พ่อ! 40 บาทหายไปใหน


“พ่อ!ตั้ง 40 บาท พ่อหักค่าอะไรค่ะ” ลูกสาวผมถามขึ้น, “หักค่าบ่น และค่าโวยวาย ก่อนที่จะลงมือล้าง” ผมตอบออกไป

           ช่วงนี้เด็ก ๆ มาอยู่ที่บ้านกันเต็มไปหมด (11 คน) เพราะปิดเทอมกันแล้ว ที่บ้านในควน ที่ผมอยู่ เป็นบ้านชนบท เคลื่อนสัญญาณโทรศัพท์ไม่ว่าค่ายใดไม่มี โทรศัพท์บ้าน (พื้นฐาน) ลากสายผ่านแต่ไม่แวะ (เลยไม่มีอีก) ทำให้ผมติดต่อ Internet ไม่ได้ แต่ไม่ใช่ปัญหา เวลาผมเขียนบันทึกจะนำไปลง blog จึงต้องใช้วิธีเขียนสะสมไว้ หากไม่ได้ออกไปใช้บริการที่สำนักงาน หรือที่บ้านพ่อ หรือไม่ได้ไปที่ร้านที่หาดใหญ่ ก็จะสะสมไปเรื่อย ๆ นำมาลงทีนึงก็เลยมีหลายเรื่อง (แต่ไม่ใช่คนเรื่องมาก ฮา...)
          วันนี้ขณะที่ผมกำลังนั่งเขียนบันทึก เรื่องใครขีดเส้นบังคับประชาชน ตอนเช้า (9 ต.ค.48) อยู่ที่โต๊ะทำงาน (อยู่ใกล้ห้องครัว) ก็ได้ยินเสียงลูกสาว (8 ขวบ) และหลานสาวที่ชื่อคริสตัล (9 ขวบ) บ่นและโวยวายอยู่ที่ห้องครัวว่า

          “เมื่อวานไปงานแต่งงานกับแม่เฒ่า ไม่ได้กินข้าวที่บ้านที แต่โดนให้ล้างจาน” ลูกสาวผมเองพูด (บ่น)
          “ไม่ใช่เวร คลิสตัล (ชื่อหลานสาว) ที ทำไมป้าให้ล้างจาน ป้าไม่จัดเวรให้ที แต่ให้คริสตัลล้าง” หลานสาวผมพูด (โวยวาย)
          “น่าจะให้พี่กิ๊บ ล้างนะเพราะโตกว่าเพื่อน และกินทีหลายจาน” ทั้งลูกสาวและหลานสาวพูดเชิงหารือกันเงียบ ๆ ได้ยินเสียงลูกผมพูดกระซิบเบา ๆ พอได้ยินแทรกขึ้นว่า “เบา ๆ ลุงชาอยู่” (ลูกสาวเรียกผมว่าลุงชาแทน “พ่อ” เมื่อพูดกับหลานสาวผม หรือพูดกับหลาน ๆ คนอื่น)
          “ก็ล้างไปก่อนวันนี้ แล้วเดี่ยวให้แม่เฒ่าแบ่งเวรกันให้เรียบร้อย ดีไหม ลุงจะบอกให้ หรือจะบอกเองก็ได้” ผมพูดออกไป พอให้เขาได้ยิน
          “เงียบ...” ได้ยินเสียงล้างจานกัน ร้องเพลงกันไปพลาง ทั้งสองคนพี่น้อง
          หลาน ๆ คนอื่นที่เหลือเข้าไปช่วยเก็บน้ำยางกันในสวน จึงเหลืออยู่แค่สองคน และคงโดนสั่งให้ช่วยกันล้างจาน แต่ตอนสั่งผมไม่ได้ยินนะ คิดเอา พอเขาล้างเสร็จ ก็ได้ยินเสียงเล่นกันอยู่ที่หน้าบ้าน ผมก็เรียกให้มาเอารางวัล ผมให้คนละ 10 บาท โดยบอกว่า
          “ขอบใจที่ช่วยกันล้างจานจนเสร็จ แต่เดิมลุง (พ่อด้วย) ตั้งใจจะให้คนละ 50 บาท แต่เปลี่ยนใจให้ 10 บาท พอ” (จริง ๆ ก็ตั้งใจให้คนละ 10 บาทนี่แหละ)
          ทั้งสองคนยกมือไหว้ แล้วทำท่าจะเดินออกไปเล่นกันต่อ ลูกสาวผมฉุดมือคริสตัลให้หันกลับมา แล้วถามผมว่า
          “พ่อ! ตั้ง 40 บาท พ่อหักค่าอะไรค่ะ” ลูกสาวผมถามขึ้น
          “หักค่าบ่น และค่าโวยวาย ก่อนที่จะลงมือล้าง” ผมตอบออกไป
          “โห หักมากจัง...” ทั้งลูกและหลาน พูดออกมาพร้อม ๆ กัน (ปนหัวเราะ) แล้วรีบเดินออกไป ไม่วายยังพูดกระซิบพอได้ยินอีกว่า เดี่ยว 10 บาท นี่ก็โดนหักอีกหรอก

หมายเลขบันทึก: 5208เขียนเมื่อ 10 ตุลาคม 2005 22:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มีนาคม 2015 08:27 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

น้องๆ น่ารักมากคะ :)

ทั้งเรื่องและรูปน้องๆน่าสนใจมากเลย เรื่องอ่านไปขำไป สนุกดีค่ะ

     ขอบคุณมากครับวันนี้ผมไม่ได้กลับไปบ้าน เพราะติดอบรม (บ่มนิสัย) อยู่ที่สงขลา ประเด็นการวิเคราะห์สถานการณ์ทางการเงินฯ ได้โทรไปบอกว่ามีคนชมลูกกับตริสตัลว่าน่ารัก เป็น ดร.จันทรวรรณ กับ คุณNatchada (พูดให้เขาฟังโม้ ๆ ไปงั้นแหละ) เขาตอบกลับมาทันที "อยากเห็นตัวจริงมั๊ยค๊าบ" จะได้บอกให้พ่อพาไป (เขาจะได้ออกมาเที่ยวไง ผมคิดต่อเอาเองนะครับ)

     เหลือเกินจริง ๆ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท