กลอนแปด...คนริมทะเล
ยามบ่ายคล้อย
น้อยแสงส่ง ลงสาดพื้น
ออกมายืน อยู่ริมหาด สะอาดใส
พวกเด็กน้อย ลอยทะเล เท่ห์ฤทัย
ฝึกว่องไว ว่ายน้ำเล่น สนุกดี
มีผู้ใหญ่ ใส่ใจดู อยู่ไกลใกล้
คอยเอาใจ ฝีกฝนให้ ใจสุขขี
สุนัขน้อย ลงลอยคอ ในวารี
ตื้นลึกมี ว่ายเวียนวน ปะปนไป
เจ้าตัวน้อย คอยหลบเลี่ยง เพียงกลัวว่า
สุนัขมา ข้าต้องหนี ไปหนไหน
แล้ววิ่งหน้า ตาตื่น มาทันใด
ว่าโน่นไง กะพรุนไฟ ไล่ตามมา
ขึ้นจากน้ำ เค็มทะเล อาบน้ำจืด
ยังไม่มืด เห็นเม็ดฝน หล่นลงหา
เด็กเสร็จสรรพ จากอาบน้ำ ฉ่ำกายา
ได้เวลา อาหารค่ำ หม่ำกัน...เอย.
ความเห็น (3)
เล่นคลายร้อน ผ่อนกายา ถึงคราพัก
ระรื่นรัก ครอบครัว สุขหรรษา
ทุกข์โศกเศร้า เคล้าคละ ละห่างลา
ก่อนกลับมา สู่กรุง มุ่งทำงาน
แวะมาแจมครับ
รพี
บันทึกผ่าน อ่านกลอนของ รพีนี้
ผ่อนคลายดี มีอารมณ์ ผสมฝัน
พักผ่อนมา เล่นสงกรานต์ ได้นานวัน
ได้ร่วมกัน สานงานต่อ พอเพียง..เอย.
สวัสดีค่ะ อาจารย์
สบายดีนะค่ะ
พักนี้ไม่ได้เข้าไปอ่านบันทึกเลยค่ะ