เรื่องเล่า ตลาดนัดความรู้ นครพนม(1) : หนึ่งเรื่องราวในคลินิกพิเศษ


อยากจะบอกเล่าอย่างหนึ่งจากเหตุการณ์ครั้งนี้แม้บางคนจะมองเป็นเรื่องเล็กๆแต่มันเป็นเรื่องที่ผู้เขียนยังประทับใจว่าอย่ามองว่าเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องสำคัญบางอย่างเราสามารถดูใส่ใจและแก้ไขไปขณะนั้นได้

หนึ่งเรื่องราวในคลินิกพิเศษ

          ผู้ป่วยชายไทย รูปร่างใหญ่สูงประมาณ 170 เซนติเมตร ป่วยเป็นโรคเบาหวานและโรคความดันโลหิตสูงมาประมาณ4 ปี มารับยาสม่ำเสมอตามนัด ที่คลินิกพิเศษควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดและระดับความดันโลหิตได้ดี
           วันหนึ่งขณะที่วัดความดันโลหิตให้ผู้ป่วยได้บ่นเกี่ยวกับอาการปวดไหล่และแขน รวมทั้งมึนฝ่าเท้าและออกร้อนในบางครั้ง พยาบาลก็ซักถามอาการทั่วไปและให้คำแนะนำเกี่ยวกับโรค ดูแลไห้ได้รับการตรวจโดยแพทย์ ซึ่งได้รับยาแก้ปวดและยานวดกับไป ต่อมาจากการดูประวัติการรักษาเดิม  ผู้ป่วยรายนี้มีอาการนี้ เป็นๆหายๆ และได้รับยาแก้ปวดและยานวดมาประมาณ 3 ครั้ง (3-4 เดือน ) และก็ได้รับการตรวจจากแพทย์ทุกคนในโรงพยาบาล (ซึ่งมีแพทย์อยู่ 4 ท่านขณะนั้น ) ด้วยอาการเดิม  (อาการปวดไหล่และแขน รวมทั้งมึนฝ่าเท้าและออกร้อน) และในวันนี้ก็ถือว่าโชคดีผู้ป่วยรายนี้ได้รับการตรวจช่วงหลังซึ่งผู้ป่วยกำลังหมดจึงมีเวลาในการพูดคุยกับผู้ป่วยได้อย่างสะดวก มีโอกาสพูดคุยถึงกิจวัตรประจำวัน การดูแลตนองขณะเจ็บป่วย และข้อคิดเห็นเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและการดูแลตนเอง ผู้ป่วยได้เล่าถึงการดำเนินชีวิตและการดูแลตนเองทำให้ประเมินได้ว่าผู้ป่วยใส่ใจและมีความตั้งใจในการดูแลตนเอง จึงได้อธิบายถึงโรคที่เป็น ภาวะแทรกซ้อนที่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน อาการปวดที่ผู้ป่วยกำลังประสบอยู่จึงให้คำแนะนำในเรื่องการออกกำลังการที่เน้นเฉพาะเท้า ขา มือ แขน และไหล่แนะนำการบริหารร่างกายไป 3 ท่าและให้ลงมือทำทุกวัน หรืออย่างน้อย 3-5 ครั้งต่อสัปดาห์ ก่อนกับผู้ป่วยบอกว่าจะต้องทำจริงๆจังๆ ซักทีเพราะใช้ยามาก็สมควรแล้วดึกๆมาก็จะเป็นเหมือนเดิม
ต่อมาเมื่อถึงกำหนดนัดพอผู้ป่วยเห็นพยาบาลมาประจำที่จุดคัดกรองผู้ป่วยเดินมาหาก็เล่าให้พยาบาลฟังว่า “คุณหมอผมลองทำดูแล้ว ผมเชื่อเลยยาที่เอาไปผมกินแค่ 2 วัน เดี๋ยวนี้ไม่ได้กินเลย ”พูดด้วยสีหน้าภูมิใจและดีใจมากและยังบอกด้วยว่าเดี๋ยวนี้ทำเป็นประจำ
เคยมีครั้งหนึ่งขณะให้สุขศึกษาผู้ป่วยกลุ่มโรคเบาหวานและพูดเรื่องการออกกำลังกาย ผู้ป่วยรายนี้ก็ออกมาพูดเล่าให้เพื่อนๆที่เป็นเหมือนกันฟังและสาธิตพร้อมกับนำเพื่อนๆทำในวันนั้น  หลังจากนั้นเจอกันก็ซักถามผู้ป่วยบอกว่ายังทำอยู่  แม้ตอนนี้ผู้ป่วยจะออกไปรับยาที่สถานีอนามัยแล้วก็ตาม
           อยากจะบอกเล่าอย่างหนึ่งจากเหตุการณ์ครั้งนี้แม้บางคนจะมองเป็นเรื่องเล็กๆแต่มันเป็นเรื่องที่ผู้เขียนยังประทับใจว่าอย่ามองว่าเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องสำคัญบางอย่างเราสามารถดูใส่ใจและแก้ไขไปขณะนั้นได้

มติกา สุนา  โรงพยาบาลปลาปาก
พยาบาลคลินิกพิเศษ
02/05/2549

หมายเลขบันทึก: 52012เขียนเมื่อ 26 กันยายน 2006 20:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 มิถุนายน 2012 22:54 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท