" หลับให้สบายน๊ะ" - ๑

* แม้ว่าผมออกจากกองทัพมานานแล้ว แต่ก็ยังคอยติดตามข่าวคราวของเพื่อนๆทหารหาญ ณ สามจังหวัดชายแดนภาคใต้เสมอมา..และรู้สึกเศร้าใจเสมอมาเมื่ออ่านพบว่ามีการซุ่มโจมตีบ้าง..ประทะกันบ้าง..มีการลอบวางกับระเบิดบ้าง..เมื่อมีทหารเสียชีวิต ทำให้คิดถึงหัวอกคนที่อยู่ข้างหลังครับ..เขาจะอยู่กันอย่างไร ? เงินช่วยเหลือนั้นคงอยากได้กันทุกคนนั่นแหละ แต่ควรแล้วหรือ ? ที่ต้องมาแลกกับชีวิตหัวหน้าครอบครัว..ของเรา-ท่านๆ ?

หลับให้สบายน๊ะ.

หลายปีก่อนผมเคยไปทำหน้าที่ ณ พื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้หลายครั้งหลายหน แต่โชคชะตาของคนเรามักไม่เหมือนกัน.ผมรอดมาจนถึงปัจจุบัน.แม้จะเสียเพื่อนร่วมงาน ..ผู้บังคับบัญชา..ไปหลายคนตามสถานการณ์..ผมเขียนเรื่องนี้..เพื่อเป็นการไว้อาลัยให้กับเพื่อนรุ่นน้อง จากหน่วยบัญชาการนาวิกโยธิน  ที่เคยร่วมงานกันมาบ่อยครั้ง. พ.จ.อ.สุเทพ โมคคะมูล เป็นนรจ.นย.รุ่นน้องผู้เขียนหลายปีครับ แต่เราเคยร่วมงานภายในหน่วยเดียวกัน..เคยแอบมารับงานนอกให้กับหน่วยงานยูเอ็น. ที่ขนย้ายอุปกรณ์  จากประเทศกัมพูชามาแวะพักที่ท่าเรือจุกเสม็ด..ก่อนส่งต่อไปที่ประเทศโมแซมบิก.

สุเทพกับผู้เขียน สังสรรค์กันที่สโมสรหาดนางรำ กทส.  – งานยูเอ็น.

เราเคยร่วมงานกันในช่วงการฝึกร่วมผสม..ในรหัสชื่อค๊อบบร้าโกลด์..หลายครั้งในค่าย             แสมสารเดิม.ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น “ค่ายมหาเจษฎาราษฎร์เจ้า”สุเทพเป็นคนคุยสนุก ..เป็นนักดื่มที่ตามใจเพื่อนร่วมวงบ้าง.ขัดคอบ้าง..แต่ยังไม่เคยมีปัญหาใดใด.สุเทพมักจะเดินมาคุยกับผมและเพื่อนๆที่หมวดซ่อมบำรุง พันรนบ.พล.นย.เสมอ. เพราะนอกจากผมแล้วสุเทพ มีเพื่อนรุ่นเดียวกันทำงานที่หมวดซ่อมด้วย   เราจึงสนิทกันพอสมควร.ช่วงที่ผมไปเป็นล่ามในการฝึกร่วมผสม “ ค๊อบบร้าโกลด์”สุเทพมักจะไปหางานพิเศษทำระหว่างการฝึกร่วม. ล่าสุดหลังจากที่ผู้เขียนได้ลาออกจากกองทัพเรือไปแล้ว. ปี๒๕๔๐.

สุเทพกับผู้เขียน - ทีมงานนั่งดื่มเพื่อรอเรือเข้าเทียบ.  – สโมสรกรมร.๑พล.นย.

เรายังมีโอกาสได้ชนแก้วกันเสมอๆ นอกจากนั้น..สุเทพ ยังสนิทกับครอบครัวของผมเป็นอย่างดี..ผมทำงานกับบริษัทที่สองประมาณ ๗ ปี สุเทพ ยังไปมาหาสู่ผมและเรายังหาโอกาสดื่มด้วยกันเสมอมา พอผมออกจากบริษัทที่สองแล้วเรามิได้พบกันอีกเลย. ผมมาได้งานใหม่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง.แถวบ้านฉาง.ก็ยังพบและร่วมดื่มกับสุเทพอีก แม้จะไม่บ่อยนัก สี่ปีต่อมาผมกลับมาอยู่บ้านแล้ว  แต่ยังไม่มีโอกาสพบกับสุเทพอีกเลย..วันหนึ่งศรีภริยากลับจากตลาดเตาถ่านมาเล่าให้ฟังว่า..พบพี่เทพเมาแอ๋อยู่ที่ร้านริมทาง.. แต่แกยังจำได้และเดินเข้ามาทักและถามหาพี่ด้วยน๊ะ..แฟนมาบอกผมในเวลาต่อมา.

พ.จ.อ.สุเทพ โมกคะมูล. ที่ท่าเรือจุกเสม็ด.  – ปี๒๕๓๗

ผมเคยชวนภรรยาไปเยี่ยมสุเทพที่บ้านพัก.ในกองพันลาดตระเวนนย. แต่ไม่แน่ใจว่าพอเจ้าตัวย้ายออกนอกหน่วยแล้ว จะยังมีสิทธิพักที่เดิมหรือไม่ ? จนแล้วจนรอดก็ยังไม่พร้อมสักครั้ง จนกระทั่งเมื่อ๓๐ม.ค.ที่ผ่านมาขณะชมทีวี ซึ่งมีการวางระเบิดสังหารถล่มทหารนย.ที่สามจังหวัดชายแดนใต้.ช่องทีวีเสรีได้ออกข่าวการสูญเสียของทหารนย. แต่มิได้บอกชื่อว่า..มีใครบ้าง?ต่อมาผมชมจากทีวีเพื่อคุณ..มีการประกาศชื่อด้วย  แต่..ผมยังไม่แน่ใจ รอดูข่าวภาคดึกอีกครั้งจึงแน่ใจ..แม้ว่าบางช่องได้ประกาศนามสกุลผิดไป แต่ผมจำนามสกุลเพื่อนรุ่นน้องคนนี้ได้ดีครับ..มิใช่โมกคล้ายมูล.

ใจเย็นๆก่อนน๊ะ..ผมอยากมาแจ้งให้ทราบว่า.

ภรรยาผมยังตกใจแต่ยังเอาใจช่วยสุเทพอีกด้วยว่า..คงไม่ใช่กระมัง.เพราะคนละนามสกุล..ก่อนเขียนเรื่องนี้ ผมได้เข้ามาตรวจสอบข่าวสารจากเน็ทของหน่วยบัญชาการนาวิกโยธิน และบอกยืนยันว่า..ไม่ผิดหรอกน๊ะ..เป็นสุเทพ ตัวจริงเพราะทางผู้ใหญ่นำเงินไปช่วยเหลือเบื้องต้นถึงบ้านพักแล้ว จำได้สิครับเพราะผมเคยไปเยี่ยมเขาที่บ้านหลังนี้..เมื่อหลายปีก่อน.

[ขจิต ฝอยทอง]

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับที่เสียทหารดีๆไป