เมื่อวานนี้ (16 กพ. 2556) หลังจากหมดภาระในการนำรถยนต์ราชการไปซ่อมเพื่อให้เครื่องปรับอากาศของรถยนต์คันนั้นทำงานได้ตามปกติ พอกลับถึงบ้านหลังจากที่รับประทานอาหารเย็นเรียบร้อย เวลาประมาณ 17.30 น. ผมคว้าจักรยานคู่ใจปั่นไปออกกำลังกายตามเส้นทางที่คิดว่ามีรถยนต์สัญจรไปมาน้อยที่สุด (เพื่อความปลอดภัย) ช่วงยามเย็นเช่นนี้ เมื่อถึงสถานที่แห่งหนึ่ง เพลง "Greenfield" ที่เก็บเป็นไฟล์ mp3 ดังแว่วขึ้นมา จังหวะ เวลา บรรยากาศช่างเป็นใจจริง ๆ ครับ
ห้วงความคิดเวลานั้นถูกปลดปล่อยความเคร่งเครียดของภาระงานทั้งมวลออกไป บางครั้งชีวิตที่เนิบช้าบางขณะ กลับส่งผลดีต่อการกอบกู้เรี่ยวแรง ทั้งแรงกาย แรงใจให้กลับคืนมาได้เป็นอย่างดีนะครับ ขณะที่ฟังเพลงข้างต้น ลองมองภาพต่อไปนี้และปล่อยให้จินตนาการลอยละล่องซิครับ
และเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2556 ขณะที่นั่งรอแม่บ้านไปหาหมอที่ รพ.ม นเรศวร ผมไปพักจอดรถที่คณะเภสัชศาสตร์ ระหว่างนั่งดื่มน้ำมองไปที่สนามหญ้าระหว่างตึก พบว่าคนงานชายคนหนึ่งกำลังใช้น้ำฉีดไล่เศษใบไม้ที่ตกเกลื่อนกราดอยู่บนพื้นให้ไปรวมกัน ณ สถานที่แห่งหนึ่งแล้วใช้ไม้กวาด กวาดใส่ที่ตักขยะแล้วลำเลียงไปทิ้งในถังขยะ
หลังจากนั้นได้ทำหน้าที่อื่น ๆ ของตนเองต่อไปอย่างอุตสาหะ เพื่อให้งานที่ตัวเองรับผิดชอบสำเร็จ ลุล่วงไปอีกหนึ่งวัน เป็นที่น่าสังเกตว่า เขาคงจะไม่เคร่งเครียดกับงานที่ตัวเองทำ ทีละเรื่อง ทีละเรื่อง จากเริ่มต้น สู่จุดจบที่งานสำเร็จ ทั้งตัวของเขาและผู้อื่นที่ได้สัมผัสงานของเขา คงจะนึกชมเชยกับความสะอาด ปลอดโปร่งของธรรมชาติที่ชายคนนี้มีส่วนสร้างสรร แม้จะเป็นภาระจำ "ยอม" ก็ตาม
ไม่มีความเห็น