ก๋วยเตี๋ยวในบรูไน
อาหารการกินอาจจะไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับครูแอ้ เนื่องจากเป็นคนที่กินง่าย
และกินน้อย อาหารจึงเป็นเรื่องของความน่าสนใจมากกว่า โดยเฉพาะอาหารในบรูไน
ที่มีชื่อแปลก ๆ หน้าตาแปลก ๆ แตกต่างจากที่เคยเห็นหรือเคยได้ลิ้มรส
ในที่พัก Seameo Voctech Intn’l House จะมีข้อห้ามอย่างเด็ดขาด คือห้ามนำเอา pork
(daging babi ) เข้ามาในที่พัก ดังนั้น ในห้องอาหาร (Restuarant) จะมีเมนูที่เป็นประเภท
ไก่ (Ayam) ปลา (ikan) เนื้อวัว (daging ออกเสียง ดาจิง) เนื้อแกะ
วิธีการปรุงก็จะมีทั้งแกงและผัด ซึ่งก็ไม่เหมือนกับการผัดแบบคนไทยที่เน้นการใส่ผัก
และแบบก็จะเป็นแกงข้น ๆ มัน ๆ คล้ายแกงกะหรี่หรือมัสมั่น รสชาตจะออกเลี่ยน ๆ
อาหารที่ครูแอ้เลือกรับประทานจึงเป็นประเภทผัดเส้น แต่จานจะใหญ่มาก คงจะทำให้
คุ้มกับราคาขายประมาณ 2-3 ดอลลาร์ จึงไม่ค่อยอยากที่จะสั่งมารับประทาน
อยู่มาจนผ่านไปประมาณ 3 วัน เพื่อนสาวชาวสิงคโปร์ (Neng) ได้แนะนำอาหารชามโปรด
ที่แสนจะถูกใจครูแอ้ "Mee Soup" แถมรับประทานได้หมดจดจนหยดสุดท้าย เพราะหน้าตา
ก็เหมือนกับก๋วยเตี๋ยวน้ำใสที่บ้านเรา
คล้ายเส้นเล็กแต่ลักษณะของเส้นจะไม่แบน เป็นกลม ๆ น้ำซุบใส ๆ ใส่กุ้ง ลูกชิ้นปลา
และเนื้อปลา ขนาดยังไม่ได้ปรุงก็จัดว่าอร่อยทีเดียว มีซ้อสให้เติมแทนน้ำปลา แต่ไม่มีโถน้ำตาลทราย
วางบนโต๊ะให้เติมหวานแบบบ้านเรา ไม่รู้ว่าเพราะอะไร หรือคนบรูไนไม่กินหวานก็ไม่แน่ใจ
แต่สามารถเติมเปรี้ยวได้ด้วยผลไม้ที่มีลักษณะคล้ายส้มลูกเล็ก ๆ ซึ่งเปรี้ยวสุด ๆ ผ่าครึ่งใส่ถ้วยต่างหาก
มาให้ไว้บีบใส่เพื่อปรุงรส พร้อมด้วยพริกตำแบบคั่วน้ำมันแต่เผ็ดสลบมาพร้อม ตามที่เพื่อนชาวสิงค์โปร์
บอกว่า very spicy ซึ่งครูแอ้มิบังอาจ ขอจืด ๆ แบบนี้ดีกว่า แล้วก็จัดว่าเป็นเมนูที่ถูกปากครูแอ้ที่สุดแบบ
ก๋วยเตี๋ยวรสชาตไทย ๆ ในบรูไน ตามด้วยน้ำมะนาวรสชาตกลมกล่อมหอมกลิ่น lemon ชุดนี้มีชื่อว่า Lemon Ping ($1) and Mee soup ($2) รวมราคา $3 เรียกว่าเป็นเมนูแนะนำในบรูไนสำหรับคนไม่กินเผ็ดก็แล้วกันค่ะ
<p></p>
ความเห็น (2)
ค่ะ ครูแอ้
ดิฉันก็เพิ่งกลับมาค่ะ แทบสลบกับแกงที่ใส่เครื่องเทศ ทานผัดพักตลอดเลยค่ะ
หน้าตา คล้าย ๆ ก๋วยเตี๋ยวบ้านเราเหมือนกันเนาะ