ต้นท้อบนดอยสูง

คนบางคนบอกผมว่า “ท้อได้แต่อย่าถอยนะพี่” เสียงตะโกนบอกผมก้องทั่วดอยสูงในเช้าวันนั้น

 

 

เช้าๆ หยาดน้ำค้างพร่างพราว อากาศหนาวเย็นยะเยือกบนดอย ผมเปิดหน้าต่างสูดอากาศดีๆ ข้างนอก ถึงแม้จะหนาวเย็นแต่เสื้อผ้าที่หุ้มกายกันหนาวยังพอป้องกันได้

<p class="MsoNormal"><font color="#0000cc"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">มองลงไปจากบนเขา จะเห็นต้นท้อเรียงราย เป็นระเบียบไล่ลงตามแนวของภูเขาฟากโน้น</span></font></p>      <p class="MsoNormal"><font color="#0000cc"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">เมื่อปีที่แล้วผมยังจำได้ว่า <strong>อะหมี่มะ สาวน้อยลีซอ</strong> เธอเอาลูกท้อมาฝากผมในตอนสาย</span><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">ของวันหนึ่ง </span><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"></span></font></p>    <p class="MsoNormal"><font color="#0000cc"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">อะหมี่มะบอกผมว่า ลูกท้อไร่ของเธอ เยอะแยะ ปีนี้ราคาไม่ดี คงจะต้องปล่อยให้เน่าเสีย...</span><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"></span></font></p>    <p class="MsoNormal"><font color="#0000cc"><strong style="background-color: #ffff99"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">ลมหนาวพัดมาอีกครา ฤดูผันเปลี่ยนไปเร็วเหลือเกิน</span></strong><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"></span></font></p>  <p class="MsoNormal"><font color="#0000cc"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">ทราบข่าวจากน้องชายคนเล็กบอกว่า <strong>อะหมี่มะ</strong> เธอออกไปทำงานในเมืองเสียแล้ว</span></font></p>    <p class="MsoNormal"><font color="#0000cc"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">ต้นท้อที่เคยเขียวครึ้มด้วยใบ หนาแน่น ต่างพร้อมใจกันสละใบ เหลือแต่ต้นยืนตระหง่าน รอคอยการกลับมาของฤดู</span><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"></span></font></p>    <p class="MsoNormal"><font color="#0000cc"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">อีกไม่นาน จะมีดอกท้อสีชมพู กลีบเล็กๆ แทรกตาม กิ่งท้อ ...ผมชอบต้นท้อยามนี้เป็นที่สุดในความแข็งแกร่งอย่างทระนงของต้นท้อ กลับมีดอกเล็กๆสีสวย แทรกตามกิ่งก้านอย่างน่าดู</span><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"></span></font></p>    <p class="MsoNormal"><font color="#0000cc"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">หมอกเหมยยามเช้าบนดอยยังลงจัด เหมือนเคย...ความหนาวเหน็บไม่เคยลดองศา</span></font></p>    <p class="MsoNormal"><font color="#0000cc"><strong><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">ดอกท้อบาน พร้อมกับแสงอรุณ และน้ำค้างพรายพราวแต่งแต้ม</span></strong><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"></span></font></p>    <p class="MsoNormal"><font color="#0000cc"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">คนบางคนบอกผมว่า </span></font><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"><font color="#0000cc"><strong>“<span>ท้อได้แต่อย่าถอยนะพี่</span>”</strong><span><span><strong> </strong> </span>เสียงตะโกนบอกผมก้องทั่วดอยสูงในเช้าวันนั้น</span></font></span></p>  <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"> </span></p>  <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"> </span></p>  <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"><span>                               </span><strong><em>เสี้ยวหนึ่ง ของชีวิตบนดอยสูงแม่ฮ่องสอน</em></strong></span><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"></span></p>  <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"><span>                                       </span><span></span>    จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร</span><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"><span></span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma">                                                  ต้นฤดูหนาวปี ๔๔</span><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"></span></p>  <p class="MsoNormal"><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"><span>                                                                   </span><span>                                       </span> </span><span style="font-size: 12pt; font-family: Tahoma"></span></p>

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะ คุณเอก

ดอกท้อ  เขาบอกว่าสวยมาก  ในเรื่อง  ขงเบ้ง  หรือ เปาบุ้นจิ้น  มีฉากที่เกี่ยวกับดอกท้อมากเลย  แม้แต่นิยายดังๆของจีน  เช่น  มังกรหยก  สวนดอกท้อสวยงามมาก

แต่ครูอ้อยไม่กิน  ลูกท้อ หรอกค่ะ

ลูกท้อ  เฉาก๊วย บ๊วยเค็ม  แห้ว  ครูอ้อย  จะไม่กินค่ะ

ขอบคุณค่ะ  ดอกท้อบาน พร้อมกับแสงอรุณ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

ครูอ้อยครับ

ผมนึกถึงครูอ้อยทุกครั้ง ที่ครูอ้อยขับรถแล้วไปเสียกลางถนน แล้วมีคนดีท่านหนึ่ง เข้ามาช่วย

ครั้งนั้น เป็นความงดงามของวิถีมนุษย์เลยครับ

การให้ การช่วยเหลือโดยไม่หวัง สิ่งใดๆตอบแทน

เป็นสิ่งที่ล้ำค่า และติดตรึงใจผมมาก

...................................... 

"ท้อได้แต่อย่าถอย "

ผมยังกิน  บ๊วย แห้ว ท้อ อยู่เสมอครับ...แต่ก็เรียนรู้ไปกับมันครับ

[pia]

สวัสดีค่ะคุณจตุพร

เคยทานแต่ท้อดอง  อยากมีโอกาสได้ทานสดบ้าง  คงจะอร่อยนะคะ  ไม่ทราบว่าลูกท้อนี่  ออกผลช่วงไหนคะ  แล้วถ้าลูกสุกแล้วจะออกสีชมพูหรือเปล่า  และประมาณช่วงไหนคะผลท้อถึงจะสุก  ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ  อยากจะมีโอกาสได้ทานบ้าง  ที่เชียงใหม่คงมีนะคะ  เพราะเปียไปเชียงใหม่บ่อยค่ะ  แต่แม่ฮ่องสอนไม่เคยไปเลย น่าจะลงรูปที่ลูกท้อเต็มต้นนะคะ  เปียว่าน่าจะสดชื่นมากกว่านี้  สมกับตอนเช้าตื่นขื้นมารับแสงอรุณน่ะค่ะ    สวัสดีค่ะ 

[สิทธิเดช กนกแก้ว]

•  แสงจันทร์นวลทาบทาชายคาบ้าน

สายลมหนาวพริ้วผ่านม่านหมอกเหมย

ไอเย็นแผ่พร่างพรมลมลำเพย

หอมชื่นเชยดอกไม้ป่าพฤกษาไพร 

• แด่  พี่ชาย

[ปวีณา ธิติวรนันท์]

• ตัวเองไม่เคยไปแม่ฮ่องสอนเลยค่ะ ไปแค่เชียงราย
• บรรยากาศดีจังเลยค่ะ...ตอนนี้อากาศเริ่มหนาวหรือยังคะ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

คุณPia

ท้อมีหลายพันธุ์ครับ ท้อที่ใช้ดองเป็นท้อเปรี้ยว ลูกจะเล็กครับ เปรี้ยวได้ใจเลยครับ หากกินสด

ท้อที่กินสด เป็นท้อลูกใหญ่จะหวานกรอบ และหอมหวานครับ

 จริงๆผมมีรูปครับ แต่หาไม่เจอ แต่เป็นรูปผมถ่ายกับต้นท้อ...รู้สึกเขินๆ

ขอบคุณครับ 

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

น้องชาย สิทธิเดช ครับ

บรรยากาศดีครับ บนดอย ผมคิดว่า บรรยากาศที่ดีๆ เหมาะสำหรับนักกวีเช่นน้องชายผมครับ

มีเวลา มีโอกาสเหมาะๆ มาเยี่ยมผม ผมจะพาเที่ยวดอย ทักทายเมฆ หมอกครับ 

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

พี่ปวีณาครับ

วันนี้ผมมาพักที่เกสเฮาส์แห่งหนึ่ง บรรยากาศดีมากครับ หน้าห้องพักมีโต๊ะเล็ก รอบๆห้องมีต้นไม้ขึ้นเขียวครึ้ม ลมพัดเย็น.... สบาย

จะเข้าปลายฝนต้นหนาวแล้วครับ

ขอบคุณครับ 

[ศุภลักษณ์ หิริวัฒนวงศ์]

เมื่อใดที่อยากจะมีอารมณ์ละเมียดละไม ต้องตามหาน้องชายอารมณ์ติ๊สและช่างฝันคนนี้...เพื่อเก็บเกี่ยวและสร้างความรู้สึกละมุนละไม อ่อนโยนให้กับตัวเอง

พี่ก็เคยท้อนะแต่ไม่เคยถอยเช่นกัน..

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

พี่เล็ก ศุภลักษณ์  

เพียงผ่านมาเก็บเกี่ยวความรู้สึกที่ดีๆ ผมรู้สึกขอบคุณอยู่ในใจ

หากคราใดต้องการความละมุมของชีวิต บันทึกผมหากเติมได้ ผมก็ยินดีครับ... 

[chah]

"มองไปข้างหน้าเพื่อสร้างความหวัง อย่ามองมาข้างหลังเพื่อแก้ไขความผิด"

 

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

มองข้างหลังเพื่อจดจำเป็นประสบการณ์ เรียนรู้เเละเดินทางต่อครับ คุณ Chah

[visur]

ท้อได้ แต่ต้องสู้ต่อไป

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

ครับเห็นด้วยกับคุณ visur ครับ "ท้อได้แต่อย่าถอย"

ให้กำลังใจคุณเขียนบันทึกด้วยนะ ...เพราะเริ่มต้นเขียนบันทึกก็เห็นว่าคุณมีสิ่งประทับใจเกิดขึ้น เรื่องเล็กน้อยที่เป็น "น้ำใจ" เป็นเรื่องที่นำมาเขียนบันทึกได้ดีครับ