อะไรเริ่มต้นก่อนกัน
มีเพื่อนคนหนึ่งของผม เคยเล่าให้ฟังว่า ผู้ใหญ่ไม่ให้ความสำคัญ ก็เลยไม่รู้ว่าจะทำงานให้ดีไปทำไม ทำไปก็เท่านั้น รอให้ผู้ใหญ่ซับพอร์ทก่อนแล้วค่อยทำ ไม่งั้นเหนื่อยตายเลย
กับเพื่อนอีกคนหนึ่งที่เล่าให้ัฟังว่า ทำไปเถิด ใครจะเห็นว่าเราตั้งใจทำงานหรือไม่ก็ไม่เป็นไร ขอเพียงแค่เรารู้ว่าเราตั้งใจทำงานให้ดีที่สุด เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว
เพื่อนทั้งสองคนเล่าให้ผมฟังในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน ก็เลยทำให้กลับมาฉุกคิด ว่าจริงๆแล้ว อะไรมันเริ่มต้นก่อนกัน ระหว่าง การที่ผู้ใหญ่ให้ความสำัคัญ แล้วจึงค่อยมาผลิตผลงานตอบแทน กับการที่ทำงานไป ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน รอคอยว่าสักวันหนึ่ง ผู้ใหญ่จะผ่านเข้ามาพบ แล้วค่อยให้การโปรโมท
สองคนที่ต่างวิธีคิด ก็ผลิตวิธีการทำงานออกมาต่างกัน ความเชื่อที่แต่งกัน ทำให้คนสองคนมีการกระทำกันคนละขั้ว แม้ผลในปัจจุบันจะไม่ต่างกัน แต่ในอนาคตผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่ามันจะต่างกันหรือไม่
โดยส่วนตัว ผมค่อนข้างโอนเอนไปทางด้านคนที่สอง คือทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด อย่าให้ใครมาว่าได้ โดยเฉพาะด้านงานประจำ เกณฑ์ขั้นต่ำที่ต้องทำได้คือไม่น้อยกว่าเกณฑ์ขั้นต่ำที่หน่วยงานต้องการ มิฉะนั้นก็ถือว่า เราบกพร่องต่อหน้าที่
ความเห็น (8)
คุณไมโต เคยได้ยินคำพูดว่า คนไม่เห็น ผีเห็น หรือเปล่าคะ
ครูอ้อยอายุเกือบครึ่งร้อยแล้ว เชื่อค่ะ
แต่คุณไมโตมีแนวคิดคล้อยกับครูอ้อยเลย ผิดตรงที่ ครูอ้อยเถียงและบ่นค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ครูอ้อยครับ ปกติผมคิดว่า ผมเป็นคนเงียบนะ สักคำไม่มีปริปากให้ได้ยิน แต่คนที่บ้านผมเขาบอกว่า ผมเึถียงคำไม่ตกฟาก แถมบ่นเก่งอีกต่างหาก บ่นจนเขาชักจะติดการบ่นจากผมแล้ว ผมก็เลยไม่รู้ว่าจะเชื่อใคร
:-)
- ขอนินทาคนที่บ้านกันเนอะคุณไมโต เงียบเงียบ....
- พ่อบ้านของครูอ้อยก็ไม่เคยเถียงเลยทุกเรื่อง มีเรื่องเดียวที่เถียง
- เมื่อตอนที่ครูอ้อยขอร้องให้เลิกสูบบุหรี่
- ครูอ้อยช้ำใจมากเลยที่สอนนักเรียนเป็นหมื่นเป็นแสน เชื่อครูอ้อยหมดเลย แต่คนใกล้ตัวกลับไม่เชื่อ ต้องพิจารณาแล้วล่ะ
- แล้วรู้หรือยังล่ะ ว่าทำไมครูอ้อยจึงถามว่า อยากได้ศาลาไหน อิอิ
คุณMitochondria คะ
เข้ามาในบันทึกคุณไมโต(เรียกตามครูอ้อยนะคะ) ครั้งแรก (ตามมาจากบันทึกของครูอ้อยและกะปุ๋มค่ะ)
มีบทความหนึ่งคัดมาให้คุณไมโตค่ะ อ่าน เล่น ๆ เย็น ๆ ใจ
เร็วก็ว่าล้ำหน้า ช้าก็หาว่าอึดอาด
โง่ก็ถูกตวาด ฉลาดก็ถูกระแวง
ทำก่อนก็หาว่าใครสั่ง ทำทีหลังก็ด่าว่าไม่รู้จักคิด
คนดีถูกถีบไปไกลตัว เอาคนชั่วมาอยู่ใกล้ชิด
เกลียดคนตรงหลงคนคดงอ ชอบกินลูกยอแต่ให้ลูกโดย
หัวตัวเองไม่พอใจ ชอบหัวใหม่ด้วยการใส่หัวโขน
คนดีจึงเผ่นหนีเข้าป่า คนที่เดินอย่างสง่าอยู่จึงมีแต่พวกโจร
...พระพิพิธธรรมสุนทร ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดสุทัศนเทพวราราม......
เอ.....แล้วเราจะทำอย่างไร บางครั้งก็อารมณ์นี้เหมือนกัน แต่สุดท้ายแล้ว ตัวเองในฐานะผู้ปฏิบัติงานสายสนับสนุน เอานโยบาย เป้าหมายคณะเป็นหลัก.....หัว......จะมาแบบไหน.......ก็ทำตามนโยบายและมองเป้าหมายคณะ......สุขใจดีแท้แล้ว.......
พิมพ์ผิดเล็กน้อยค่ะ
ชอบกินลูกยอแต่ให้ลูกโยน
คุณ ไมโต คุณ sompornp คะ
เร็วก็ว่าล้ำหน้า ช้าก็หาว่าอึดอาด
โง่ก็ถูกตวาด ฉลาดก็ถูกระแวง
ถูกใจมากจริงๆค่ะ อิอิ ขำขำ
- ยินดีต้อนรับสู่บ้านนายไมโตครับ
- ผมก็ชอบกลอนนี้เหมือนกัน สรุปได้ชัดเจนจังเลยครับ จะได้เอาไว้เตือนตัวเอง เวลาไม่ได้ดังใจ