ฝึกหัวใจอันอ่อนโยนผ่านสุนทรียสนทนา

เมื่อวานได้รับเชิญไปเป็นวิทยากร เรื่อง "สุนทรียสนทนาเพื่อพัฒนาการบริการสุขภาพด้วยหัวใจแห่งความเป็นมนุษย์"

จัดให้มีขึ้น ณ วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดขอนแก่น

เภสัชกรหญิงจำปี เขียนไว้ว่า ... "การเยียวยาคนไข้ด้วยหัวใจแห่งความเป็นมนุษย์ เป็นถ้อยความอันงดงาม...เฝ้ารอคอยการเติมเต็มคุณค่าอย่างเป็นรูปธรรม จากหัวใจสู่หัวใจเพื่อนมนุษย์ด้วยมุ่งหวังและศรัทธา..."

บรรยากาศแห่งการเรียนรู้ที่มีขึ้น เป็นบรรยากาศแห่งความเป็นมิตรภาพ  เต็มไปด้วยรอยยิ้ม และความอบอุ่นใจ

เรื่องเล่าต่างๆ นานา ผ่านการบอกเล่าสู่การฟัง ไม่ว่าจะเป็น พี่คำผิวและพี่โอจาก รพ.ป่าติ้ว หรือเรื่องเล่าจาก ทีมไม้เลื้อย รพ.กุฉินารายณ์ หรือเรื่องเล่าจากหัวใจของผู้เป็นครูที่คอยบ่มเพาะลูกศิษย์ที่เป็นผลิตผลไปสู่การให้บริการทางด้านสาธารณสุข

หัวใจแห่งความสุนทรียะคือ การฟัง...

ฟังด้วยหัวใจอันอ่อนโยน และเปิดกว้าง

ข้าพเจ้าได้กลับมาทบทวนกับตนเองว่า เมื่อไรก็ตามที่เราเปิดหัวใจของเราให้เปิดกว้าง เราจะได้ยินเสียงหัวใจเรา เสียงหัวใจเขา เขาทุกคนผู้ที่ดำรงอยู่เบื้องหน้าของเรา

คำพูด อารมณ์ ความคิด สะท้อนเรื่องราวต่างๆ มากมายที่บอกเรื่องราวของบุคคลนั้น

หัวใจอันอ่อนโยน ทำให้เราคอยปลอบประโลมทั้งต่อตัวเราเองและบุคคลที่อยู่เบื้องหน้าเรา

การเรียนรู้...

เป็นการเรียนรู้ที่มีเกิด แด่การบ่มเพาะความดีความงามให้งอกเงยและปรากฏขึ้นในดวงจิตดวงใจเรา

[แม่พลอย]

ซาบซึ้งใจยิ่งนัก...

มิอาจบรรยายแทนด้วยถ้อยความ

กับความเมตตาที่ได้รับเหลือคณา

จากท่าน...พี่อุ้มบุญ พี่คำผิวและน้องใบไม้ร้องเพลง

...อบอุ่นหัวใจ...