ก้าวที่ ๗ ต้องคิด ต้องทำ ๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

จากหลายวันก่อนที่ไปแอ่วผ่อบ้านหนูดาว หรือสาวปุณ ณ ปัจจุบัน เมื่อเปิดคลิปย้อนดูจะพบคำพูดอยู่หนึ่งคำเรื่องการเลี้ยงหมู ที่เราเองอยากเลี้ยง และตั้งใจที่จะทำทั้งหมูหลุม หมูซีเมนท์ ถึงแม้ไม่ได้เลี้ยงตามเป้าตามใจ แต่ก็เป็นการเลี้ยงเพื่อการศึกษา ทดลองทำงานดูไปพรางก่อน แต่ด้วยเหตุผลนานับประการ สำคัญคือการเลี้ยงแบบมีอุดมคติ ไม่ฟังเสียทัดทานจากผู้ใด ของคุณแม่ ทำให้รู้ในตอนท้ายของคลิปว่า "เราไม่ได้เลี้ยงหมู  แม่เป็นคนเลี้ยง" 

จริงอยู่อาจมีปัญหาอยู่บ้างหลายประการทีเดียว เรื่องการทำงานแบบมีเป้าหมาย คิด แต่ไม่ได้ทำ ใช่ว่าละเลย แต่เมื่อเจออุปสรรคก็กลับท้อถอย ไม่เดินหน้าต่อไป กังวลแต่การปรับตัวเพื่อจะเดินทางใหม่ เตรียมตัว เตรียมตัว เตรียมตัว แต่ไม่ออกตัวเสียที วันนี้จึงถือโอกาสว่าจะต้องก้าวเสียที ที่จะต้องลงมือทำนั่นก็คือการเลี้ยงหมู เลี้ยงตามความคิดที่้ต้องการให้เกิดขึ้น เลี้ยงตามแนวทางที่แม่กรอบไว้ ตามข้อจำกัดต่างๆที่เกิดขึ้นมากมาย ไม่ว่าอย่างไร ณ ตอนนี้ต้องทำแล้ว เพราะคิดอย่างเดียวไม่ได้

ทุกวันนี้ที่บ้านมีหมูอยู่สามคอก สี่ตัวบ้าง หกตัวบ้าง สิบตัวบ้าง รวมกว่า ยี่สิบกว่าตัว เอามาแบบไม่ได้ตั้งใจ ไม่มีส่วนร่วม สิ่งที่ทำก็คือการจำกัดมูลหมูที่ออกมานำไปทิ้งเท่านั้น (เรียกวาทำได้ดีเลย) แต่ในใจก็ไม่เคยรู้สึกท้อ หรือรับเกียจอะไรกลับรู้สึกสนุกและมีความสุขกว่า ยิ่งหากโครงการเลี้ยงหมูเหล่านี้เกิดจากน้ำพักน้ำแรงของเรา แต่เมื่อมันยังไมใช่สิ่งที่เราจะทำได้นั่นก็คือการศึกษา พฤกติกรรมการทำงานของแม่ การให้อาหาร การสังเกตุ ความถี่ต่างๆ การบริหารจัดการ(ทั้งดีทั้งแย่) เพื่อเป็นมุมมองชีวิตในการบริหารจัดการโครงการเลี้ยงหมูที่เกิดขึ้น เพราะเมื่อคิดแล้วต้องทำ แม้ไม่ใช่ทั้งหมด แต่เพียงบางส่วนก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายกลับดีเสียอีก ได้เก็บข้อมูล สร้างประสบการณ์ และยกข้อแตกต่าง ทั้งการจัดการ บัญชีรายรับจ่ายว่ามีข้อดีข้อเสียงอย่างไร และใช้ฤกษ์วันนี้ เริ่มดำเนินการได้เลย ลุย ลุย ลุย