ให้พากันจำ2

พระธรรมเทศนาของพระหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

    นี่ล่ะธรรมะเหินขึ้นไปอย่างนี้ ตั้งแต่บำเพ็ญเรื่องทาน พื้นฐานแห่งความพ้นทุกข์แล้ว ก้าวต่อไปตั้งแต่ทาน ศีล แล้วก็ไปสวรรค์ ผ่านสวรรค์แล้วก็เห็นโทษของสวรรค์ ของความผูกพันอะไร ๆ แล้วก็ออกจากสิ่งเหล่านี้ไป เรียกว่า บำเพ็ญแล้วที่นี่ เนกขัมมะ แปลว่า ออกแล้ว ไปบำเพ็ญตัวหลุดพ้นไปเลย

    นี่ธรรมะท่านบอกว่า อนุปุพพิกถา แปลว่า การแสดงธรรมเป็นลำดับลำดาขึ้นไป ท่านเรียกว่า อนุปุพพิกถา แปลว่า การแสดงธรรมขึ้นไปโดยลำดับ ๆ นี้เป็นขั้นทั่ว ๆ ไป

    ทีนี้ถ้าขั้นที่มีธรรมแก่กล้าสามารถที่ควรจะต้อนรับแบบไหน ทานไม่พูด ศีลไม่พูด สวรค์ไม่พูด พูดเฉพาะที่จะข้าม พูดอาทีนพขึ้นไปเลย อาทีนพ เนกขัมมะ ขึ้นเลย นั่นเป็นขั้นๆ อย่างท่านสอนเบญจวัคคีย์พวกนี้ออกไปแล้วนี่ สอนก็ขึ้น เทฺวเม ภิกฺขเว เลย จากนั้นก็มัชฌิมาปฏิปทา ท่านไม่ได้บอกว่า ศีลอย่างนี้ ทานอย่างนั้น ท่านไม่ได้พูดนะ แม้ที่สุดสมาธิท่านเหล่านี้ก็พอ พอหมดแแล้ว มีแต่แสดงเรื่องปัญญาไปเลย สัมมาทิฎฐิ สัมมาสังกัปโป มรรค 8 คืออะไร ไม่ใช่ปัญญาคืออะไร นั่นล่ะที่นี่หมุนติ้วๆเลย

    นี่ธรรมควรที่จะสอนโลกด้วยธรรมขั้นนี้ก็มีด้วยธรรมพื้นๆ ขึ้นมาก็มี ด้วยธรรมที่จะปัดให้หลุดพ้นไปได้เลยก็มี ตามแต่ขั้นของผู้มาศึกษา หยิบยกขึ้นรับกันทันที ๆ ถ้าผู้อยู่ในขั้นนี้ควรจะเสริมให้สูงขึ้น ผู้ที่ขึ้นเต็มที่แล้วควรจะหลุด หลุดก็ปัดให้หลุดเลย ธรรมะเป็นขั้นๆ อย่างนั้นแหละ ให้พากันจำเอานะ(3 พฤศจิกายน 2545)