ย้อนบันทึก รำลึกวันประวัติศาสตร์ไทย

ในวันที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๕  วันพ่อแห่งชาติที่ผ่านมา ขอพื้นที่เล็กๆนี้เขียนบันทึกย้อนหลัง ...วันแห่งความปลื้มปิติที่สุดในรอบปี  เมื่อเปิดดูการถ่ายทอดสด ในตอนเช้า ภาพที่ได้เห็นที่ลานพระบรมรูปฯ  ทำให้กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ (ทุกปีที่ผ่านมา ก็เป็นเช่นนี้) ปีนี้พสกนิกรชาวไทย และต่างชาติ มากมายกว่าทุกๆปีที่ผ่านมา  มากจนไม่เห็นว่ามีพื้นที่ว่างให้ยืนได้อีก...ชมภาพการถ่ายทอดสดได้ไม่นานนัก   ต้องเตรียมตัวไปทำกิจกรรมตามนัด

       กิจกรรมของครอบครัวในวันนั้น

       ๑. พี่สาวพาแม่ไปใส่บาตร และสวดมนต์ที่วัด  

       ๒. หลานชาย(อยู่ ม.๔) ใส่เสื้อเหลือง นั่งรถโดยสารประจำทางไปร่วมงานที่ลานพระบรมรูปฯ  เดินทางไปคนเดียว

       ๓. ผู้เขียน นัดรวมตัวกับเพื่อนๆ ผู้ซึ่งเป็นกัลยาณมิตร ไปสวดมนต์ ที่สถานธรรม  ในวันนี้พวกเราพร้อมเพรียงกันทั่วประเทศ

       เมื่อพร้อมเพรียงกันแล้ว เวลาประมาณ ๙ นาฬิกาเศษๆ  จุดธูป  เทียน บูชาพระรัตนตรัย  รวมจิตเป็นหนึ่งเดียว ขอถวายพระพรแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ (ในหลวงของปวงชนชาวไทย) ทรงพระพลานามัยที่แข็งแรง  ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน    ขอให้คนในชาติสมัครสมานสามัคคี  ประเทศชาติมีความสงบสุข   วอนขอให้ทุกดวงจิต ได้ปฏิบัติธรรม อยู่ในศีล ในธรรม  หลังจากนั้นพวกเราจึงรวมพลังกันสวดมนต์   เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ  ได้ขอตัวกลับก่อน  เลือกเส้นทางกลับที่สัมผัสกับธรรมชาติ และแวะเยี่ยมเยียนกัลยาณมิตร   การได้พบใครระหว่างทาง(กัลยาณมิตร) แล้วแต่ เหตุ-ปัจจัย ไม่ได้เจาะจง

      

         นาข้าวริมทาง  ...ขอบพระคุณ ท้องฟ้า ผืนแผ่นดิน แม่โพสพ และชาวนา

      

        

                                 เส้นทางริมคลองส่งน้ำ

       

       ใช้เส้นทางเลียบคลองส่งน้ำ  เด็กน้อยคนนี้คงได้ยินเสียงรถของผู้เขียนจึงวิ่งออกมาจากบ้าน  บอกเขาว่าจะนำภาพลงใน"เน็ต  เขาจึงหันมาแอ๊คชั่น เป็นนายแบบตัวน้อย  เป็นความบริสุทธิ์และไร้เดียงสา ของพวกเขา

       

                                              เด็กน้อย กับ จักรยานสีแดง

       

                                           ดอกชุมเห็ดเทศ ริมคลองส่งน้ำ

       

                                         อีกเส้นทางหนึ่ง

[สายนที"๑๙]

ขอบพระคุณค่ะ โอ๋-อโณ