ดอกไม้สวยผู้ยิ้มด้วยความเศร้า
“สวัสดีเจ้าดอกไม่ผู้น่ารัก”
“สวัสดี” เขาตอบอย่างสั้นๆ และเชิงบ่งบอกความน้อยเนื้อต่ำใจ
นี่เป็นเสียงแรกของสันติ ชายน้อยผู้ได้เดินทางทัศนะศึกษาร้องทักทายเจ้าดอกไม้สีสวยๆ
“เห็นเขาบอกว่าบนนี้อากาศหนาว”
“ใช่...มันหนาวแทบใจจะขาด..แต่ไม่เป็นไรหรอกเราอยู่ได้เราชอบ”
“ใช่สิ...วันหนึ่งๆ มีคนมาเยี่ยมชมเจ้าเป็นจำนวนมากๆ...คงอบอุ่นดี”
“หึหึ...หากทำได้ข้าจะบอกเขาไม่ต้องมาหรอก” เสียงเขาซึ่งแฝงด้วยความขื่นขม
“อ้าว...ไม่ดีรึ...มีคนแวะมาทักทาย....มาเยี่ยมเยื่อนอยู่เป็นจำนวนมาก”
“พวกเจ้าจะไปรู้อะไร”
“เราก็เห็นว่าพวกท่านมีความสุขดีนะ...เรายังรู้สึกอิจฉาเลย”
“อย่างนี้แหละมนุษย์....ไม่พึงพอใจในสิ่งที่ตนเองมีหรอก...เห็นใครดีกว่าเป็นไม่ได้ต้องวิ่งตามเป็นอย่างเขาบ้าง”
“ทำไมเจ้าพูดเช่นนั้นละดอกไม้เพื่อนรัก...”
“ถามข้าหรือยัง...ว่าข้าอยากเป็นเพื่อนกับพวกเจ้าไหมพวกมนุษย์...”
“อ้าว....”
“ดูสิมาเยี่ยมข้า...หึหึ...ที่ไหนได้นำเอาไอ้ก๊าชชั่วๆๆๆมาให้ข้าสูดดมไว้” เขาแทรกขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ก็เห็นคนเขารักเมตตาเจ้านิ...ทั้งก้มจูบหอมเจ้า...เห็นแล้วอิจฉา”
“ฮ่าๆ ....นั่นและที่ซ้ำใจที่สุด มาดูฉัน หอมฉัน จับฉัน แล้วก็จากไป..เธออย่ามาอิจฉาเลย”
“ทำไม...มันน่าอิจฉาดีนะมีแต่สาวสวยๆ มารุมล้อมเจ้า”
“เพราะเจ้ามา.....แล้วก็จากไปไง”
“มาแล้วก็ต้องไปสิ....บ้านไม่ได้อยู่ที่นี่”
“นั่นไง...เจ้าถึงไม่รู้อะไร”
“ไหนเล่าให้ฟังสิ...เราอยากรู้”
“ฉันมันก็แค่ขยะดีๆๆ..นี่เอง”
“ขนาดนั้นเลยหรอ....เกินไปไหม...ออกจะสวยนะ”
“ความสวยของเรานะ..มันซ่อนความข่มขื่นไว้เธอรู้ไหม”
“ไงต่ออะ”
“ยิ่งพวกเธอมามากมาจับ มาหอม รุมล้อมถ่ายรูป เราบอบช้ำไง”
“จับเบาๆๆน่าไม่เป็นไรหรอก”
“นั่นคือชีวิตของเรา...รู้ไหมหลังจากที่เธอลงไป..เขาก็จะถอนฉันไปทิ้ง..แล้วเอาพวกใหม่มาลงปลูกแทน...อายุเราก็สั้นลงด้วย”
“โห...เจ้าดอกไม้...ชีวิตเจ้าที่ดูภายนอกสวยงาม..แต่ในใจเจ้าก็ขุ่นมัวด้วยปัญหามากมายเช่นกัน”
“ใช่ที่สุด...เป็นอะไรก็เหมือนกันหมด...แต่ก็ทำให้มันดีที่สุดแล้วกัน”
ความเห็น (1)
ครับ -
เราต่างมีชะตากรรม
ที่ทั้งเหมือนและต่างกันโดยแท้
ความเข้าใจ เห็นใจ แบ่งปัน
คือ หัวใจหลักของการดำรงอยู่ -....
ชื่นชมครับ