เมื่อแรกเริ่มเป็นBlogger หน้าใหม่ของเว็ปไซด์ GotoKnow เมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้ว
ผู้เขียนตื่นเต้นกับการได้เขียน และได้อ่านบทความที่เขียนขึ้นโดยบุคคลจากหลากหลายวิชาชีพ ..ซึ่งผู้เขียนเห็นว่า องค์ความรู้/ประสบการณ์/มุมมอง ของบุคคลที่ผู้เขียนได้อ่านนั้น..... ทำให้ผู้เขียน มีโลกทรรศน์ กว้างขึ้น
การเขียนเป็นจุดมุ่งหมายรอง....สำหรับการเรียนรู้ใหม่ในเว็ปไซด์ที่อุดมไปด้วย ...นักวิชาการ บุคลากรทางการศึกษาและผู้ทรงคุณวุฒิ ที่มีทั้งองค์ความรู้ มีประสบการณ์ และผ่านโลกมามากมาย
การกระตุ้นให้เกิดการเรียนรู้ แบบ oneway communication นั้น...ผู้เขียนมีความรู้สึกว่า...เราอาจปิดกั้นตัวเองเกินไป และถึงแม้จะเป็นสมาชิกใหม่ ....คิดอยู่ในใจว่า... หากเรามีมากกว่าที่จะอ่านอย่างเดียวละ มันคงจะดีไม่น้อยนะ...
เมื่อมองเห็นเป็นเช่นนั้น....จึงเริ่มลองเขียนบันทึกขึ้นมา และpost ไว้ เปิดช่องทางให้ผู้อ่านได้แสดงความคิดเห็นและแลกเปลี่ยนเรียนรู้
...
แล้วสิ่งที่สะท้อนกลับมา คือ....การส่งความคิดเห็นผ่านบันทึกไว้ มากเกินกว่าที่ผู้เขียนคาดเดาไว้
..
อะไรทำให้เกิดกระแสที่ผู้เขียนรับรู้ได้เช่นนั้น...
อาจเป็นเพราะ...
1. ภาษาที่ใช้ในการสื่อสารของผู้เขียนผ่านสังคมประเทืองปัญญาแห่งนี้ ผู้เขียนใช้ภาษาในแบบฉบับที่ผู้เขียนเป็น นั่นคือ ภาษาที่เข้าใจง่าย รู้สึกเช่นไรก็เขียนไปเช่นนั้น (ซึ่งบางครั้งก็ใช่ว่าจะเป็นผลดีต่อตัวผู้เขียนนัก หากว่า...เราต้องการสื่อสารอะไรบางอย่างให้ใครก็ตาม...ที่เข้ามาอ่านบันทึกของเราได้รับรู้ เค้าต้องรับรู้ในความรู้สึกของเรา ณ เวลานั้นด้วย ...มันเป็น real time ดีนะ.... อย่างน้อยเราก็มีคนรับรู้ความรู้สึกของเรา ณ ปัจจุบันขณะ
2. เขียนเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ซะเป็นส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น การทำงานเมื่อครั้งผู้เขียนยังรับราชการอยู่ หรือจะเป็นประสบการณ์ในช่วงวัยต่าง ๆ ของผู้เขียนเอง ที่ผู้เขียนซึมซับมาจากครอบครัวของผู้เขียน ไม่เว้นแม้กระทั่ง ความเสียใจ ดีอกดีใจ หรือบทเรียนหลาย ๆ แง่มุมในชีวิตของผู้เขียน ....นี่กระมั่ง! ...ที่ทำให้ผู้เขียนชอบที่จะเขียนเรื่องราวในชีวิตของผู้เขียนฝากไว้กับสังคมแห่งนี้
3. ความคิดความอ่านของผู้เขียนที่อาจไม่กว้างใกลนัก....จึงทำให้ผู้เขียนชอบหยิบยกเรื่องง่าย ๆ ใกล้ตัวมาประยุกต์ใช้กับความคิดเชิงบวกบ้าง เชิงลบบ้างของผู้เขียน สอดแทรกอารมณ์ความรู้สึกที่ผู้เขียนเชื่อ และผู้เขียนมองเห็นว่า....สุดท้าย... อะไรคือสิ่งแท้จริงในชีวิต
และมีสิ่งหนึ่งที่สำคัญต่อผู้เขียนมากนั่นคือ ...
ความรู้สึกจริงใจในการมีปฏิสัมพันธ์กับสมาชิกของสังคมประเทืองปัญญาแห่งนี้
ซึ่งผู้เขียนมองว่า...การแสแสร้งทำบางสิ่งบางอย่างที่เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวของเรานั้น... เพราะนั้นคือสิ่งที่จะอยู่กับเราไปได้ไม่นาน หรอก.... เดี๋ยวมันก็ไป สู้เป็นในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่นั้นกลับดีเสียกว่า...ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน ตรงไหนเจ้าสิ่งนี้...เค้าก็จะตามเราไปเสมอ
..
ความรู้สึกจริงใจนั้น...แม้นจะไม่สามารถสัมผัสหรือสื่อสารถึงกันโดยตรงบนโลกonline ....แต่ข้อเขียนที่ผู้เขียนได้เขียนผ่านบันทึกนั้น ผู้เขียนรับรู้ได้ว่า....มันสามารถส่งผ่านและสื่อรู้ความรู้สึกถึงกันได้นะ... ระหว่างเรากับใครก็ตามที่ไล่อ่านตัวอักษรที่เราเขียนไว้
..
..
และนี่ก็คือ...หนึ่งเหตุผลของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ที่ผู้เขียนมีและส่งผ่านไว้ในช่องทางของผู้เขียน ในแบบ twoways communication ที่ผู้เขียนเป็น
ท้ายนี้..ผู้เขียนขอส่งผ่านข้อความของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ให้กับสังคมแห่งนี้ว่า......
.....เพราะเหตุใดกระแสของสุดคะนึงถึงมาแรง....
ขอบคุณ อาจารย์จันทวรรณ อาจารย์ขจิต คุณครูBonnie และพี่ใหญ่มากนะครับ
...
บันทึกนี้เขียนแบบ real time จริง ๆ เลยนะครับ
ขอบคุณมากครับ
เห็นด้วยค่ะ ที่นี่มีความรู้มากมาย และหลากหลายยิ่งนัก
^__^
ก็คุณแสง เป็นผู้เขียนที่เขียนน่าอ่านทีเดียว
ขอบคุณนะคะ ที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านเสมอ ;)
รออ่านรางวัลสุดคะนึงต่อ ผมส่งเมล์ผ่านระบบไปครับ...
ผมจะอ่านบันทึกของคุณแสงอย่างสม่ำเสมอ...
ท่วงทำนองเรียบง่าย
ให้ผู้อ่านคิดตาม
ให้ได้เรียน ได้รู้..
ที่แตกต่างอารมณ์
ขอบคุณเรื่องราวดีๆมีให้อ่านตลอดมาค่ะ...
ขอบคุณเรื่องราวดีดีที่คุณแสงมีมาฝากเสมอๆ ค่ะ
น้องแสงเขียนได้เยี่ยมค่ะ
พี่แค่เขียนได้
แต่อยากนำเรื่องราวที่ไปทำมาเขียนกันลืมค่ะ
สุดยอดแล้วค่ะสำหรับผู้ได้รับความนิยมจนได้รางวัลสุดคะนึง
โดนใจทุกๆบันทึกที่พี่ได้เข้ามาอ่านของคุณแสงแห่งความดี
เป็นนักเขียนที่ใช้ถ้อยคำภาษาเป็นที่ประทับใจผู้อ่าน
มีความไพเราะและได้ใจความสำคัญ
เหล่านี้ทำให้มีผู้ติดตามมากมาย
ยินดีด้วยอีกครั้งนะคะ
รางวัล ถือเป็น กำลังใจ
แต่ "คุณค่า" ของสิ่งใด/คนใด... คงอยู่ที่ "สาระ" และ "เนื้อแท้ของเจตนา"
ดังนั้นคุณแสงแห่งความดีจึงเหมาะสมกับ รางวัลสุดคะนึง ค่ะ :)
คุณแสงเขียนได้ดีมากๆค่ะ อ่านแล้วเข้าใจ ภาษางดงาม แต่ตัวเองนั้นทำเอาตกใจมีชื่อติด สุดคะนึงเดือน มี.ค. ถึงบางอ้อว่า มีผู้ให้ดอกไม้มาก จะบอกว่าเขียนแบบตัวเองเข้าใจว่าดี แต่คนอ่าน งง ก็เยอะมากค่ะ
ขอบคุณดอกไม้กำลังใจและข้อคิดเห็นที่มอบให้กับผู้เขียนนะครับ
ผู้เขียนเขียนด้วยจิตวิญญาณของผู้ให้
ผู้อ่านๆแล้วสัมผัสได้ถึงความงดงามที่แบ่งปันผ่านตัวอักษร
ขอบคุณค่ะ
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ
ขอบคุณข้อเขียนดีๆนะคะ ภาษางดงาม เป็นแบบอย่างที่ดีค่ะ
ทุกบันทึกของคุณแสงฯ เป็นบันทึกที่ผ่อนคลาย สงบ มีความสุขทุกครั้งที่มาเยือนค่ะ
เมื่อได้เขียนเท่ากับว่าเป็นเวลาที่เราได้มีเวลาหยุดและตามรอยความคิดของตัวเราเอง
บางครั้งก็เเค่รู้ว่าเวลานี้.........เรากำลังรู้สึกเช่นไร