ฝัน ก็คือ ฝัน แต่มันจักเป็นจริง

   ฝันแน่นอนเราแทบทุกคนก็คงได้ฝันกันนะแต่พอตื่นขึ้นมามันก็มักหายไปกับการรู้สึกตัวว่ามันไม่เป็นความจริงซึ่งฝันนั้นมันอาจเป็นความรู้สึกผูกกับอารมณ์ความรู้สึกต่างๆผันผูกต่อจนฝังในสำนึกเมื่อหลับแล้วกลายเป็นฝันซึ่งก็จัดเป็นณิวรณ์ชนิดหนึ่ง

   แต่ฝันไปฝันมามันก็จะมาเป็นจริง ก็คงได้เล่ามาในหลายบันทึกแล้วว่าได้รับมอบหมายจากหลวงปู่ให้ทำป้ายเขตอภัยทานไปติดแทนป้ายเดิมที่ชาวบ้านเอากระดาษมาเขียนแล้วมันพัง พอแกะป้ายไม้ไปติดแล้วหลวงปู่ก็มาพูดเรื่องเปิดป้ายไอ้เราก็ไม่สนใจหรอกด้วยอารมณ์ที่ทำอะไรสั้นรวบรัดตัดตอนให้มันเสร็จเร็วประหยัด รวมถึงเรื่องสะพานลงไปปล่อยปลาก็เหมือนกันก็นึกว่าแค่ให้ลงไปปล่อยง่ายๆ

  ซึ่งตอนนี้หลวงปู่ท่านสั่งให้เราดูแลงานตรงนี้โดยมีนายช่าง อ.บ.ตและชุมชนรวมถึงสมาชิกศูนย์มาเป็นแรงงานคิดไปคิดมามันเป็นฝันของหลวงปู่นี่นา ท่านคิดฝันทั้งในเรื่องอย่างหยาบคิดกันฉาบฉวยคือการที่พัฒนาภูมิทัศน์ให้งดงามขึ้นลึกลงไปอีกคือเมื่อจัดงานแล้วผู้หลักผู้ใหญ่มาเห็นก็จักพัฒนาไปอีกได้ส่งผลดีต่อชุมชนชาวบ้านลึกไปอีกได้แสดงซึ่งเมตตาจิตต่อสรรพสัตว์ต่างลึกไปอีกคือให้โอกาศแก่ทุกคนได้สร้างเมตตาจิตลึกไปอีกสอนลูกศิษย์และคนทั่วไปได้มีเมตตาจิตและน่าจะมีอีกหลายๆประการที่ยังไม่เข้าใจทีแรกก็ทำเรื่อยจากพาสมาชิกแกะป้ายไปติด วางแผนร่วมกับอ.บ.ต.ขุดลอกพร้อมกับการขอพันธุ์ปลา ซึ่งในช่วงนี้เป็นช่วงเริ่มให้มันเป็นรูปเป็นร่างคือหลวงปู่เป็นผู้ฝันคิดและบอกเล่าเราเองเป็นคนอำนวยการทำงานต่างแก้ปัญหาหน้างานที่มันเกิดประสานงานพิธีการเตรียมสิ่งต่าง นายช่าง ดูแลการจัดภูมิทัศน์และมีคนงานจากชุมชนรวมถึงสมาชิกศูนย์ช่วยกันทำซึ่งแทบต้องใช้ความคิดแบบห้ามพลาดเนื่องด้วยเวลาที่กระชั้นเข้ามาและอุปสรรคด้านจำนวนคนทำงานแต่ในความรู้สึกตอนนี้อย่างไรก็น่าจะเสร็จทัน

หลวงปู่ได้เห็นฝันของท่านในวันที่ ๑๕ มกราคม ๒๕๕๖ เวลา ๑๖.๐๐ น. เป็นพิธีเปิด

"เขตอนุรักษ์พันสัตว์น้ำหนองไคร้"