ปกติ ผมไม่ค่อยได้เดินไปไหน แต่วันนี้เดินไปเบิกเงินที่สหกรณ์ออมทรัพย์ พอขากลับเดินผ่านคนหลายคน ทั้งที่เป็นเจ้าหน้าที่ อาจาย์ หรือแม้กระทั่งนิสิต
ทุกคนก็จะยกมือไหว้ผม ปกติก็เคยพบแบบนี้ แต่วันนี้แปลกที่มีนิสิตก็ยกมือไหว้ด้วย
หรือว่ามีคนรู้จักผมเพิ่มขึ้น....จากอะไร
มาวิเคราะห์แล้ว สาเหตุคงมาจากได้เขียบบล็อก GotoKnow เพราะว่า ผมนำวิชาที่ไปสอนมาถ่ายทอดไว้ใน GotoKnow ด้วย ทำให้นิสิตรู้จักมากขึ้น หรืออย่างน้อยเขาได้เคยค้นใน Google ก็อาจจะหลงเขามาที่บล็อกของผมบ้าง..นั่นเอง..นี่คือการวิเคราะห์
ตอนไปประชุมกับท่านอาจารย์วิบูลย์ที่หน่วยประกันฯ ตอนหนึ่งอาจารย์วิบูลย์เล่าว่า เมื่อไปเป็นผู้ประเมินภายนอกให้ สมศ.นั้น ไปทางใต้ 4 มหาวิทยาลัย ก็มีคนรู้จัก beeman...
ทั้งๆ ที่ผมเคยไปแค่มอ.เท่านั้น ..วิเคราะห์แล้วก็คงมาจาก..การเขียนบล็อกที่ GotoKnow นั่นเอง.... ทำให้มีคนรู้จักผม (โดยที่ผมไม่ค่อยรู้จักเขา/เธอ) ทั้งภายในและภายนอกมหาวิทยาลัยมากยิ่งขึ้น (หวังว่าคงเป็นการรู้จักแบบ Appreciate นะครับ)
ขอขอบคุณอาจารย์ Beeman...
ที่อาจารย์วิเคราะห์น่าจะเป็นไปได้นะคะ เพราะพอเห็นผึ้ง แล้วทำให้นึกถึงอาจารย์ beeman และอยากถ่ายรูปมาฝากอาจารย์ไว้ดูเล่น แม้จะเป็นผึ้งธรรมดาๆ แต่แค่ได้เห็นมันวนเวียนทานดอกไม้ ก็ชอบใจ ถ่ายไว้ทุกที ^__^
ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณ beeman
มาวิเคราะห์ดูแล้ว ถ้าไม่ใช่ GotoKnow ก็ไม่มีใครเรียกว่า ครูอ้อย
แสดงให้เห็นชัดเจนว่า Gotoknow ทำให้คนรู้จักครูอ้อยค่ะ
เวลาเห็นอะไรๆที่เกี่ยวกับผึ้ง ก็จะนึกถึงอาจารย์และบล็อกของอาจารย์เหมือนกันค่ะ รวมไปถึงเวลาเห็นอะไรก็จะคิดถึงวิธีคิดรวบรวมสถิติแบบที่อาจารย์ทำบ่อยๆเช่นกันค่ะ ..ขอบคุณที่อาจารย์ทำให้ได้เรียนรู้สิ่งที่เป็นประโยชน์หลายๆอย่างค่ะ