖)