คุณลุงออกไปตัดผักบุ้งที่ริมแม่น้ำแต่เช้ามืด อาศัยเพียงแสงจันทร์ให้พอมองเห็นยอด แกบ่นงึมงัมของแกว่า โอ๊ยยอดมันหายไปไหนหมด แล้วอย่างนี้จะเอาเงินที่ไหนมาให้มันใช้ ลุงนึกถึงคำพูดของลูกสาวที่กลับมาบ้านเเล้วขอเงินเพิ่ม เพื่อจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ลุงเคยนึกในใจว่า เห็นมันโทรชวนเพื่อนๆ แต่พ่อมันอยู่บ้านไม่เคยเอ่ยปากชวน
แต่นานเท่าไหร่แล้ว นานเท่าไหร่แล้วที่ลุงไม่ได้คิดถึงมันอีก เพราะไม่รู้จะคิดให้ได้ประโยชน์อะไร
"โอ๊ยจะกัดอะไรกันนักหนา" ลุงบ่นเจ้าลุงที่มาดูดเลือดดูเนื้อที่ขาแห้งๆของแก
"พ่อเงินหนูหมดแล้วนะ"
"เออ ผักบุ้งกำละแค่ 4 บาท กว่าจะได้ 200 กำตั้งแต่เช้าถึงเย็น ลุกขึ้นเกือบจะไม่ได้เพราะปวดขา ใช้เงินประหยัดๆหน่อยสิ"
"พูดร้อยรอบแล้วมั้งแบบนี้เบื่อฟัง"
....
"ลุงพักเที่ยงได้แล้ว"
"เออ กลับไปก็ไม่ได้กินข้าวอยู่แล้ว"
"ลูกๆก็โตหมดแล้ว ทำงานจนไม่กินข้าวกินปลา จะเก็บเงินไว้ให้ใครใช้หละลุง"
หลังจากที่เพื่อนบ้านของลุงพายเรือผ่านไป ลุงเริ่มรู้สึกว่าแก้มทั้งสองของแกอาบไปด้วยน้ำใสๆ แกเริ่มไม่แน่ในว่าแกเจ็บใจคำพูดเมื่อกี้นี้ หรือแกกำลังแสบท้องอยู่กันแน่
..เด็ด..ดี..จริงๆๆๆๆๆๆ..ผักบุ้ง..ยอด..นี้...(..จ้ะ..หนู..กล้วยไข่...ยายธี)
ขอบคุณบันทึกดีๆที่นำมาแบ่งปันกัน และส่งความสุขปีใหม่ ๒๕๕๖ ค่ะ
ภาพจากสายบริหารงานสื่อสารองค์กร SCB
สวัสดีปีใหม่นะครับคุณกล้วยไข่ครับ
สวัสดีปีใหม่ 2556 ค่ะ http://www.gotoknow.org/posts/514705
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
สังคมยุคนี้ เป็นอย่างนี้ไปแทบทุกที่ ที่คนหาเงิน หาด้วยความยากลำบาก แต่คนใช้เงินใช้อย่างไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจากขอให้มีเงินใช้
ขอให้มีความสุข มีกำลังใจ มีพลังในการทำงาน และการใช้ชีวิตที่เปี่ยมไปด้วยทรัพย์และอริยทรัพย์นะคะ