โยนหินถามทาง

วิธีการบริหารความขัดแย้ง จะทำได้ ถ้าทุกฝ่ายมีความจริงใจต่อกัน

ในการทำงานของกลุ่ม ชมรม เครือข่าย ในตอนเริ่มแรกของคณะกรรมการ มักพบบรรยากาศของการประชุมแบบ NATO (No Action TalK Only) เช่น

การประชุมครั้งหนึ่งๆ มีโครงการมากมาย แต่หาคนทำไม่ค่อยได้
แย่งกันพูด จนคนที่มีไอเดียดีๆ ไม่ได้พูด
บางครั้ง จุดยืนขององค์กรก็ไม่ชัดเจน
บางครั้ง การกลัวว่าจะไม่มีคนทำงาน หรือ กลัวว่าจะไม่มีคนรับรู้ก็มีมาก จึงมีการทำให้กลุ่มใหญ่ขึ้นโดยที่เป้าหมายก็ยังไม่ชัด
พอกลุ่มใหญ่ คนไม่เข้าใจซึ่งกันและกันยิ่งมีมากขึ้น เพราะแต่ละคนมีฐานการคิดที่ไม่เหมือนกัน
การทำงานจึงอาจเหมือนกับการพายเรืออยู่ในอ่าง
หรือเหมือนเรือลำใหญ่ การเคลื่อนไหว การปรับตัว ไม่คล่องตัว
มีคนมาก แต่งานไม่เดิน
การออกแบบลักษณะงาน คิดถึงตัวเองก่อนส่วนรวม
ไม่มีลักษณะของการมอบหมายงาน ทำให้การจะทำงานแต่ละครั้งต้องขออนุมัติ ขออนุญาตในที่ประชุม

ผมมี Case Study อยู่เรื่องหนึ่ง น่าสนใจสำหรับตัวผมพอสมควร คือผมได้เข้าไปอยู่ในคณะกรรมการคณะหนึ่ง ซึ่งเป็นกรรมการที่ไม่ค่อยได้รู้จักกันมาก่อน

กรรมการชุดนี้ เกิดการจัดตั้งเสร็จภายในวันเดียว แต่การทำงานยังไม่เกิด Synchronization ได้ในระยะเวลาสั้นๆ

ช่วง 3 เดือนแรก เรามีกรรมการประมาณ 10 กว่าท่าน ประชุมกันทุก 2 สัปดาห์ ดูเหมือนจะมีผลงานมาก แต่ก็เกิดความขัดแย้งเล็กๆ และหาคนทำงานไม่ค่อยได้

ที่ประชุมอยากให้กลุ่มใหญ่ขึ้น เพื่อหาคนมาช่วยทำงาน จึงเรียกประชุมใหญ่ แต่ก็ได้คนมาช่วยทำงานเพิ่มไม่กี่คน และผลที่ตามมาคือ การประชุมกรรมการจะกลายเป็นเดือนละครั้ง

ปัญหาของกลุ่มใหญ่ๆ ก็คือการทำงานที่ล่าช้า และหาคนทำงานยาก

พอดีผมได้รับมอบหมายจากผู้ดำเนินการก่อตั้งกลุ่ม ให้ทำโครงการอันหนึ่ง ซึ่งผมเข้าใจว่ามีระยะเวลาสั้นๆ ในการทำงาน ผมจึงรีบทำและเสนอโครงการ พร้อมทั้งฟอร์มทีมงานไปด้วย (ทีมงานแยกจากกลุ่ม) โดยไม่ได้แจ้งให้กลุ่มทราบ เนื่องจากการประชุมกลุ่มครั้งต่อไปอยู่ในเดือนพฤศจิกายน แต่โครงการที่ผมจะดำเนินการอยู่ในเดือนตุลาคม

พอเสนอโครงการ และจะทำการประชาสัมพันธ์โครงการ ผมก็ถูกเบรกโครงการ โดยผู้ก่อตั้งกลุ่ม เนื่องจากการทำงานของผมมีลักษณะ Offside คือล้ำหน้าไป ไม่ได้แจ้งให้กลุ่มทราบหรือไม่มีใครในกลุ่มทราบ ทั้งๆ ที่เอาชื่อของกลุ่มไปอ้าง

แต่ภายใน 1 วัน เรื่องต่างๆ ก็คลี่คลายไปในทางที่ดี ผมสามารถดำเนินการต่อไปได้ โดยมีการหาทางออกให้ประธานกลุ่มเรียกประชุมด่วน และให้ผมแจ้งให้ที่ประชุมทราบ

การเกิดปัญหาในครั้งนี้ ทำให้ได้รับบทเรียนหลายเรื่อง เช่น

ทราบระบบกลไกการทำงานที่ควรจะเป็น เพราะระบบของที่นี่ ไม่เหมือนระบบของที่อื่นๆ อย่างที่เราเข้าใจ
ทราบบทบาทของกลุ่มดียิ่งขึ้น สามารถเขียนเป็นวิสัยทัศน์ ของกลุ่มได้ชัดเจนขึ้น (ถ้าต้องการจะเขียน)
ทราบวิธีการบริหารความขัดแย้งได้ โดยที่ทุกฝ่ายต้องมีความจริงใจต่อกัน
ทำให้เข้าใจคนมากขึ้น (อย่าลืมพื้นฐานของคนที่ ต้องมีโลภ โกรธ หลง...รวมทั้งตัวเราเองด้วย)
บางครั้งต้องมีการโกหกกันบ้าง เพื่อทำให้บรรยากาศไม่เกิดความตึงเครียด (แต่ทำบ่อยไม่ดีจะติดเป็นนิสัย)
คนฉลาดต้องรู้จัก(แกล้ง)โง่ในบางสถานการณ์ ต้องทำเป็นไม่รู้เสียบ้าง ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นคนสู่รู้ไป
แสดงความเห็นใจกับคนกลาง ซึ่งต้องทำหน้าที่ดังคำอุปมาอุปไมยว่า "เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง เอากระดูกมาแขวนคอ" หรือ "กระโถนท้องพระโรง"

ในความเห็นของผม นี่คือ "การโยนหินถามทาง" เนื่องจากเราไม่ค่อยทราบวิธีการเดินทางของทีมงานว่าจะเดินทางไปอย่างไรกันดี (โดยเฉพาะผม) ทำให้การเกิดปัญหาครั้งนี้ เป็นผลดีมากกว่าผลเสีย เรียกว่าทะเลาะกันเสียตั้งแต่เริ่มตัน แล้วต่อไปไม่ต้องทะเลาะกันอีกนะอะไรทำนองนี้

เรื่องก็ควรจบลงแบบ Happy Ending เพราะทุกฝ่ายมีความปรารถนาดีต่อส่วนรวมอยู่แล้ว (คาดว่าจะเป็นเช่นนั้น)

******************************

หมายเหตุ คำ