เราอยู่กันที่นี่...บ้านหลังเดียวกัน 5


พ่ออาจจะได้เจอกับสายลมอันเย็นสบาย ได้เจอกับสีเขียวขจีของต้นไม้ใบหญ้า...และอาจได้ยินเสียงนกร้องบนต้นแคป่า

ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อเขียน

พ่อครับ...พ่อเขียนอะไรมากมายในแต่ละวัน

พ่อมีความต้องการสิ่งใดมากมายในชีวิต

ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อเขียนหรอก..แต่ผมเห็นแววตาของพ่อช่างหาความสุขไม่ได้เอาเสียเลย จากการนั่งคิดนั่งเขียนที่เต็มไปด้วยความทะยานอยากและความต้องการเกินธรรมชาติ

พ่อมัวแต่เพ้อฝัน ความคิดล่องลอยเกินไปจากความจริง...ขณะที่ผมสนุกกับการขุดคุ้ยเจ้าจิ้งเหลนตัวเล็ก ณ สนามหน้าบ้าน

พ่อว่าผมมีความสุขมากกว่าหรือเปล่า...

ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อเขียนหรอก

พ่อครับ...ฟังเสียงเด็กๆวิ่งเล่นหน้าปากซอยสิ ช่างเต็มไปด้วยเสียงอันสดใส สนุกสนาน

หรือพ่อมัวแต่รำคาญกับเสียงนั่น....

พ่อทิ้งงานเขียนอันเคร่งเครียดนั้นเสียเถอะ แล้วพาผมออกไปวิ่งเล่นตามสวนหย่อมหน้าหมู่บ้าน พวกเด็กๆรออยู่ครับพ่อ...

พ่ออาจจะได้เจอกับสายลมอันเย็นสบาย ได้เจอกับสีเขียวขจีของต้นไม้ใบหญ้า...และอาจได้ยินเสียงนกร้องบนต้นแคป่า

มาเถอะพ่อ...

ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อเขียนหรอก...

แต่ผมก็ยังรักพ่อและรักทุกคน  เพราะ...

เราอยู่กันที่นี่...บ้านหลังเดียวกัน

..................................

หมายเลขบันทึก: 513930เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2012 13:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 กันยายน 2013 21:57 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

มีความสุขในบริบทอันเป็นนิยามเดียวกัน..

ชื่นชม ครับ. 


ขอบคุณบันทึกดีๆที่นำมาแบ่งปันกัน และส่งความสุขปีใหม่ ๒๕๕๖ ค่ะ

  ภาพจากสายบริหารงานสื่อสารองค์กร SCB  


 สวัสดีปีใหม่นะครับ คุณ พ.แจ่มจำรัส

มาสวัสดีปีใหม่ลูกตัวเล็กสี่ขาของพ่อค่ะ น่ารักจัง...


 

 

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๖

ขออวยพรให้พี่พิชัยและครอบครัวมีความสุขความเจริญ สุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง

ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน เบิกบานกายใจ และสมหวังในสิ่งที่ปรารถนาทุกประการนะครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท