สงบเย็น...เช่นนี้เอง...พุทธรัตนเจดีย์...ที่พุทธอาศรม
ภาพงดงาม กับการจัดภูมิทัศน์ของ "พุทธอาศรม" ทำให้มิแปลกใจเลยสักนิด ว่าทำไมที่นี่ถึงได้สงบ เข้าใกล้ "พุทธธรรม" ท่ามกลาง "ธรรมชาติ" อันร่มเย็น
อากาศที่บริสุทธิ์ เพราะห่างสังคมเมืองหลายกิโลเมตร ความสดชื่นที่ได้รับ บางส่วนมากับสายน้ำที่ไหลเือื่อย ๆ อยู่ เบื้องหน้า แม้ว่า สายน้ำแห่งนี้จะไหลรวยรินเต็มที เนื่องจากเป็นฤดูแล้ง และจังหวัดประจวบฯ ก็เป็นหนึ่งในหลาย ๆ จังหวัดที่เจอภัยแล้งอย่างต่อเนื่อง ทว่า สายน้ำที่ไหลรวยรินแทบขาดสาย ก็ยังพอที่จะประทัง ความมีชีวิตชีวาของธรรมชาติที่เป็นบริบทโดยรอบให้รอดพ้นภาวะภัยแล้งได้ทุกปี
เด็ก ๆ ยืดเส้นยืดสาย ขยับกายบำเพ็ญประโยชน์ สลับกับการฝึกสมาธิ สงบจิต ระลึกถึง "พุทธธรรม" หลังจากดู และฟังคำบรรยายทั้งจากพระภิกษุสงฆ์ และจากคลิปวีดิโอ ดูเหมือนว่า จะเป็นการปฏิบัติที่งดงาม ได้อยู่กับธรรมชาติจริง ๆ
"น้องต้นน้ำ" หนึ่งในสมาชิกจอมซน ของโรงเรียน ยังสามารถนั่งสงบนิ่งได้เป็นเวลานาน ๆ ทั้ง ๆ ที่เวลาครูสอน น้องต้นน้ำจะลุกขึ้นยืน และเดินไปเดินมาตลอดเวลา อยู่นิ่งได้ไม่เกิน 5 นาที แต่วันนี้ ต้นน้ำกลับมีภาพงาม ๆ ให้ครูได้บันทึกไว้อย่างไม่น่าเชื่อ
"พุทธรัตนเจดีย์คีรีเขต" โดดเด่นเป็นสง่า โอบล้อมด้วยขุนเขาเบื้องหลัง รายล้อมด้วยสวนมะพร้าวและต้นไม้นานาพันธุ์ เป็นสถาปัตยกรรมที่ออกแบบได้งดงาม ดึงดูดความสนใจมิใช่น้อย ภาพพุทธบุตรทั้งหลายกำลังเดินจงกรมอยู่เบื้องหน้า เป็นภาพที่งดงามยิ่งนัก
ห่างจากตัว "เจดีย์" ไปไม่ไกลนัก มีทางเดินที่สวยงาม ทอดแนวยาวไปสู่ศาลาหลังน้อย ที่เข้าใกล้ธรรมชาติยิ่งขึ้น ทำให้สงบเย็นยิ่งนัก มองไปทางด้านล้าง ก็เป็นทางเดินเช่นกัน ต่างกันตรงที่มีน้ำล้อมรอบ และต้องใช้สมาธิในการเดิน เพราะมิฉะนั้นก็จะก้าวพลาดตกลงไปในน้ำได้
หลังจากเดินจงกรมรอบเจดีย์ไปหลายรอบแล้ว พระอาจารย์ก็ให้เด็ก ๆ เข้าไปภายในพระเจดีย์ ซึ่งมีด้วยกันสามชั้น เด็ก ๆ ตื่นเต้นกับการได้ขึ้นบันไดที่แคบและชัน บางคนก็บอกว่า "หนูไม่ไหวค่ะ" แต่ก็มีเพียงส่วนน้อยนิด ความใฝ่รู้ใฝ่เรียนยังมีอยู่ในห้วใจดวงน้อย แม้จะกล้า ๆ กลัว ๆ แต่หลายคนก็ผ่านไปได้ ต่างจากครูอิงจันทร์ ที่ "สังขารไม่อำนวย" ขอเป็นผู้ส่งเด็ก ๆ อยู่ต้นทาง ให้ครูสาว ๆ ขึ้นไปรอรับเด็ก ๆ อยู่ปลายทาง
ชั้นสองก็มีความงดงามมาก แต่น่าเสียดายที่มิสามารถบรรยายได้ เนื่องจากมิได้เห็นกับตา มีเพียงรูปถ่ายที่ฝากให้เด็ก ๆ บันทีกภาพให้เท่านั้นค่ะ
ความเห็น (2)
ขอบคุณมาก ๆ เลยนะครับ
อนุโมทนาด้วยคนนะค่ะ
เห็นท่านั่งน้องต้นแล้วเยี่ยมค่ะ
เด็กๆทำสมาธิได้ยาก...ไม่ได้อยู่กับร่องรอยมากนัก
เพราะที่ผ่านมานำนักศึกษากศน.ไปฝึกมาด้วยค่ะ
คุยกันเองมาก...จนครูเกือบเสียสมาธิไปเลยค่ะ