ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อเขียน
พ่อครับ...พ่อเขียนอะไรมากมายในแต่ละวัน
พ่อมีความต้องการสิ่งใดมากมายในชีวิต
ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อเขียนหรอก..แต่ผมเห็นแววตาของพ่อช่างหาความสุขไม่ได้เอาเสียเลย จากการนั่งคิดนั่งเขียนที่เต็มไปด้วยความทะยานอยากและความต้องการเกินธรรมชาติ
พ่อมัวแต่เพ้อฝัน ความคิดล่องลอยเกินไปจากความจริง...ขณะที่ผมสนุกกับการขุดคุ้ยเจ้าจิ้งเหลนตัวเล็ก ณ สนามหน้าบ้าน
พ่อว่าผมมีความสุขมากกว่าหรือเปล่า...
ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อเขียนหรอก
พ่อครับ...ฟังเสียงเด็กๆวิ่งเล่นหน้าปากซอยสิ ช่างเต็มไปด้วยเสียงอันสดใส สนุกสนาน
หรือพ่อมัวแต่รำคาญกับเสียงนั่น....
พ่อทิ้งงานเขียนอันเคร่งเครียดนั้นเสียเถอะ แล้วพาผมออกไปวิ่งเล่นตามสวนหย่อมหน้าหมู่บ้าน พวกเด็กๆรออยู่ครับพ่อ...
พ่ออาจจะได้เจอกับสายลมอันเย็นสบาย ได้เจอกับสีเขียวขจีของต้นไม้ใบหญ้า...และอาจได้ยินเสียงนกร้องบนต้นแคป่า
มาเถอะพ่อ...
ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อเขียนหรอก...
แต่ผมก็ยังรักพ่อและรักทุกคน เพราะ...
เราอยู่กันที่นี่...บ้านหลังเดียวกัน
..................................
ใครหนอเจ้าตัวนี้
มีความสุขในบริบทอันเป็นนิยามเดียวกัน..
ชื่นชม ครับ.
อ๋อ..พ่อก็รักผม
ขอบคุณบันทึกดีๆที่นำมาแบ่งปันกัน และส่งความสุขปีใหม่ ๒๕๕๖ ค่ะ
ภาพจากสายบริหารงานสื่อสารองค์กร SCB
สวัสดีปีใหม่นะครับ คุณ พ.แจ่มจำรัส
ส.ค.ส.๒๕๕๖...
มาสวัสดีปีใหม่ลูกตัวเล็กสี่ขาของพ่อค่ะ น่ารักจัง...
สวัสดีปีใหม่ 2556 ค่ะ http://www.gotoknow.org/posts/514705