ธรรมชาติ กินแบบไม่โกง อย่า่งน่ารัก
เคยอ่านหนังสือท่านดาไลลามะ แห่งธิเบตนานกว่าสามสิบปีแล้วกระมัง เป็นภาษประกิต ลืมชื่อหนังสือไปแล้วด้วย ดูเหมือนว่าเป็น เลคเชอร์ที่ฮาวาร์ด ท่านกล่าวสอนอย่างคมคาย ทำนองว่า เวลาเราไปเที่ยวธรรมชาติ ดูสวยงาม ร่มรื่น แสงอาทิตย์ อัสดง ช่างโรแมนติก แต่หากขยายแว่นมองดูใกล้ๆ จะเห็นความโหดร้าย เลือดสาดเต็มจอ เพราะมันมีการกินกันเป็นทอดๆ เช่น แมลงใหญ่ กินแมลงเล็ก หนูกินแมลง งูกินหนู นกอินทรีย์กินงู เป็นทอดๆ กันไป มีความทุกข์มหันต์อยู่ในธรรมชาติอันสวยงามนั้น
ไม่นานมานี้ผมได้ดู “ส่องโลก” แม่หมาจิ้งจอกกลางทะเลทราย ไปดักจับหนูหริ่งจากปากรูมาให้ลูกตัวเองกิน ลูกๆกระโดดแย่งกันกิน ดูช่างน่ารักมาก แต่ถามว่า แม่หนูหริ่งถูกกินไป แล้วลูกหนูหริ่งอีก ๑๐ ตัว ที่อยู่ก้นรูจะเอาอะไรกินล่ะ (มากินนมแม่หมาดีไหม)
โลกทุนนิยมวันนี้ก็ไม่ต่างอะไรกัน ต่างก็กินกันเป็นทอดๆ แต่เขาเรียกว่า กินแรงงาน สำหรับไทยมีแถมคำว่า โกง เข้าไปด้วย ก็เลยเป็น โกงกิน
ส่วนสัตว์เดรัจฉานมันกินอย่างเดียว พออิ่ม พอมีชีวิตรอด พอเพียง แต่มัน ไม่โกง ไม่รูกจักโกง ก็น่ารักไปอีกแบบ
...คนถางทาง (๑๑ เมย. ๒๕๕๖)
ธรรม มันเป็น เช่นนี้เอง
เข้าใจคิดนะอาจารย์