ประสบการณ์การดูแลผู้ป่วยอาการแทรกซ้อนทางกายที่มีสาเหตุร่วมทางจิตใจ

                 จากประสบการณ์การดูแลผู้ป่วยติดสุราในระยะฟื้นฟู    ที่มีโรคแทรกซ้อนแผลในกระเพาะอาหาร ปวดท้องเป็นประจำ ได้รับประทานยารักษาอาการด้วยยาลดกรด  ยาเคลือบกระเพาะและยาแก้ปวดท้อง  ผู้ป่วยก็ยังมีอาการปวดท้องอยู่และมักเดินเอามือกุมท้อง  แม้จะให้การรักษาโดยส่งตรวจรักษาระบบทางเดินอาหาร โรงพยาบาลฝ่ายกาย  ผลการตรวจปกติ  แต่ผู้ป่วยยังมีอาการปวดท้องให้พบเห็นอยู่ จึงได้มอบหมายให้ผู้ป่วยทำงานเบาๆ  แต่อาการยังไม่ขึ้น     จากการสังเกตผู้ป่วยมีลักษณะเก็บตัว  คิดมาก ไม่ปล่อยวางและจริงจังต่อการทำงาน    ได้พูดคุยซักถาม  ผู้ป่วยวิตกกังวลเกี่ยวกับโรค ปฏิเสธความเครียดต่างๆ  ได้ให้คำแนะนำเกี่ยวกับโรค และได้สังเกตเห็นเมื่อเวลาผู้ป่วยถางหญ้ามักจะฮับเพลงเบาๆ ดูมีความสุข ไม่แสดงว่าปวดท้อง  จึงได้จัดกิจกรรมให้ผู้ป่วยอยู่ทีมงานตกแต่งสวนพบว่า ดูผู้ป่วยมีความสุขมากขึ้น อาการปวดท้องลดลง หลังจากนั้นได้มอบหมายให้ผู้ป่วยเป็นหัวหน้าทีมงาน  เริ่มแรกผู้ป่วยมีความกังวลเล็กน้อย หลังจากให้คำปรึกษาและให้กำลังใจผู้ป่วยตั้งใจทำงาน ไม่กังวลอาการของโรค อาการปวดท้องลดลงไม่ขอยาแก้ปวดท้องรับประทาน   นอกจากนั้นพบว่าผู้ป่วยขาดเป้าหมายและสิ่งยึดเหนี่ยวในชีวิตเนื่องจากพ่อแม่เสียชีวิต พี่น้องต่างมีครอบครัวแล้ว ซึ่งได้วางแผนกับญาติและให้การช่วยเหลือในลำดับต่อมา       ผู้ป่วยมีพฤติกรรมดีขึ้นอยู่ครบการบำบัดฟื้นฟูอาการปวดท้องลดลง วางแผนไปหางานทำและกับไปอยู่กับน้องสาว จึงได้จำหน่ายผู้ป่วยครบกำหนด                 การดูแลผู้ป่วยในระยะฟื้นฟู   ควรให้ความสำคัญในการดูแลด้านจิตใจ  ผู้ให้การบำบัดควรหาสาเหตุของปัญหา และวิธีการช่วยเหลือ   สำหรับผู้ป่วยรายนี้อาจเนื่องมาจากปัญหาทางครอบครัวที่ญาติไม่ค่อยมาสนใจดูแลผู้ป่วย  ทำให้รู้สึกไร้ค่า ขาดเป้าหมายและสิ่งยึดเหนี่ยวในชีวิต  เป็นปัญหาด้านจิตใจที่ส่งเสริมอาการเจ็บป่วยทางกายมากขึ้น  ซึ่งการดูแลผู้ป่วยเมื่อซักถามไม่ได้ข้อมูลจึงควรสังเกตและให้การช่วยเหลือที่สอดคล้องกับปัญหา  ก็จะสามารถแก้ไขปัญหาอาการทางกายให้ลดลงได้