พระจันทร์ที่บ้านหินริมหาด

เมื่อตอนเย็นวันที่ ๒๘ ธันวาคม ๒๕๕๕
เสร็จจากภาระกิจที่โรงเรียนแล้ว
ชวนเพื่อนๆที่สนิท ๓ - ๔ คน ไปนั่งสังสรรค์
ถือว่าฉลองปีใหม่ แต่จริงๆแล้วฉันอยากไปปลอบใจ
เพื่อนอาชีพเดียวกัน เพื่อนทำงานอย่างทุ่มเทมาตลอด
แต่เกิดช่องโหว่ ที่ทำให้ฝ่ายตรงข้ามนำไปเป็นปมปัญหา
เลยเกิดเรื่องซะ การที่คนเราไว้ใจคนหรือมองคนในแง่ดีไปเสียหมด
มันก็อาจเป็นภัยย้อนกลับมาหาเราได้
นี้คือบทสรุปของเพื่อนที่เป็นอุทาหรณ์ให้กับเรา
๑.ต้องทำงานด้วยความบริสุทธิ์ใจ
๒.โปร่งใส
๓.เข้าถึงผู้ร่วมงาน
๔.เอาศัตรูมาเป็นเพื่อนเรา
๕.อย่างไว้ใจใคร โดยเฉพาะคนใกล้ชิด
๖.เอาใจเขามาใส่ใจเรา
๗.ยึดระเบียบวินัยอย่างเคร่งครัดโดยเฉพาะ ในเรื่องการเงิน
๘. ไม่จู้จี้จุกจิกกับผู้ร่วมงานมากนัก
๙. ยึดความแตกต่างระหว่างบุคคล
๑๐. ใจเย็น อดทด อดกลั้น มีสติ มีปัญญา

และยึดคำว่า "เอาวะ" ในเวลาทำงาน
คำว่า "ช่างแม่ง" เวลาที่ผิดพลาด

แต่อย่างไรก็สงสารเพื่อนต้องย้ายที่ทำงาน
ไปอยู่หน่วยงานที่เล็กกว่าเดิม

ขณะที่นั่งอยู่ก็เหลีอบเห็นพระจันทร์ งดงามมาก

พระจันทร์มีขึ้นก็ต้องมีลง เหมือนเราขึ้นไปบนยอดเขา แล้วเราก็ต้องลงมาอยู่ดี
ใครจะอยู่บนยอดตลอด มีขึ้นก็มีลง เกิดขึ้น ก็ต้องดับไป ตามสัจธรรม

ไม่รู้เหมือนกันสักวันเราจะโดนแบบเพื่อนหรือไม่
สังคมโรงเรียนตอนนี้อยู่ยากจริง

เขียนใน GotoKnow โดย ปิยะกุล
ใน เด็กน้อย ดอกไม้ สายลม แสงแดด

คำสำคัญ (Tags): #นึกสนุก

หมายเลขบันทึก: 514439เขียนเมื่อ 29 ธันวาคม 2012 16:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 พฤษภาคม 2013 10:15 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน