ผมเกลียดการอ่านหนังสือ!

"อ่านหนังสือบ้างซิลูก"

"เมื่อไหร่จะอ่านหนังสือ"

"เห็นเพื่อนไหม เค้าอ่านหนังสือกัน"

และอีกหลายคำพูดจาก คุณแม่ของผม ที่บอกผมเป็นประจำตั้งแต่เด็กๆ จำความได้ จนผมเข้ามหาลัยฯ ก็ยังได้ยินอยู่บ่อยๆ เช่นกัน T T 

คงไม่ต้องนึกนะครับ ว่าผมเนี่ย ไม่เอาเลย การอ่านหนังสือ ผลปรากฎว่า ผมอ่านหนังสือไม่ค่อยออก สะกดผิด สะกดถูก เจอคำยากๆ หละก็ ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว

เพราะว่า...หนังสืออะไรบ้างละครับที่เราได้อ่านสมัยเด็ก แน่ๆ เลยคือ "วิชาภาษาไทย" รองลงมาก็ "ศาสนาและสังคม" โดยที่สองวิชานี้ มีการวัดผลการอ่านรอเราอยู่ นั้นก็คือ "การสอบ" T T ผลการเรียนวิชาแนวนี้ ผมมักจะทำได้ "D"

สมัยเด็ก ผมชอบอ่านหนังสือ พวกนักประดิษฐ์ ทางวิทยาศาสตร์ และดูเหมือนผมจะชอบทางวิทยาศาสตร์หน่อยๆ แต่ก็อ่านได้ไม่มาก เพราะว่า วิชาที่เราต้องอ่านเพื่อไปสอบ นั้น ก็มากมาย จนเอียน เพราะคนไม่ชอบอ่าน อ่านหนังสือไม่ค่อยออก เจอหนังสือที่ไม่อยากอ่านอีก T T ผมเลย "เกลียดการอ่านหนังสือ"

ช่วง ม.ปลาย มีเพื่อนแนะนำหนังสือผมเล่มหนึ่ง นำเสนอเกี่ยวกับวิธีคิดของผู้แต่งหนังสือ ผมก็เริ่มสนใจ อ่านแล้วเพลินดี ตื่นเต้น เวลาที่เจอความคิดดีๆ แนวคิดดีๆ กระบวนการคิดดีๆ ว่าเค้าคิดได้อย่างไร อ่อ เค้าคิดอย่างนี้นี่เอง ^ ^ และผมไม่ได้อ่านเพื่อไปสอบ แต่ผมอ่านเพื่อตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของตัวเอง สิ่งที่ได้คือ การนำมาปรับใช้ในการดำเนินชีวิตของผม

ผมก็เริ่มเข้าร้านหนังสือ เริ่มอ่านหนังสือ และเริ่มเสพติดการอ่าน 

มันก็แปลกนะ จากเด็กที่เกลียดการอ่านหนังสือเอามากๆ อย่างผม กลับเป็นคนชอบอ่านหนังสือมากในตอนนี้

(ปล. ผมไม่ได้บอกว่าผมอ่านหนังสือมากกว่าคนอื่นนะครับ ผมเปรียบเทียบที่ตัวผมเอง)

[ลูกหมูเต้นระบำ]

ขอบคุณบันทึกดีๆนะครับ ผมเองก็ไม่ชอบอ่านหนังสือแต่ก็จำใจอ่าน และอ่านแล้วจะอ่านไม่หยุดขอบคุณนะครับ...ที่แบ่งปัน