คนดียังมีอยู่จริง - ๒


* ปัจจุบันแม้จะยังมีคนดีอยู่  แต่หลายเหตุการณ์ทำให้เขาและเธอ..ไม่กล้ายื่นมือเข้ามาช่วย.เพราะเวลาที่มีการเสียชีวิตขึ้นมาจริงๆล่ะก็ คนเหล่านั้นมักถูกกล่าวหาก่อน            เสมอๆแม้จะพิสูจน์ได้ว่าเขามิใช่ผู้กระทำ..แต่ต้องถูกตราหน้าไปก่อนจากสังคมแม้สัง คมไม่เคยให้อะไรกับพลเมืองดีมาก่อนเลย..เหตุนี้เองจึงทำให้คนดีค่อยๆเลือนหายไป.


เขาขับรถนำมาที่รถมอเตอร์ไซด์จอดอยู่ ผมคิดว่า.เขาอาจจะเป็นจนท.ของบริษัทประกันภัยสักแห่งก็เป็นได้..พอได้คุยกันเขาบอกว่า..เขาเป็นข้าราชการจากหน่วยสอ.รฝ.จริง  และระหว่างที่เขายูเทิร์นออกมา ช่วงนั้นรถทางตรงได้หยุดให้เขายูเทิร์นสองคันแล้ว.แต่ลูกสะใภ้ผมคงจะเพลินและหยุดไม่ทัน.   จึงไถลออกไป แล้วล้มลงเองกลางถนน..ข้างรถของทหารเรือนายนั้น..เขาจึงลงจากรถมาดูและบอกเธอว่าไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมจะพาไปร.พ.เอง.และได้ช่วยนำส่งห้องฉุกเฉินดังกล่าว..จากนั้นรีบกลับมาเข้าแถว.และยังติดต่อกันโดยให้มาพบที่ปั๊มน้ำมันบางจาก. ที่จริงแล้วขณะนั้น..เขาจะขับรถออกไปเลยก็ทำได้.  เพราะแท้จริงเขามิได้เฉี่ยวชนเธอเลยด้วยซ้ำ..แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนดีเขาจึงได้หยุดช่วยเหลือดังกล่าว  และช่วงที่เรามาหยุดตรงที่รถมอเตอร์ไซด์จอดอยู่นั้น.  นายแบ๊งค์คุยกันว่าจะขี่รถไปไว้ที่บ้าน แล้วจะนั่งรถกลับมานำรถคันนี้ไปไว้ที่บ้านภายหลัง..ด้วยความที่ผมมีประสบการณ์มากกว่า..พอรู้ว่าเขาเป็นข้าราช การที่ดีผมจึงเอ่ยปากว่า..ไหนๆก็ได้ช่วยเหลือแล้ว.


ร.พ.สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติติ์.  - ผมดำเนินการรับ - ส่งให้เสร็จ.

ช่วยบรรทุกรถไปให้หน่อยได้ไหมครับ ? เราอยุ่แถวบ้านเตาถ่านนี่เอง ! เขาตอบว่าไม่มีปัญหาครับแล้วก็ช่วยกันยกรถขึ้นไว้บนรถกระบะ.สองคนกับนายแบ๊งค์.ผมขับนำมาก่อนพอมาถึงบ้านผมบอกศรีภรรยาว่า.เตรียมน้ำร้อนไว้หน่อย..เดี๋ยวจะชวนเขามาดื่มกาแฟด้วย..สักพักเขาตามมาถึงและยกรถลง..แล้วช่วยเข็นไปไว้ในบ้านจนเป็นที่เรียบร้อย.. ผมชวนเข้าบ้านเพื่อจะเลี้ยงกาแฟและขอบคุณในความดีที่เขามีน้ำใจและเต็มใจช่วยเหลือ.ทั้งที่มิใช่ความผิดของเขาเลย.พอคุยกันแล้วจึงทราบว่า..เขาเป็นข้าราชการยศพันจ่าเอก..มาจากการรับราชการต่อเนื่อง..เสียดายที่ผมปล่อยคนดีหลุดมือไปโดยมิได้ถามชื่อแซ่แต่อย่างใด ?  เพราะขณะนั้นมีสายเข้ามาตามตัวเขา. ผมจึงเกรงใจและไม่อยากรบกวนเวลาของเขาอีกต่อไป.. ก่อนไปผมเรียกลูกชายลงมาไหว้เขาอีกครั้ง..เขายังสั่งว่าถ้ามีอะไรจะให้ช่วยให้โทรหาเขา.เขาให้เบอร์กันไว้ก่อนแล้ว. เขาดื่มน้ำเย็นแล้วขอตัวกลับ..แม้ผมจะไม่รู้ชื่อของคนดีท่านนี้..แต่ผมยังจำทะเบียนรถกระบะได้เป็นอย่างดีครับ..ใครพบเห็นรถคันนี้คือกระบะนิสสัน ผผ. ๘๗๑๒ ชลบุรี. โปรดทราบด้วยว่า " เขาเป็นคนดีที่ผมจะจำไว้ตลอดไป "


แพล๊นท์ปูนที่ทำงานใหม่ของลูกสะใภ้.  - ทำงาน ๒ วันรถล้มเสียแล้ว..เจ็บมาก.

อยากบอกว่า.ใครอ่านเรื่องนี้จบแล้ว.ควรเชื่อเถอะครับว่าในบ้านเรายังพอมีคนดีหลงเหลืออยู่ด้วยจริงๆ. อ่านแล้วเผื่อท่านมีโอกาสไปพบเหตุการณ์ต่างๆ ทำนองนี้..ถ้าท่านอยากทำตามตัวอย่างที่ดีล่ะก็..เรียนเชิญเลยน๊ะครับเพราะเขามักพูดกันเสมอๆ  และผมเชื่อด้วยว่า.  การทำดีนั้นต้องทำด้วยตัวเองครับ..เพราะทำแทนกันไม่ได้จริงๆ ขณะนี้คนป่วยสาวคนนั้นยังต้องหยุดงานและคงต้องหยุดไปอีกหลายวัน ปัจจุบันนี้ลูกชายผมพาไปทำแผลที่ร.พ.สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติติ์ฯทุกวัน.ช่วงที่ลูกชายต้องไปทำงานบนเรือ ผมกับศรีภรรยาต้องคอยดูแลลูกสะใภ้แทนเขา. อย่างน้อยจะได้ไม่มีปัญหาระหว่างพ่อ-แม่ผัวและลูกสะใภ้กันอีก. ตามที่มีคนพูดกันเสมอๆ.ใครที่ยังต้องใช้รถมอเตอร์ไซด์หรือรถยนต์ไปทำงาน..รวมถึงผู้โดยสารต่างๆควรเพิ่มความระมัด ระวังให้มาก. อุบัติเหตุนั้นเราสามารถป้องกันได้ครับ โปรดคิดไว้เสมอว่าเมื่อเกิดอุบัติเหตุขึ้น. กับใครก็ตาม.อย่างน้อยจะต้องขาดงาน.เสียเวลา.เสียเงิน.แม้จะเบิกได้ก็ไม่ควรให้เกิดขึ้น. บ่ายวันอาทิตย์นี้..ทุกคนว่างงานกันหมดก็เลยชวนกันไปร.พ.เพื่อล้างแผล. ยกเว้นศรีภรรยา..เธอไม่ค่อยอยากไปไหนกับผมนัก..ขี้เกียจแต่งตัว..เธอบอกเช่นนี้เสมอๆ.


มาพบกันที่ปั๊มน้ำมันบางจาก.  - ก.ม.๕ สัตหีบ.

ผมได้เก็บภาพตามที่ต่างๆเพื่อนำมาแนบเรื่องเขียนและหวังว่า..เธอคงต้องทนเจ็บปวดไปอีกหลายวัน. กว่าจะเริ่มทำงานได้อีกครั้ง  และต่อไปจะได้ตั้งใจและมีสมาธิเวลาอยู่บนรถบนถนน..มิฉะนั้นจะต้องคิดถึงอดีตที่เจ็บปวดเช่นครั้งนี้. ขอให้ผู้อ่านทุกท่านปลอดภัยบนรถและบนถนน. อย่าตามอย่างลูกสะใภ้ของผมเลยน๊ะครับ..* ขอบคุณภาพจากเน็ท.และทุกท่านที่ยังติดตามอ่านมาจนถึงบรรทัดสุดท้าย..สิบวันผ่านไป.ผมและภรรยาต้องทำหน้าที่รับ-ส่งลูกสะใภ้ไปและกลับจากที่ทำงาน.และทำแผลที่ร.พ.สมเด็จสิริกิติติ์ฯทุกวัน.  ในที่สุดเธอและลูกชายคงเห็นความดีของเรา  และเริ่มกลับมาเข้าใจเรามากขึ้นกว่าเดิม..สัมพันธภาพที่ดีจึงกลับคืนมาอีกครั้ง. ที่ผมดีใจที่สุดในการเจ็บตัวของเธอครั้งนี้คือ..เปล่า มิได้สมน้ำหน้าเธอแต่อย่างใด ? วันแรกที่ไปรอเธอทำแผลนั้น  ผมโมโหมากที่ต้องมายุ่งยาก เสียเวลาเพราะเธอ..วันต่อมาผมยังโมโหและถามตัวเองว่าถ้ามาที่นี่แล้วเราจะมานั่งรอในรถทำไม ? ลองออกกำลังกายด้วยการเดินในพื้นที่กว้างใหญ่ของร.พ.ไม่ดีหรือ? ดีครับ. ผมถามและตอบตัวเอง.


คันนี้ไงฟิโนคู่ชีพค่ะ.  - เช้านี้เธอดื้อไปหน่อย !

เย็นวันแรกผมพยายามเดินได้ ๖๐๐ เมตร. ถือว่าเป็นการเดินที่ไกลที่สุดของผมในรอบสองปี..วันต่อมาผมคิดเองอีกว่า..น่าจะเดินได้อีกสักนิด..จริงครับ..ผมเดินเพิ่มระยะขึ้นเป็น๘๐๐เมตร.ผมดีใจสิครับต่อมาอยากจะให้ถึงเวลาทำแผลเร็วๆจะได้มาเดินอีก.ตามที่คิดไว้..จากวันที่สามผมเดินเพิ่มเป็น ๑ก.ม. ดีใจมากครับที่เริ่มเดินได้ไกลขึ้น.  เย็นนี้จึงทราบจากเธอว่าหมอบอกให้มาทำแผลใหม่..ในอีกสามวันข้างหน้า.  ผมจะต้องหยุดเดินแล้วหรือนี่ ? ผมคิดในใจ.เสียดายสิครับ..ก็แหมผมกำลังเดินเพลินๆนี่นา !กำลังเดินอยู่ดีดี.หมอสั่งให้เธอหยุดทำแผล..แต่ผมหยุดไม่ได้แล้วครับ..ผมหันมาสำรวจเส้นทางเดินใหม่..จากบ้านเพื่อเดินเข้าซอยถัดไปจนถึงหมู่บ้านชัยพฤกษ์ ระยะทาง ๕๐๐ เมตร. ไป -กลับ ๑ก.ม.พอดี. วันที่เธอไม่ไปทำแผล  ผมจึงเริ่มเดินตอนกลางวัน..จนถึงปัจจุบันนี้. เย็นวันใดถ้าไปส่งเธอทำแผลอีกก็จะถือโอกาสเดินเสียอีก ๑ก.ม. เป็นอันว่าผลจากการที่เธอรถล้มทำให้ผม..กลับมาเดินได้อย่างแข็งแรงอีกครั้ง..ผู้ที่แข็งแรงอยู่แล้วก็พยายามออกกำลังกายไว้บ้าง..


นิสสัน. ผผ.8712 ชลบุรี.  - รถของทหารเรือจากหน่วยสอ.รฝ.

ผู้ที่แข็ง..แรงไม่มี..โรคภัยเบียดเบียน..ก็มาลองออกกำลังด้วยการเดินเองบ้าง อย่าให้ใครในครอบครัวต้องเป็นเช่นผมแล้วจึงจะเริ่มเดิน..ยังไงๆก็คงไม่ดีถ้าทุกคนแข็งแรงแต่สุขภาพจิตไม่ดี. เช้าวันนี้ ๑๓ต.ค. ๕๕ เธอเดินออกมาขึ้นรถตามปกติ..ในขณะที่ผม นั่งประจำตำแหน่งคนขับแล้ว.ผมสังเกตว่า..เธอเดินมาตัวเปล่าโดยมิได้ใช้ไม้ค้ำรักแร้แล้วจึงถามไปว่า..หายดีแล้วหรือถึงไม่ยอมใช้ไม้ค้ำ ?เธอตอบแบบหนักแน่นว่า..ดีขึ้นแล้วและอยากลองเดินดูแบบไม่ใช้ไม้ค้ำบ้าง..จากการที่ล้มลงวันแรกมาถึงวันนี้ที่เริ่มจะเดินเองได้..ต้องเสียเวลาในการไปรับ-ส่ง.เสียค่าน้ำมันรถเฉลี่ยวันละเกือบ๒๐๐บาท.แม้จะมิใช่เงินมากมายนักแต่ก็ไม่ควรจะเสียแทนที่จะขี่รถไปเอง..เสียเวลาทำงานผู้ที่เกี่ยว ข้องไปไหนมาไหนไม่สะดวกอีกต่างหาก..ทีหน้าทีหลังควรเพิ่มความระมัด ระวังไว้ให้มากกว่าเดิม..ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมักจะเป็นเช่นนี้..จะปล่อยทิ้งก็ไม่ได้เพราะคนเจ็บยังไม่สามารถเดินเองได้..ก่อนจะเลิกรับ-ส่งเธอเราพากันไปล้างแผลตามปกติและได้ทราบว่าเพื่อนผู้การเสรีของผม..ต้องมานอนป่วยอยู่ที่ห้องพิเศษของร.พ.ทหารเรือนี้..


นายแบ๊งค์ลูกชายผู้เขียน.  - ขอเป็นซามูไรพ่อลูกอ่อนสักพัก.

เราจึงแวะมาเยี่ยมแบบมิได้ตั้งใจ..เพราะมิได้ซื้ออะไรมาเยี่ยมเลย เพื่อนก็ดีใจที่พบว่าเรามาเยี่ยม..เย็นนั้นลูกสะใภ้ผมยังต้องนั่งรถเข็นโดยศรีภรรยาเป็นผู้เข็น..เธอชอบเข็นเพราะบอกว่าเบากว่าผม..และเข็นง่าย  ไม่เหมือนเวลาที่ต้องเข็นผมไปพบแพทย์  เธอชนเปะปะไปทั่ว..บ่อยครั้งผมต้องบอกคนที่มาพบแพทย์ว่าหลบหน่อยน๊ะครับเพราะ  ยังไม่มีใบขับขี่..แต่เย็นนี้ลูกสะใภ้ผมเดินมาเยี่ยมได้อย่างเป็นทางการ  พร้อมของมาเยี่ยมด้วย..ทุกคนจึงมีความสุขนอกจากเพื่อนผู้การของผม...ท่านบอกว่าหนูเดินได้แล้วแต่ลุงยังเดินไม่สะดวกเลย. แม้คนเราจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงการป่วย ไข้หรืออุบัติเหตุต่างๆได้..แต่ถ้าระวังไม่ให้เกิดขึ้นได้น่าจะดีกว่าน๊ะครับ ขอให้ผู้อ่านทุกท่านจงห่างไกลจากโรคภัยไข้เจ็บและอุบัติเหตุนานาประการ ฯ และมีความสุขกันในครอบครัวเช่นภาพที่เห็น..พ่อ-แม่-ลูกนั่งร่วมวงทานมื้อเย็นกันในห้องผู้ป่วย. ห้องผู้การเสรี.แต่อยากพบเห็นที่บ้านหรือที่อื่น..แทนที่จะกลับมาเห็นในร.พ.อีกครั้ง ก่อนจบเรื่องนี้ผมบันทึกไว้แล้วว่าผมเดินได้ประมาณ๑๕๐ก.ม.ผมเดินวันละ๒–๒.๕ก.ม.ครับแข็งแรงขึ้นมากจนไม่ได้ใช้ไม้เท้าอีกแล้ว. 


วันไหนไม่ไปร.พ.ก็เดินในซอยครับ.  Evening walks.

 เวลาไปพบเพื่อนๆ..หลายคนร้องเสียงดังว่าผมเดินได้ดีทีเดียว ผมเลยถือโอกาสคุยโม้เสียเลยว่า..ไม้เท้าหายไปแล้ว เพราะขณะนี้เดินเหมือนคนปกติแล้ว..คงจะยังไม่สายน๊ะครับถ้าผมขออวยพรย้อนหลังให้ผู้อ่านทุกท่านมีความสุขและสมหวังในสิ่งที่ปรารถนาในช่วงปีใหม่ที่ย่างเข้ามาเกือบเดือนแล้วความจริงได้เขียนเรื่องไว้หลายเรื่องครับแต่มีปัญหาเรื่องระบบใหม่และคอมฯเครื่องเก่า..ระบบของเขาดีครับแต่ผู้ใช้..ผมเอง. ไม่ดีเพราะตามไม่ค่อยทัน..จึงหายเงียบไปแบบมิได้ตั้งใจ..คนป่วยเดินสะดวกและกลับไปทำงานตามปกติช่วงปลายปีที่ผ่านมาเรียบร้อยแล้ว  ตอนนี้ผมกลับมาแล้วและจะพยายามนำเรื่องมาลงให้ท่านได้อ่านกันต่อไปครับ.

สวัสดีครับ.

โตนี่-ฟาง.

๒๘ ม.ค. ๒๕๕๖


คำสำคัญ (Tags): #ท.ร.๐๙
หมายเลขบันทึก: 517595เขียนเมื่อ 27 มกราคม 2013 17:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 มกราคม 2013 18:06 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ครับ คนดีๆยังมีอยู่

ขอให้ลูกสะใภ้หายเร็วๆ และยินดีกับกิจกรรมบำบัดของคุณที่ได้ผลดีมากๆครับ

 ...... เดินได้ดี ....เหมือนคนปกติ .... สุขภาพท่านจะดีขึ้น ๆ ในปีใหม่นี้  .... หมอเปิ้น   "ฟันธง"  นะคะ ..... ขอบคุณมากค่ะ  

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท