กิจกรรมของ "ฟ้าคราม" ในช่วงวัย ๑ ขวบ ๗ เดือน ๑๕ วัน
กิจกรรมของ "ฟ้าคราม" ในช่วงวัย ๑ ขวบ ๗ เดือน ๑๕ วัน
พัฒนาการในช่วงวัย ๑ ขวบ ๗ เดือนครึ่งของเจ้าฟ้าครามนี้ หนูชอบเล่นและศึกษาข้อมูลใน i Pad ในความจริงนั้น เมื่อย่าซื้อ i Pad มาแล้ว ก็ให้ทางร้านเขาโหลดข้อมูลต่าง ๆ ที่เป็นประโยชน์สำหรับหนูในช่วงวัยเด็ก ๆ ว่ามีเรื่องใดบ้าง สำหรับหนูจะชอบพิเศษ นั่นคือ เรื่องของเจ้าหญิงกับเจ้าชายกบ ที่ทั้งเรื่องพูดภาษาอังกฤษ ไม่มีภาษาไทย หนูจะชอบเข้าไปแล้วหนูก็ใช้นิ้วสัมผัสโปรแกรมที่บางช่วงเขาจะทำเป็นให้เด็ก ๆ สามารถใช้นิ้วสัมผัสแล้วก็ลากภาพที่เขาเตรียมพร้อมจะให้หนูลากไปใส่กับภาพที่มันจะสามารถเข้ากันได้ ซึ่งเขาจะทำแถบสีดำไว้...
ย่าว่า...หนูเก่งมาก หนูเรียนรู้ด้วยตนเอง โดยที่ย่าหรือแม่อ้อมก็ไม่ได้สอนหนูเลย หนูใช้นิ้วลากภาพต่าง ๆ มาใส่ในแถบสีดำนั้นได้จนครบ ในการลากภาพแต่ละภาพ ถ้าหนูทำได้ เสียงเขาก็จะบอกเป็นภาษาอังกฤษว่า เยี่ยมบ้าง ดีบ้าง สุดท้ายเมื่อหนูลากภาพมาจนครบเขาก็จะบอกหนูว่า "Well Done" เมื่อหนูทำเสร็จและได้ยินเสียง หนูก็จะชอบใจ พร้อมกับทำท่าปรบมือให้กับตัวเอง...ย่าก็จะพูดกับหนูว่า "เก่งมาก" พร้อมกับปรบมือให้กับหนูที่ได้ทำได้สำเร็จ...บางครั้ง หนูลากไม่ได้ หนูก็จะโยนบอกว่า...ให้ย่าทำให้...ย่าก็จะทำเป็นว่า "ย่าลากไม่ได้" เพราะจะทำให้หนูหันมาสนใจแล้วก็ลากภาพนั้นต่อ...เมื่อหนูทำได้ ย่าก็จะชมหนูว่า "เก่ง"...หนูได้เรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ ได้ด้วยตัวของหนูเอง ซึ่งย่าก็ต้องการที่จะสอนให้หนูเป็นเช่นนี้ เพราะสมัยนี้ ย่าว่า...การเรียนรู้ไม่ใช่ที่ "ครู" อย่างเดียว ขึ้นอยู่กับตัวเราเองด้วยที่จะสนใจ ไขว่คว้าหาความรู้ด้วยตัวของเราเองว่า...เราก็สามารถเรียนรู้ด้วยตัวของเราเองได้...
ในวัยนี้ หนูชอบแอบลักรองเท้าของย่ามาใส่แล้วเดินไปมาในบ้านของย่า ซึ่งแม่อ้อมก็ว่าหนู...เพราะพวกเรากลัวว่า หนูจะล้มปากแตก แต่หนูก็ไม่เคยล้มสักครั้ง แถมไม่พลิกเลย ทำเอาย่า + แม่อ้อม + พ่อเพรียง หัวเราะในอาการของหนู...ซึ่งรองเท้าย่าส้นก็สูงประมาณ ๒ นิ้ว - ๒ นิ้วครึ่ง ประมาณนี้...ย่าเห็นยังบอกกับหนูว่า "เก่งมาก" แอบใส่เล่นตั้งแต่เล็ก ๆ โตขึ้นคงจะแต่งตัวน่าดู คริ ๆ ๆ...
เด็กสมัยนี้ ย่าว่า...ทำไมมันเก่งจัง หรือเป็นเพราะสภาพแวดล้อมที่หนูได้สัมผัสว่าเป็นแบบใด ยิ่งหนูเห็นผู้ใหญ่เขาทำอย่างไร หนูก็สามารถทำได้ เรียกว่า เหมือนกับหนูเกิดมาเพื่อโลก Hi - Technology อย่างไรอย่างนั้น...ย่ายังคิดเล่น ๆ ต่อว่า ถ้าหมดรุ่นย่าไปแล้ว ถึงคราวของรุ่นลูก - หลาน ของหนู หนูจะได้รับรู้กับเรื่องใด ๆ บ้าง ย่าอยากรู้จัง!!!
เมื่อวานพ่อเพรียงตกปลาได้ตัวใหญ่ ๑ ตัว คำพูดที่หนูพูดออกมา หนูบอกว่า "แจ่ม" พ่อเพรียงกับแม่อ้อมได้แต่สงสัยว่า "พ่อกับแม่ก็ไม่เคยสอน แต่ทำไมหนูพูดออกมาได้ล่ะ มันจะอัจฉริยะเกินไปแล้วนะแม่ฟ้าฯ"...มีครั้งหนึ่งที่ย่าพาหนูไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้าน ย่าให้กระดาษทิชชูกับหนูถือ พอดีหนูทำมันหล่นจากมือ ย่าถามว่ากระดาษทิชชูไปไหน? หนูบอกย่ากับแม่อ้อมว่า...มันปลิว...ย่ากับแม่อ้อมก็มองตากัน เอ!!! หนูรู้ได้อย่างไรล่ะ? เพราะพวกเราก็ไม่ได้สอนหนูพูดเลย กับคำว่า "ปลิว"...หนูจะเรียก พ่อเพรียงว่า "เพียน" นานครั้งจึงจะเรียก คำว่า "พ่อ" พร้อมกับพูดเสียงใหญ่ แต่คำว่า แม่ หนูเรียกชัดมาก...เวลาหนูผ่านตลาด หนูจะพูดว่า "หมู - ทะ" หมายถึงว่า "หมุกะทะ" ซึ่งแม่อ้อมชอบสั่งมากินกันที่บ้านยามที่พ่อเพรียงกลับมาบ้าน หนูพูดแล้วก็หัวเราะ ทำเอาพวกเราว่าหนูว่า "ฟ้าฯ มันช่างแสนรู้เสียจริง"...ย่าคิดว่า...วัยนี้ หนูพยายามจำ ๆ คำพูดที่ผู้ใหญ่เขาพูดกันและหนูก็รู้ความหมายของมัน แต่ยังไม่พูด แต่เมื่อเกิดสถานการณ์ใหม่เกิดขึ้น หนูก็จะนำคำ ๆ นั้นมาพูด แสดงว่า...หนูรู้เรื่องและความหมายมากขึ้น...
วันเสาร์ - อาทิตย์ ย่าก็ยังไปทำงานที่ ม. เช่นเดิม สัปดาห์นี้ ย่าเอาหนูไปด้วย เพราะพ่อเพรียง - แม่อ้อม ต้องไปซื้อยาให้กับตาทวดแทนย่า...เลยต้องเอาหนูมาไว้กับย่าที่ ม. หนูชอบนั่งวาดเขียนในกระดาษ เหมือนกับเป็นการฝึกทักษะด้วยมือก่อน เพื่อเตรียมพร้อมจะเข้าเรียนเมื่ออายุครบ ๒ ขวบนี้...
หนูจะชอบให้ย่าเปิดวิดีโอ ก.ไก่ ให้หนูดู พร้อม ๆ กับ A B C ...พอหนูดู หนูก็จะทำท่าตั้งใจดูและฟังมาก ๆ บางคราวก็พูดตามที่เขาพูดว่า คือ อะไร?
ช่วงเย็นวันเสาร์ เรากลับมาหาปู่เร + ตาทวด กันที่บ้านที่พรหมพิราม หนูจะชอบแมวมาก โดยเฉพาะเจ้าตัวเมียที่ชื่อว่า "ลำดวน" ตอนแรกบ้านเรามีแมวเพียง ๓ ตัว ต่อมามี "เจ้าลำดวน + ทองดี (ตัวผู้)" ซึ่งย่าก็ไม่รู้ว่าใครนำมาทิ้งไว้หน้าบ้าน...ปู่เรก็เลี้ยงไว้เอาบุญ...หนูจะสนิทกับเจ้าลำดวนมาก (ในภาพที่อุ้ม)...ส่วนเจ้าลำดวนก็ชอบให้หนูอุ้ม ไม่ว่าหนูจะลากมันไปไหน ๆ มันก็จะนิ่ง เหมือนกับมันรู้ว่าหนูชอบและรักมัน เพราะแมวตัวอื่น หนูอุ้มมันไม่ได้ มันจะข่วนหนู หนูจะบอกแม่อ้อม ปู่เรว่า "มันกัด" ซึ่งพวกเราก็ไม่อยากให้หนูใกล้มัน
ก็ดูสภาพที่หนูอุ้มเจ้าลำดวนสิ หนูอุ้มมันมือเดียว มันก็ไม่ร้อง ไม่ตะกาย ปล่อยให้หนูอุ้มเดินไป เดินมา ซึ่งพวกเราก็กลัวว่ามันจะหงุดหงิด แล้วก็จะกัดหนูเอา...แต่ก็เปล่า มันนิ่งมาก...
หนูจะชอบเล่นกับมัน ซึ่งพวกย่าก็กลัวขนมันจะเข้าปากหรือลมหายใจของหนู เกรงว่า...หนูจะเป็นโรคหืด หอบเอาอีกด้วย...แต่ย่าก็ให้หนูเล่นไม่นานหรอก เพราะกลัว "ขนแมว"...ย่าสังเกตจากพฤติกรรมของหนูว่า ในวัยนี้ หนูมีจิตใจโอบอ้อมอารี รักสัตว์ ไม่ว่า หมา แมว แม้แต่ถ้าหนูมีขนมที่กำลังกินอยู่ หนูจะแบ่งขนมให้กับหมาหรือแมวกิน ไม่หวงของกินเลย เวลาหนูไปตลาดนัด จะมีลุงแก่ ๆ เขามานั่งขอเงินในตลาดนัด เมื่อหนูเห็น หนูจะเดินมาขอตังค์ย่าหรือแม่อ้อม พร้อม ๆ กับบอกว่า "ขอตังค์" ย่าถามว่า...เอาไปทำอะไร?...หนูก็จะชี้ไปยังลุงที่เขานั่งขอเงินอยู่...ย่าก็ควักให้ ๕ บาท บ้าง ๑๐ บาทบ้าง แล้วแต่ที่จะมี...สำหรับหนูเมื่อได้ตังค์ หนูก็จะนำไปให้ในขันนั้นทันที...พร้อมกับไหว้ลุงแก่ ๆ นั้นด้วย...หนูทำแบบนี้...ย่าเห็นหนูหลายครั้งมาก สำหรับลุงแก่ ๆ ที่เขาเห็นหนูทำแบบนี้...เขาพูดกับหนูว่า..."ใจบุญตั้งแต่เล็ก ๆ เลยหนอลูก"...ซึ่งเป็นคำพูดที่ย่าได้ยินที่ลุงแก่ ๆ คนนั้น เขาแอบชมหนู...
ย่าว่า...พวกเราคงจะสอนหนูไม่ผิดทางแน่ เพราะย่าต้องการให้หนูมีจิตใจที่โอบอ้อมอารีกับผู้อื่น รู้จักแบ่งปันสิ่งของให้ผู้อื่นตั้งแต่หนูยังเล็ก ๆ ย่าต้องการให้หนูมีนิสัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ตั้งแต่ยังเด็ก เพราะจะได้ฝังลึกอยู่ในใจของหนูเอง โดยมิได้เสแสร้งแกล้งทำ...เพราะการจะสร้างหรือใส่สิ่งใด ๆ เราต้องใส่ให้กับเขาที่ยังเด็ก ๆ เพราะมันจะฝังอยู่ในตัวของเขาเอง
เมื่อเล่นกับเจ้าลำดวนเสร็จ แม่อ้อมก็ไปล้างมือให้กับหนูเพราะเกรงว่า "ขนแมวจะติดตัวหนู"
เมื่อใกล้ค่ำเกือบ ๑๙.๐๐ น. ย่าก็จะพาหนูขึ้นบ้าน เพราะที่บ้านพรหมพิราม ยุงชุมมาก เนื่องจากหลังบ้านเป็นป่าสักทอง เมื่อมืดค่ำแล้วทำให้มียุงชุมมาก เล่นไป เล่นมา พร้อม ๆ กับเล่น i Pad หนูก็ชักเริ่มง่วง กินนมเสร็จแล้ว หนูก็จะกลิ้งไป กลิ้งมา สักประเดี๋ยวก็จะหลับไปดังในภาพ...นี่แหล่ะ คือ ชีวิตในวัยเยาว์ของหนู หนูเป็นคนที่เลี้ยงง่ายมาก ไม่ขี้อ้อน ยกเว้นถ้าหนูไม่สบาย...
ท่านอนของหนู เหมือนกับพ่อเพรียงเมื่อตอนเด็ก ๆ อย่างไงอย่างนั้น เรียกว่า...ถอดแบบพ่อออกมาเลยทีเดียว...
อ่าน เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ทุกฉบับได้จากที่นี่...เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม"
ความเห็น (4)
ฟ้าครามน่ารักจังเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณจารุวรรณ
- น่ารัก น่าชังจริง..ครับ
ขอบคุณค่ะ คุณ สามสัก 