☺เวลา
☺เวลา
ในโลกกลมๆใบนี้ไม่มีใครเกิดมาแล้วจะฉลาดล้ำไปทุกอย่างชีวิตคนเราก็เช่นกันมันต้องอาศัยเวลาในการเจริญเติบโตทางด้านร่างกายและจิตใจจะเห็นได้ว่าเวลาคือสิ่งที่เราทุกคนมีเท่ากันเสมอเพียงแต่ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคลที่จะสามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากการใช้เวลานั้นได้มากน้อยแค่ไหนมันก็ขึ้นอยู่กับโอกาสและจังหวะชีวิตของแต่ละบุคคลคนนั้นด้วย
สำหรับฉันแล้วมองเวลาเป็นแค่ช่วง ๆ หนึ่งของวงจรชีวิตที่มีการเปลี่ยนแปลง มันเป็นเหมือนกับว่าลึก ๆ ลงไปแล้วเวลาคือความมหัศจรรย์ที่มีอะไรบางอย่างอยู่เหนือการควบคุมที่เราไม่สามารถคาดเดาและมองเห็นได้ เวลายังเป็นตัวกำหนดว่าช่วง ๆ หนึ่งของชีวิตที่เราได้โคจรไปพบกับสิ่ง ๆ นั้นแล้วมันก็จะจากไป เวลาจะขับเคลื่อนเราไปเจอกับอีกสิ่ง ๆ หนึ่งซึ่งถือได้ว่าเวลาคือวงจรชีวิตที่เหมือนกับเข็มนาฬิกาที่พาเราไปเจอกับการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
ดังนั้นในเมื่อชีวิตคือการเปลี่ยนแปลงโดยที่เวลาเป็นตัวขับเคลื่อนไป เราก็ไม่ควรที่จะยึดติดกับสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่มันผ่านเข้ามาในวงจรชีวิตของเราอีกเลย จะเห็นได้ว่าช่วงเวลาที่เรามีความสุข ทุกคนต่างก็ฝันถึงชีวิตที่เรียบง่ายและสงบสุขต่างก็อยากหยุดเวลาตรงนั้นไว้ แต่มีใครบางที่สามารถหยุดเวลาแห่งความสุขนั้นไว้ให้อยู่กับตัวเองนาน ๆ ได้บ้าง มีแต่ทำได้แค่เก็บความทรงจำที่ดีนั้นไว้กับตัวเองให้นานที่สุดเท่าที่จะกว่าจะลืม เมื่อเวลาหมุนเปลี่ยนไปสักพักความทรงจำนั้นก็เลือนหายไป
เช่นเดียวกับความทุกข์เมื่อยามใดที่ใจเราทุกข์ เชื่อเถอะเวลาจะทำให้ทุกอย่างหมุนเปลี่ยนไป จะเห็นได้ว่าในชีวิตจริงของทุกคนมีใครบางที่เป็นทุกข์อยู่ตลอดเวลา ไม่มีหรอกมันก็แค่ช่วง ๆหนึ่งของชีวิตแล้วมันหมุนเปลี่ยนไปด้วยการเดินของเวลานั้นเอง สักพักเราจะรู้สึกว่าชีวิตของเรากำลังจะดีขึ้น เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วฉันไม่อยากให้ทุกคนที่กำลังมีทุกข์ต้องมานั่งเสียใจท้อแท้กับชีวิตอีกเลยในเมื่อเวลาสามารถบ่มเพาะทุกอย่างให้มันข้ามผ่านไปได้ ทำไมเราไม่คิดที่จะเปลี่ยนให้เวลามาบำบัดรักษาใจเราในยามที่เราพบกับความทุกข์ เพียงแค่เราปล่อยให้ความทุกข์นั้นผ่านไปกับกาลเวลาได้ เราก็ควรที่จะเลือกให้มันผ่านไปด้วยความทุกข์ของเราน่าจะดีนะถ้าเราทำแบบนั้นได้นะคะ
เวลา...ที่ชีวิตเราอ่อนแอจะไม่มีเชื้อโรคใดเจาะผ่านภูมิคุ้มกันของเราได้หากเรามีจิตใจที่คิดแต่สิ่งดีภายในวิกฤตที่เลวร้ายเปลี่ยนทุกอย่างในชีวิตเราด้วยการใช้สติและเหตุผลในการพิจารณาอย่างรอบคอบ เราอาจจะได้เห็นด้านดีๆของชีวิตที่ซ่อนอยู่ภายใต้ช่วงเวลาที่ซ่อนเร้นความมหัศจรรย์นั้นไว้ก็ได้นะคะ ทุกครั้งที่ตัวฉันเองรู้สึกว่าตัวเองท้อแท้อ่อนแอหมดแรงและพลังใจที่เวลาได้เจอกับความเลวร้ายของชีวิต สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันข้ามผ่านมันไปได้นั้นก็คือ การมองเวลาที่กำลังเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ เพราะฉันเชื่อว่าเวลาที่เดินไปข้างหน้าพร้อมกับนำพาชีวิตเราสู่การเปลี่ยนแปลง อันที่จริงแล้วเวลาเป็นสิ่งที่สำคัญมากกับสิ่งมีชีวิตเพราะทุกการเจริญเติบโตของชีวิตต้องแลกด้วยเวลาที่มันหายไป เหมือนอย่างที่บอกว่าเวลาคือสิ่งมหัศจรรย์ที่อยู่เหนือการควบคุม ซึ่งมีอะไรบางสิ่งบางอย่างแอบแฝงอยู่ อาจจะอธิบายได้ยากหน่อยสำหรับเวลา แต่สำหรับฉันแล้ว เวลาคือสิ่งที่มีค่าเสมอที่จะนำพาฉันไปพบกับเรื่องราวต่าง ๆ ของชีวิต ซึ่งฉันมีความเชื่อว่าเวลาคือมิติมหัศจรรย์ที่เดินทางในรูปแบบของเส้นตรง ไม่ใช่เดินไปตามเข็มนาฬิกาหรือว่าเดินหมุนตามปรากฏการณ์ของธรรมชาติที่มีกลางวันและกลางคืน แต่มันเป็นเส้นตรงที่เดินไปข้างหน้าไม่มีวันหยุดและไม่มีวันหมด ที่คิดว่ามันเป็นแบบเส้นตรงที่เดินไปแล้วไม่มีจุดจบนั้น
เมื่อมองหลังกลับไปฉันยังค้นพบได้ว่าสิ่งมีชีวิตที่มีความเจริญเติบโตท้ายสุดแล้วต้องว่างเปล่าย่อยสลายหมดไปแล้วกลับมาเจริญงอกงามขึ้นมาอีก มันเป็นแบบนี้ในขณะที่เวลายังคงเป็นเส้นตรงเหมือนเดิมที่เดินไปแล้วไม่พบกับจุดจบของเส้นตรงนั้น นอกจากความว่างเปล่า ถ้าหากว่าเวลาเป็นเส้นวงกลมจริง ๆ แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่เราจะเดินกลับมาที่เดิมได้ เพราะจุดจบของเส้นวงกลมมันก็ต้องกลับมาวกวนอยู่ที่จุดเดิม ขณะเดียวกันเรื่องราวของชีวิตคนเรามีเรื่องไหนบ้างที่กลับมาเหมือนเดิมไม่มีเลย มีแต่เรื่องที่ผ่านเข้ามาแล้วก็หายไปสุดท้ายกลายเป็นความว่างเปล่า ในขณะที่เวลายังคงเหมือนเดิมที่เดินไปข้างหน้าอยู่ร่ำไป โดยที่เรามองหาจุดจบของเส้นตรงนั้นไม่เจอ มีแต่ข้างหน้า ๆ ที่ต้องเดินไป แล้วพวกเรากำลังเดินไปหาอะไรในเมื่อแท้จริงแล้วพวกเราหาจุดจบของเวลาไม่เจอในเมื่อมันเป็นเส้นตรง
ถ้าเวลาเป็นเส้นตรงที่เราหาจุดจบยังไงก็หาไม่เจอ ทำไมเราไม่คิดที่จะเปลี่ยน คิดที่จะหยุดเดินเพราะถึงจะเดินไปยังไงก็หาจุดจบของมันไม่เจอ เมื่อเป็นแบบนี้แล้วทำไมเราไม่กลับมานั่งตรงที่จุดเริ่มต้นของมัน ทำไมเราไม่ปล่อยให้มันเดินไปในส่วนที่มันอยากจะเดินไป ในเมื่อเดินยังไงก็หาจุดจบไม่เจอแล้วเราจะไปเดินทำไมให้เหนื่อยเปล่า ชีวิตก็เหมือนกับเวลาที่เดินไปแล้วท้ายสุดคือความว่างเปล่า ทำไมเราถึงไม่เอาความว่างเปล่ามาสร้างชีวิตเราตัวเราให้มีความสุขกับมัน เปลี่ยนและจงเปลี่ยนที่วิธิคิดของเราเสียใหม่อย่าได้เอาตัวเราไปผูกไว้กับกาลเวลาอีกต่อไปอีกเลย เพราะเวลาได้บอกกับเราแล้วว่าท้ายสุดแล้วมันคือความว่างเปล่าและเงาที่จับต้องไม่ได้ เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วเราหันหน้ามาก่อสร้างความดีกันดีกว่า เพราะท้ายที่สุดของความว่างเปล่าแล้วความดีนั้นยังคงอยู่
การChange นั้นเอง เปลี่ยนความคิดเปลี่ยนชีวิตด้วยการเปลี่ยนและจงเปลี่ยนเพราะชีวิตคือการเปลี่ยนแปลงตลอดกาลท่ามกลางเวลาที่เดินไปแบบเส้นตรงที่หาจุดจบไม่เจอ เดินไปก็เหนื่อยเปล่า แล้วจะเดินไปทำไมผู้มีปัญญาเท่านั้นที่รู้ว่าควรทำอะไรกับกาลเวลาที่ว่างเปล่า
ความเห็น (2)
ขอบคุณแนวคิดดีๆนะคะพี่...ป.ล. ชอบจัง
ขอบคุณนะคะคุณหมูหวาน