สลัดผักแบบไทยๆ ..อาหารเช้าโรงแรมไทย (ตอน ๓)
ส่วนใหญ่ถ้าจำเป็นต้องกินอาหารเช้า รร. ถ้ามีให้เลือก ผมจะกินสลัดผักเป็นหลัก โดยไม่แตะ abf หรือข้าวต้ม (เพราะเหม็นสาปหมู)
แต่น้ำสลัดแบบไทยๆ เรา มันก็หวานสะเอียนมากๆ กินแล้วจะอ้วกเหมือนกับ abf ...ไม่มี Thousand island, French, Italian ให้เป็นทางเลือกบ้างเลย บางทีผมต้องทำน้ำสลัดเอง ด้วยการเอาซ๊อสมะเขือเทศผสมพริกน้ำส้ม พริกป่น และซีอิ๊วขาว ..อร่อยพอแก้ขัด เพราะทนความหวานของน้ำสลัดไทยไม่ไหว
ถ้าผมเป็นเจ้าของโรงแรม จะทำสลัดผักเอาใจฝรั่ง ให้แปลกๆ ผมจะมีแต่ผักไทย ลาวๆ เท่านั้น เช่น ผักชีลาว ผักชีล้อม หัวไชเท้าฝอย พริกหยวกซอย ผักกาดขาวน้อย ผักกาดฮินจ (รู้จักไหม คนอีสานชอบ ฉุนแบบมัสตาร์ดเลย) ผักขี้หูด ผักลืมผัว บัวเขียด ใบพาย กระจอง ใบโหระพา ขิงอ่อน มะม่วงซอย มะพร้าวคั่ว กล้วยดิบหั่น หัวปลีกล้วย
ส่วนน้ำสลัดจะมีสักสามอย่างเป็นอย่างน้อย เช่น น้ำราดยำปลาดุกฟู (ราดปลาดุกฟูได้ทำไมจะราดสลัดไม่ได้) น้ำปลาพริกมะนาวกระเทียม (ใช่เลยแต่ผสมน้ำให้รสอ่อนลงมาหน่อย อาจเติมน้ำมันมะกอก) น้ำบูดูราดข้าวยำ (ข้าวยำปักษ์ใต้ก็เป็นสลัดของคนไทยมานานแล้ว) น้ำเมี่ยงคำ (เมี่ยงคำนี้คือสลัดไทยขนานแท้ แต่เราไม่เห่อ ไปเห่อสลัดฝรั่งกันโม๊ด อาหารโปรดผม เจอทีไรเป็นซื้อทุกที บ่อยครั้งซื้อมาแล้วลืมไว้ในรถ จนเน่า ) น้ำพริก น้ำยา (ที่ใช้ราดข้าวปุ่น หรือขนมเส้น น่ะ) ต้มน้ำปลาร้า (ใส่เครื่องเทศหลากหลายเข้าไปด้วยแล้วแต่สูตรใครสูตรมัน)
เมืองไทยเราเมืองผัก ทำผักรวมราดน้ำพริกส้ม ให้ดีๆ รับรองว่าจะกลายเป็นอาหารเชิดหน้าชูตาประเทศได้อีกจาน
...คนถางทาง (๒๖ มีนาคม ๒๕๕๖)
ความเห็น (5)
ชลัญทำเมี่ยงคำเป็น แถมอร่อยด้วย คนส่วนใหญ่ใช้มะพร้าวแก่ แต่ชลัญใช้ทึนทึกคั่วใจเย็นๆไฟอ่อนๆรสชาดออกมาสุดยอด น้ำราดชลัญไม่ใส่กะปิ แต่ใช้กุ้งแห้งตำละเอียดผสมพบว่ารสชาดดีกลิ่นไม่ฉุน สูตรนี้คิดเองค่ะ
ชลัญฯ เป็นคนมีนวัดกรรมเสมอ เมื่อไหร่จะเปิดร้านอาหาร จะไปช่วยเสิรฟ หรือจะยกให้เป็นประธานบอร์ดบริหาร ก็ยอมรับนะ อิอิ (เบี้ยประชุมขอเมี่ยงคำสัก ๓ คำ ก็พอแล้ว)
Last years I had many meals (and brekfasts) in many hotels from West of Thailand to East of Thailand. I came back and made observations (in G2K) that Thai foods now are too sweet, too salty and very fatty. All ingrefients of unhealthy food are there. They must be killing their customers (slowly).
Perhaps, because you travel a lot, eat in many places, and know what good ingredients and good foods are, you should become a food critic and write about foods at places --with names and fame (or shame).
เป็นความคิดที่ดีค่ะ
อยากให้เจ้าของ รร ทั้งหลายอ่านจังครับ
จะมีความคิดที่แตกต่างบ้าง
ไม่ใช่ไปไหนๆๆ ก็เหมือนกัน ABF เบื่อจัง