เวลาผ่านไปนานแล้ว โรงเรียนเก่าก็ยังเหมือนเดิม 8 ปีที่ผมเรียนอยู่ที่นี่ โรงเรียนที่เต็มไปด้วยความหลัง โรงเรียนที่มีความสุขที่สุดในชีวิต นี่เป็นโรงเรียนบ้านเิกิดของผม โรงเรียนเล็กๆ มีนักเีรียนไม่ถึง 50 คน
อาคารเรียนเพียงหลังเดียวเล็กๆ ไม่กี่ห้องเรียน สมัยที่ผมเรียนครู 1 คน สอนนักเรียน 2 ชั้น (ช่วง พ.ศ. 2536-2543) ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว ดูโรงเรียนจะใหม่ขึ้น ยกพื้นสูงขึ้น ต้นไม้ใหญ่ขึ้น ต้นมะม่วงน้อยกลับแก่ลงๆ
เดินไปเดินมาอยู่หลายรอบ ก็คิดถึงครู คิดถึงเด็กนักเรียนตัวเล็กๆที่ถูกครูตี คิดถึงเพื่อนๆที่เคยร่วมเล่นด้วยกัน
ในโอกาสวันครู คิดถึงครูเป็นพิเศษ ขอบคุณครูที่ตี ดุ ด่า สอนให้อ่านหนังสือออกถึงจะอ่านออกช้ากว่าเพื่อนๆครูก็ไม่เคยว่า ผมอ่านหนังสือออกตอน ป.2 ครับ เพราะมัวแต่เ่ล่นสนุกกับเพื่อนจนลืมสนใจเรียนหนังสือ
ผมไม่รู้ว่าครูอยู่ที่ไหน ไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมชั้นเรียนอยู่่ที่ไหน แต่รู้ว่าที่นี่เรามีเรื่องราวร่วมกัน เวลาผ่านมา 10 ปี แล้ว ความทรงจำเก่าๆยังคงอยู่เหมือนเดิม ผมเก็บบรรยากาศโรงเรียนเก่า คิดถึงครู คิดถึงเพื่อน ขอให้ครูมีความสุขตลอดไป....
ดีมากเลย โชคดีมากเลย ที่ได้มีโอกาสไปซึมซับ บรรยากาศ ในโรงเรียนสมัยยังเด็ก
ขอบคุณมากค่ะ
ดีใจด้วยครับที่ได้กลับไปโรงเรียนเก่า ทำอย่างไรจะช่วยกันพัฒนาโรงเรียนเดิมของเราครับ...
สวัสดีครับ คุณครู ครูอ้อย แซ่เฮ
สวัสดีครับ คุณครู ครูอ้อย แซ่เฮ
สวัสดีครับ อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง