ดูแลเจ้านายที่เรารัก ด้วยการมอบผลงานที่เป๊ะ
การรับทำงานจากใครซักคน เราควรทำอย่างไรต่อ..???
การคิดให้ออกในเรื่องนี้คงต้องมามองแบบกลับด้านกัน อย่างนี้น่าจะง่ายกว่านะ จริงมั๊ย
การมอบหมายงานให้ใครทำซักคน เราอยากได้ผลงานแบบไหนน้า
คำตอบคือ ผมอยากได้แบบที่ตรงใจที่สุด
เอ้า..แบบไหนล่ะ ตรงใจที่สุด ยกตัวอย่างมาดูหน่อย
1.ทำเร็วทันต่อความต้องการนี่ข้อแรกเลย สังเกตง่ายๆ หากผมไปสั่งข้าวราดผัดกระเพราเนื้อในช่วงกลางวันที่มีผู้คนแย่งกันสั่งมากมาย สิ่งที่ผมอยากได้คือ รอเพียง 2-3 นาทีก็ได้แล้ว นี่แหละคือร้านที่ผมจะมาซื้อประจำ แม้คนจะมากมายแค่ไหน ด้วยเหตุด้วยผลผมก็เข้าใจแต่จะไม่มาซื้ออีกหากปล่อยให้ผมต้องรอนาน
2.อาหารต้องอร่อย นี่ก็ต้องผ่านนะ ถ้าเร็วแต่ไม่อร่อยก็ใช้ไม่ได้ครับ ถ้าเป็นผลงานก็ต้องเป็นผลงานที่เกินคาดหมายหรือเท่าที่ลูกค้าต้องการก็ยังดีนะ
3.ใส่ใจผมด้วย เจ้าของร้านเจอหน้าต้องผมต้องกุลีกุจอ ไตร่ถาม ต้องการอะไรครับ แล้วเสนอหรือจัดมาให้เลือก แบบเมนูแนะนำมั๊ง .!! อย่างที่ไม่ต้องออกแรงนึกมาก นี่คือร้านที่ ต้องมาเลย เป็นขาประจำกันไป หากเป็นผลงานก็ต้องมีทางเลือก อาจจะเสนอแบบคุ้มค่า หรือถ้าแพงก็บอกเหตุที่แพง อธิบายว่าคุ้มต่อการตัดสินใจอย่างไร
หากเรานำเรื่องราวที่กล่าวข้างต้น มาปรับใช้ในการดูแล เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในที่ทำงาน สิ่งที่เราจะได้ก็คือ ความรัก ความสนิทสนม นะครับ หากเรานำไปใช้กับการทำงาน สร้างผลงานที่ถูกใจเจ้านาย ความภูมิใจก็เกิดแก่เราอย่างมากมาย มันมีฟิลลิ่งขึ้นเยอะจากการปฏิสัมพันธ์น่ะ เห็นรอยยิ้ม เห็นความสุขจากเขา
มีเคล็ดลัพท์นิดนึงคือต้องเป็นการให้ จิตเรามอบผลงานให้แบบไม่ต้องการสิ่งตอบแทน แบบนี้มันจึงจะส่งผลลัพท์แก่เราในทางบวก …
แต่ถ้าเราลงทุนลักษณะนี้ แล้วจิตเราหวังผลลัพท์ดีๆให้เกิดแก่เราแล้ว เราจะได้ผลลัพท์หรือผลตอบแทนที่เป็นลบ (มันกระโตกกระตากไป ไก่ตื่นหมด) เป็นเรื่องแปลกแต่จริง...ตรงนี้ต้องลองทำดู แล้วเราจะเข้าใจเอง
เล่ามาทั้งหมด จะเห็นว่ายังมีอีกหลายหัวข้อไม่ได้กล่าวถึง หากแต่ทำให้ผมนึกถึงคำพูดอันแสนธรรมดาแต่ขลังเสมอ นั่นคือ ลูกค้าเป็นศูนย์กลางหรือลูกค้าคือพระเจ้านั่นเอง
ความเห็น (2)
เจ้านายคือผู้อุปการะ ลูกน้องคือผู้มีคุณ
ลูกค้าคือผู้อุปการคุณ เจ้าของร้าน(กิจการ)คือผู้สนองคุณ
สองสาวน้อยหน้าตาน่ารักสดใส คุณพ่อน่าจะต้องเตรียมไว้หนวดแล้วนะคะนี่