"ยถากรรม, การเดินทางที่ร้างเปลี่ยว" ... (เสียงกู่ร้องของเมล็ด : สันต์ธวัช ศรีคำแท้)
ยถากรรม, การเดินทางที่ร้างเปลี่ยว
...
ไกลออกไป-คือวิถีแห่งชีวิต
ซึ่งปลิวปลิดปล่อยไปในยถา
เพียงลำพังว้าเหว่แห่งเวลา
ตามชะตากรรมผินดิน-น้ำ-ลม-ไฟ
เต็มด้วยวัยคืนวันพร้อมผันพบ
มวลประสบการณ์ฤดูมารู้ใหม่
ท่องเดินทางต่างถิ่นล้วนกลิ่นไอ
แปลกแยกและแปลกใจในดวงชะตา
ไปกับเพื่อนต่างพันธุ์เพื่อปันจุดหมาย
ในเส้นสายน้ำไหลลับไกลหล้า
ไปในลมพรมทางร้างรอยทา
ฝากนก-กาพาชีวิตเพื่อผลิตพันธุ์
จากไกลแล้ว, เป็นห้วงแห่งแสวงหา
นับเวลายาวนานยิ่งผ่านผัน
ตกอยู่กลางเหตุการณ์ผ่านคืนวัน
ค่อยเผยค่าสารพัน-รู้ทันเดินทาง
ที่บ่มเพาะหล่อพันธุ์คืนวันชีวิต
ซึ่งปลิวปลิดจากไปถิ่นไกลห่าง
โดยวิถีโดดเดี่ยวและเปลี่ยวร้าง
รอก่อร่างกลางกระทำดิน-น้ำ-ลม-ไฟฯ
...
.......................................................................................................................................................................
เขียนตามกวี ...
...
อันเส้นทางชีวิตก็แบบนี้
จักให้ดีตามใจเป็นได้ไม่
อุปสรรค ขวากหนาม หนทางไกล
เป็นเรื่องใครต่อใครต้องผ่านมัน
ฤาโลกนี้มีใครไม่มีทุกข์
มีแต่สุข ละโมบ โอบกระสัน
ลมหายใจยังมีอีกกี่วัน
เร่งทำดี ให้ทัน ก่อนวันตาย
...
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...
.......................................................................................................................................................................
ขอบคุณหนังสือกวีนิพนธ์
สันต์ธวัช ศรีคำแท้. เสียงกู่ร้องของเมล็ด. กรุงเทพฯ : หนังสือใต้ดิน, ๒๕๔๒.
ความเห็น (10)
เป๊ะมากครูwas ชอบๆๆๆ
อันเส้นทางชีวิตก็แบบนี้
จักให้ดีตามใจเป็นได้ไม่
อุปสรรค ขวากหนาม หนทางไกล
เป็นเรื่องใครต่อใครต้องผ่านมัน
ฤาโลกนี้มีใครไม่มีทุกข์
มีแต่สุข ละโมบ โอบกระสัน
ลมหายใจยังมีอีกกี่วัน
เร่งทำดี ให้ทัน ก่อนวันตาย
...
มีบทกลอนเป็นเพื่อน..ร่วมทาง
ขอบคุณมากครับ คุณพยาบาลหัวเหลือง ชลัญธร ของผ้ม 555
ขอบคุณครับ พี่นก วิมานลอย ;)...
อยากได้กลอนปีใหม่จังครับ อิอิ
คารมคมคายไม่สร่างเลยนะครับ
ชอบครับ..ชีวิตคือการเดินทาง...บางครั้งไม่รู้จุดหมายที่แท้จริง..แต่ถ้ารู้ในปัจจุบันของขณะก้าวเดินคงสงบสุขจริง
โอ้ ! ขอบคุณครับ คุณ Mr. Sukapap deejung ;)
นิดนึงครับ คุณ แผ่นดิน ;)...
ขอบคุณมากครับ ท่าน พ.แจ่มจำรัส ;)...