เรียนรู้จากการแต่งกาย

สิ่งที่ได้เรียนรู้กับตนเอง...

หลานชายที่บ้านยังรู้ว่า "น้ารักษาศีลแปด" ... เครือญาติเมื่อเห็นการแต่งกายก็รับรู้ว่า อ้อ...รักษาศีลแปดนะ แต่ละบุคคลก็พึงระลึกว่าปฏิบัติต่อกันเช่นไร

เด็กๆ ต้นกล้าตัวน้อยๆ อย่างเช่นน้องที ที่อายุห้าขวบบอกว่า "แ

ม่ครูศีลแปด" ... เขาก็พึงรู้ว่าปฏิบัติต่อแม่ครูเช่นไร

แต่...
ในบางคนบางกลุ่มที่โตแล้วและได้ผ่านการร่ำเรียนหนังสือมา ไม่รู้จักคำว่า "ศีล"... และกลับมองว่าการรักษาศีลคือ ความผิดปกติของบุคคลนั้นๆ 

นี่คือ การเปลี่ยนแปลงที่ถดถอย 

มีความพยายามที่เกิดขึ้น ปรากฏขึ้นจากใจของคนอื่นๆ และการกระทำของบุคคลอื่น ที่มุ่งจะกระทำบางอย่างให้หวั่นไหว เราก็คงไม่หวั่นไหว เพราะเมื่อพิจารณาใคร่ครวญในตนเองว่าสิ่งที่ดำเนินนี้ไม่ได้ผิดต่อกฏระเบียบหรือศีล ความสุภาพของการแต่งตัว ยังเคารพถึงซึ่งสถานที่ราชการ แต่งตัวไม่โป๊ล่อแหลม หน้าที่การงานก็ไม่ได้บกพร่อง ไม่เกี่ยงงาน ไม่ย่อท้อต่อการงาน ถ้าจะไม่ถูกก็เป็นเพียงแค่ไม่ถูกใจ ไม่ถูกกระแสของสังคมเท่านั้นเอง

...